ILPP2/443-170/07-2/GZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2007 r. (data wpływu 20 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania drogi na rzecz gminy - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania drogi na rzecz gminy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Warunkiem uchwalenia przez Radę Gminy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz uzyskania decyzji niezbędnych do realizowania budowy osiedli mieszkaniowych było zawarcie przez Wnioskodawcę z Urzędem Gminy porozumienia dotyczącego realizacji osiedla mieszkaniowego "S. IV".

W obrębie terenu całego osiedla realizowane są domy jednorodzinne na działkach przeznaczonych pod ich zabudowę, natomiast na działkach przeznaczonych pod drogi publiczne realizuje się infrastrukturę techniczną w 100% związaną z budownictwem mieszkaniowym danego osiedla. Infrastruktura techniczna, której wykonanie powinno stanowić zadanie własne Gminy, realizowana jest przez Zainteresowanego i sfinansowana w 100% przez członków Spółdzielni w ramach zgromadzonych wkładów budowlanych na budowę mieszkań.

Przeniesienie własności działek i domów na rzecz członków Spółdzielni następuje w trybie i na zasadach określonych przepisami ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27 z późn. zm.). Działki pod drogi publiczne zgodnie z przepisami art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. r. Nr. 261, poz. 2603 z późn. zm.) przechodzą z mocy prawa na własność Gminy na podstawie decyzji zatwierdzającej projekt podziału.

Takie przejęcie własności nieruchomości skutkuje obowiązkiem właściciela do wnoszenia przez ustawowy okres 10 lat opłat z tytułu "odrolnienia gruntów".

Urzędy Gmin starając się o umniejszenie kosztów własnej działalności, wywierają nieformalny nacisk na inwestorów, by ci ostatni zaliczyli takie wydatki w koszt własnej inwestycji poprzez zakwalifikowanie działek jako drogi wewnętrzne mimo, iż w planie miejscowym określono je jako drogi publiczne.

Na osiedlu "S. IV" większość nowo wybudowanych ulic przejęta została przez Gminę D. z mocy prawa na podstawie art. 98 ww. ustawy. Część z dwóch ulic (M. i K.), stanowiących infrastrukturę techniczną osiedla mieszkaniowego, przekazana została Gminie przez Spółdzielnię w formie darowizny po przekazaniu na rzecz Gminy środków finansowych na opłaty z tytułu odrolnienia (równowartość 10-letnich płatności). Koszt tej infrastruktury w rozliczeniu inwestycji stał się kosztem mieszkań, proporcjonalnie do wielkości każdego mieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy słusznym jest zastosowanie przez Spółdzielnię stawki 0% na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 3 lit. c) i ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, również dla elementów infrastruktury przekazywanej nieodpłatnie na rzecz Gminy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie Gminie części nieruchomości osiedla "S. IV" (tj. drogi wraz z wybudowaną na niej infrastrukturą towarzyszącą) stanowi zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nieodpłatne świadczenie usług. Zgodnie z przepisami ww. ustawy przez usługę rozumieć należy każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Co do zasady usługa podlega opodatkowaniu, gdy ma charakter odpłatny. Podatnik reprezentuje pogląd, iż nieodpłatne świadczenie usługi co do zasady nie podlega VAT.

Prezentując takie stanowisko, Zainteresowany powołuje się na brzmienie wskazanego wyżej przepisu art. 8 ust. 2 ustawy VAT.

Spółdzielnia korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego, zaś nieodpłatnie świadczona usługa budowy infrastruktury technicznej prowadzonej w związku z realizacją inwestycji, stanowi nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Tak więc spełnione zostały kumulatywnie 2 przesłanki z przepisu art. 8 ust. 2 ustawy VAT, nakazujące uznać, iż w tej sytuacji nieodpłatnie świadczona usługa nie podlega podatkowi od towarów i usług.

W tej sytuacji oczywistym jest dla Wnioskodawcy, że wykonane przez nią świadczenie - nieodpłatne przekazanie infrastruktury na rzecz Gminy - (w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i z prawem do odliczenia podatku naliczonego) nie podlega opodatkowaniu VAT.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowany wskazał wyroki WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2007 r. syg. akt III SA/Wa3630/06 opublikowany w "Monitorze podatkowym" 2007/9/2 oraz syg. akt III SA/Wa3537/06, gdzie Sąd stwierdził, iż "nieodpłatne przejęcie przez gminę drogi uprzednio wybudowanej przez spółkę nie powoduje obowiązku zapłaty podatku VAT".

Pogląd taki jest również zgodny z treścią komentarza do art. 8 ustawy VAT znajdującego się w "Komentarzu VAT" A. Bartosiewicz, R. Kubacki LEX 2007 wyd.II.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa o rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Stosownie do zapisu art. 2 pkt 6 ustawy pod pojęciem towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) pod pojęciem obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Drogi klasyfikowane są do sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej" obejmującej obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne itp.

Oznacza to, że drogi dojazdowe, elementy sieci wodociągowej oraz inne elementy infrastruktury technicznej budynków spełniają wyżej przytoczoną definicję towaru.

Czynnością zrównaną z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, jest także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o podatku VAT).

Przepis art. 7 ust. 2 ustawy VAT należy interpretować w ten sposób, iż każde przekazanie należących do przedsiębiorstwa podatnika towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), niezależnie od tego, czy następują one na cele prowadzonej działalności gospodarczej czy też nie, uznać należy za opodatkowaną dostawę towarów, z wyjątkiem czynności wymienionych w art. 7 ust. 3 - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Spółdzielnia w stanie faktycznym wskazała, iż skorzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabytych towarów i usług niezbędnych do wytworzenia ww. infrastruktury. Prawo do odliczenia tego podatku w opisanej sytuacji nie jest przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, nie przedstawił on w tym zakresie własnego stanowiska, zatem fakt ten nie podlega ocenie. Rozpatrując złożony wniosek uznano, że Zainteresowany miał takie prawo.

Stosownie do zapisu art. 106 ust. 7 ustawy, mającego zastosowanie w przedstawionej sytuacji, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Podstawą opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania drogi wraz z infrastrukturą techniczną jest, zgodnie z art. 29 ust. 10, cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów, z zastrzeżeniem ust. 10a. W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2007 r. zapis ww przepisu brzmiał: " w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i powyższej analizy przepisów prawa podatkowego, przekazanie przez Spółdzielnię nieodpłatnie na rzecz Gminy drogi wraz z infrastrukturą techniczną jest dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i powinno zostać udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą VAT wewnętrzną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.