ILPP2/443-1731/09-7/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: "WDT"), na rzecz nabywców z innego państwa członkowskiego, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla danego nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podaje ten numer oraz swój numer identyfikacyjny na fakturach stwierdzających dostawę towarów.

Wnioskodawca zleca transport towarów firmom przewozowym. Ponadto, dokonując dostawy małych ilości towarów do kontrahentów z UE, korzysta sporadycznie z usług firm kurierskich. Co do zasady, w odniesieniu do każdej dostawy towarów Zainteresowany posiada następujące dokumenty, które potwierdzają iż towar został wywieziony do innego kraju Unii Europejskiej:

* fakturę VAT potwierdzoną przez nabywcę (pieczątka i podpis);

* specyfikację dostarczonych towarów (dokument WZ z magazynu Spółki, potwierdzony przez odbiorcę - pieczątka i podpis);

* dowód w formie deklaracji nabywcy o przyjęciu towaru, z wyszczególnieniem: numeru faktury, numeru dokumentu WZ (pieczątka i podpis);

* dokument przewozowy CMR z danymi przewoźnika - nazwa oraz adres zamieszczone w poz. 16 listu CMR, z podpisem i stemplem przewoźnika, któremu zlecono transport (pieczęć i podpis w poz. 23 listu CMR) potwierdzony przez nabywcę (pieczęć podpis w poz. 24 listu CMR).

Na tej podstawie Spółka stosuje 0% stawkę podatku VAT w odniesieniu do dostawy towarów.

Zdarzają się sytuacje, w których Wnioskodawca jest w stanie zgromadzić wyłącznie następujące potwierdzenia dostarczenia towarów do kontrahenta:

* fakturę VAT potwierdzoną przez nabywcę (pieczątka i podpis);

* specyfikację dostarczonych towarów (dokument WZ z magazynu Spółki, potwierdzony przez odbiorcę - pieczątka i podpis);

* dowód w formie deklaracji nabywcy o przyjęciu towaru, z wyszczególnieniem: numeru faktury, numeru dokumentu WZ (pieczątka i podpis);

* dowód nadania przesyłki otrzymany od kuriera w momencie przekazania towaru, zawierający dane nadawcy i odbiorcy, datę wysyłki, numer dowodu nadania w systemie monitorowania przesyłek.

W niniejszym przypadku nabywca towarów nie kwestionuje faktu dostarczenia towarów. Dodatkowo, Spółka jest w stanie przedstawić potwierdzenie otrzymania należności za towar, będący przedmiotem dostawy (wyciąg z konta bankowego Spółki).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do powyżej przedstawionego stanu faktycznego posiadane przez Spółkę dokumenty są wystarczające w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), do prawidłowego udokumentowania dostarczenia towarów do nabywcy w ramach WDT, zgodnie z art. 42 ustawy o VAT i w konsekwencji, do zastosowania stawki 0% VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w powyższej sytuacji dokumenty, gromadzone przez niego, pozwalają na opodatkowanie WDT stawką 0% VAT.

W sprawie będącej przedmiotem zapytania mają zastosowanie przepisy ustawy o VAT: art. 42 ust. 1, art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 13 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, co do zasady, należy rozumieć wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, przy czym nabywca towarów został zidentyfikowany na potrzeby transakcji wspólnotowych i posiada aktywny numer VAT UE nadany przez inny kraj Wspólnoty niż Polska.

Zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT opodatkowana jest stawką 0%, gdy zostaną spełnione określone wymogi, tj.:

* podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (z dwuliterowym kodem) i podał ten numer oraz swój numer VAT UE na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,

* podatnik posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami mającymi świadczyć o wywiezieniu towarów będących przedmiotem WDT z terytorium kraju i dostarczeniu ich do nabywcy, są następujące dokumenty określone w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy:

W ocenie Zainteresowanego, posiadane przez niego dokumenty w opisanej przedmiotowej sytuacji, tzn.: dowód nadania przesyłki otrzymany od kuriera w momencie przekazania towaru, zawierający dane nadawcy i odbiorcy, datę wysyłki, numer dowodu nadania w systemie monitorowania przesyłek, uzupełniony o dokument potwierdzenia zapłaty za towar będący przedmiotem dostawy, potwierdza w sposób wiarygodny, że towar został dostarczony klientowi. Klient nie zapłaciłby za fakturę, gdyby nie dostał towaru.

Dowody nadania przesyłki będące w posiadaniu Spółki są jedynymi dokumentami wystawionymi przez kuriera przekazywanymi Spółce. Potwierdzają one wykonanie usługi przewozowej oraz zawarcie umowy przewozu między nią a kurierem. Dokumenty te, tym samym, spełniają wymogi zawarte w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Należy jednakże zaznaczyć, iż z samego dokumentu przewozowego otrzymanego przez Zainteresowanego od kuriera odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju nie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT). Dlatego w celu uzupełnienia dokumentacji, przedstawia on dokument potwierdzenia zapłaty za towar będący przedmiotem dostawy. Wnioskodawca nadmienił, że firmy kurierskie posługują się w swojej działalności tylko i wyłącznie listami przewozowymi, które wydają klientom.

W opisanej sytuacji, Wnioskodawca posiada dokumenty uzupełniające w postaci potwierdzenia zapłaty za towar będący przedmiotem dostawy. Zapłata za towar potwierdza w sposób wiarygodny, że towar został dostarczony klientowi, który nie zapłaciłby za fakturę, gdyby nie dostał towaru. Spółka ma więc prawo stosować stawkę 0% VAT do wszystkich dostaw towarów potwierdzonych w ten sposób. Słuszność powyższego podejścia potwierdzają również władze skarbowe w wydawanych interpretacjach np.: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 stycznia 2008 r. (IBPP2/443-175/07/EJ/KAN-1331/10/07), interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2007 r. (1401/PH-I/4407/14-181/06/EN/PV-I).

Posiadając w zależności od sytuacji: dokumenty CMR, dowody nadania przesyłki, fakturę VAT oraz specyfikację dostarczonych towarów, Zainteresowany jest w posiadaniu wszystkich dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zainteresowany dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywców z innego państwa członkowskiego, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla danego nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podaje ten numer oraz swój numer identyfikacyjny na fakturach stwierdzających dostawę towarów.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zleca transport towarów firmom przewozowym. Ponadto, dokonując dostawy małych ilości towarów do kontrahentów z Unii Europejskiej, korzysta sporadycznie z usług firm kurierskich.

Zatem, towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy dostarczane są przez przewoźników.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze, od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, natomiast dokumenty wymienione w ust. 11, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

Przedmiotem w niniejszej sprawie są sytuacje, w których jak wskazał Wnioskodawca, jest on w stanie zgromadzić wyłącznie następujące potwierdzenia dostarczenia towarów do kontrahenta:

* fakturę VAT potwierdzoną przez nabywcę (pieczątka i podpis);

* specyfikację dostarczonych towarów (dokument WZ z magazynu Spółki, potwierdzony przez odbiorcę - pieczątka i podpis);

* dowód w formie deklaracji nabywcy o przyjęciu towaru, z wyszczególnieniem: numeru faktury, numeru dokumentu WZ (pieczątka i podpis);

* dowód nadania przesyłki otrzymany od kuriera w momencie przekazania towaru, zawierający dane nadawcy i odbiorcy, datę wysyłki, numer dowodu nadania w systemie monitorowania przesyłek.

Przepisy regulujące kwestię listu przewozowego, m.in. jego wystawienia i niezbędnych danych zawarte zostały w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.). Tut. Organ podkreśla natomiast, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji ani nie reguluje zagadnień związanych z poprawnością, czy rzetelnością "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Wskazać należy, że nieuprawnione jest utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 43 ust. 3 pkt 1 ustawy tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy bowiem każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy) nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Należy podkreślić, iż dokument, który potwierdza daną czynność winien mieć rangę dowodu. Niewątpliwie musi więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez niego dowodzoną. Pod pojęciem dokumentu należy rozumieć pismo spisane w celu stwierdzenia określonej okoliczności, świadectwa prawdziwości jakiegoś faktu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Spółka będąc w posiadaniu faktury VAT potwierdzonej przez nabywcę (pieczątka podpis), specyfikacji dostarczonych towarów (dokument WZ z magazynu Spółki, potwierdzony przez odbiorcę - pieczątka i podpis) oraz dowodem nadania przesyłki od kuriera, dysponuje dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy. W niniejszej sprawie dowód nadania przesyłki nie spełnia jednak warunku wskazanego w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy. Zatem, stwierdzić należy, że dokumenty te łącznie nie potwierdzają w sposób jednoznaczny dostarczenia towaru do nabywcy.

W takiej sytuacji ustawodawca umożliwił podatnikom sposób "dodatkowego" udowodnienia faktu dostarczenia towarów do nabywcy i w art. 42 ust. 11 ustawy zawarł otwarty katalog dowodów, które mogą również stanowić dokumenty wskazujące, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów miała miejsce.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż oprócz wymienionych powyżej dokumentów z art. 42 ust. 3 ustawy, jest w posiadaniu deklaracji nabywcy o przyjęciu towaru, z wyszczególnieniem: numeru faktury, numeru dokumentu WZ (pieczątka i podpis) oraz potwierdzenia otrzymania należności za towar. Dokumenty te należy zakwalifikować do dokumentów uzupełniających, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca posiada wszystkie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, które łącznie z dokumentami uzupełniającymi potwierdzają, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Jeżeli zatem Spółka jest w posiadaniu przedmiotowych dokumentów przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, jest ona uprawniona do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku. Pozostała część wniosku dotycząca tożsamego zakresu w odniesieniu do odmiennych stanów faktycznych, została rozstrzygnięta w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 10 marca 2010 r. znak: ILPP2/443-1731/09 2/EWW, ILPP2/443-1731/09 3/EWW, ILPP2/443 1731/09 4/EWW, ILPP2/443-1731/09 5/EWW, ILPP2/443-1731/09 6/EWW ILPP2/443-1731/09 8/EWW i ILPP2/443-1731/09 9/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.