ILPP2/443-1737/09-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2010 r. (data wpływu 25 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 lutego 2010 r. (data wpływu 25 lutego 2010 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz należną opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego, składającego się z kilku działek. Otrzymał je wraz z żoną w 1985 r. w drodze darowizny na podstawie aktu przekazania gospodarstwa od rodziców. Zainteresowany nie wykorzystywał i nie wykorzystuje gruntów w działalności gospodarczej, w tym również działalności rolniczej, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada i nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku VAT. Nie udostępniał i nie udostępnia posiadanych gruntów innym osobom na podstawie umowy dzierżawy, najmu, użyczenia. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej o charakterze zarobkowym.

W 2009 r. dokonał sprzedaży jednej działki i w 2010 r. sprzedaży dwóch działek - jednemu kupującemu. Wnioskodawca jest właścicielem jeszcze 7 działek, które chce zbyć, ale w dalekiej przyszłości. Na dzień dzisiejszy nie ma wiedzy kiedy dokona sprzedaży, ale najprawdopodobniej wtedy, gdy zmusi go do tego sytuacja życiowa.

Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - zgodnie z decyzją o podziale nieruchomości - działka przeznaczona jest pod tereny zabudowy mieszkaniowej, częściowo pod drogi dojazdowe i częściowo pod poszerzenie drogi. Wnioskodawca poniósł nakłady związane z dokonanym podziałem części nieruchomości gruntowej. w decyzji o podziale został poinformowany o postępowaniu administracyjnym w celu ustalenia opłaty adiacenckiej w wysokości 30%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT nie powinien zostać naliczony, ponieważ wszedł w posiadanie przedmiotowych działek w 1985 r. na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego przez rodziców, tj. nie nabył przedmiotu przyszłej sprzedaży z zamiarem uzyskania zysku. Wskazane działki gruntu są majątkiem osobistym Zainteresowanego, a nie przedmiotem działalności handlowej.

Sprzedaż w przyszłości kolejnych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Wnioskodawca jest rolnikiem nieprowadzącym działalności gospodarczej o charakterze zarobkowym. Nie jest też podatnikiem podatku od towarów i usług. Planowana w przyszłości sprzedaż (nie jest wiadomo kiedy) nie będzie dokonywana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, grunt nie wchodzi w skład majątku firmy. Sprzedaż ta nie będzie dokonywana w sposób częstotliwy. Nie ma ona również charakteru zorganizowanego.

W opinii Zainteresowanego, nie może mieć zastosowania art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie można bowiem danego podmiotu uznać za prowadzącego działalność gospodarczą tylko dlatego, że wykonał on daną czynność w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Nie jest działalnością handlową, a zatem gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży lecz spożytkowania na potrzeby własne.

W wyroku Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4176/06, który uchylił decyzję organów podatkowych - Sąd stwierdził, że błędny jest pogląd organów podatkowych, że sprzedaż kilku lub więcej działek, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej działalności gospodarczej - powoduje powstanie obowiązku podatkowego VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego, składającego się z kilku działek. Otrzymał je wraz z żoną w 1985 r. w drodze darowizny na podstawie aktu przekazania gospodarstwa od rodziców. Zainteresowany nie wykorzystywał i nie wykorzystuje gruntów w działalności gospodarczej, w tym również działalności rolniczej. Wnioskodawca nie posiada i nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Nie udostępniał i nie udostępnia posiadanych gruntów innym osobom na podstawie umowy dzierżawy, najmu, użyczenia. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej o charakterze zarobkowym. w 2009 r. dokonał sprzedaży jednej działki i w 2010 r. sprzedaży dwóch działek - jednemu kupującemu. Wnioskodawca jest właścicielem jeszcze 7 działek, które chce zbyć, ale w dalekiej przyszłości. Na dzień dzisiejszy nie ma wiedzy kiedy dokona sprzedaży, ale najprawdopodobniej wtedy, gdy zmusi go do tego sytuacja życiowa. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - zgodnie z decyzją o podziale nieruchomości - działka przeznaczona jest pod tereny zabudowy mieszkaniowej, częściowo pod drogi dojazdowe i częściowo pod poszerzenie drogi. Wnioskodawca poniósł nakłady związane z dokonanym podziałem części nieruchomości gruntowej. w decyzji o podziale został poinformowany o postępowaniu administracyjnym w celu ustalenia opłaty adiacenckiej w wysokości 30%.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży działek działał w charakterze handlowca. Nie były one w żaden sposób wykorzystywane do działalności gospodarczej i stanowią jego majątek osobisty. z powyższego wynika, że działki nie zostały nabyte w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, ale z przeznaczeniem na cele prywatne.

Wnioskodawca sprzedając działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, w sytuacji gdy przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), nabyte zostały do celów prywatnych i dokonane transakcje miały charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Zainteresowany nie zostanie uznany w tej sytuacji za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.