ILPP2/443-1662/11-5/MN - Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 7 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 7 marca 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz należną opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Instytut jest placówką naukową Polskiej Akademii Nauk. Jednostka utrzymuje się głównie z dotacji podmiotowej, którą corocznie otrzymuje z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego na finansowanie działalności statutowej. Do zadań Instytutu należy prowadzenie badań naukowych, w szczególności istotnych dla rozwoju kraju oraz upowszechniania wyników tych badań.

Instytut działa na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk. Art. 48 ust. 1 przywołanej ustawy mówi, że instytut nabywa osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru instytutów Polskiej Akademii Nauk. Art. 48 ust. 2 stanowi natomiast, iż wpis do rejestru instytutów wywołuje takie same skutki prawne, jak wpis do Krajowego Rejestru Sądowego.

Organami Instytutu, zgodnie z art. 52 ustawy o PAN, są dyrektor i rada naukowa. Dyrektor Instytutu kieruje bieżącą działalnością instytutu, odpowiada za gospodarowanie mieniem oraz za wynik finansowy działalności Instytutu. W imieniu instytutu, oświadczenie woli składa dyrektor lub upoważniona przez niego osoba.

Rada naukowa instytutu sprawuje bieżący nadzór nad działalnością Instytutu, dbając zwłaszcza o wysoki poziom jego działalności naukowej i rozwój osób rozpoczynających karierę naukową. Rada Naukowa w szczególności:

* określa profil instytutu, uwzględniając kierunki rozwoju światowej nauki,

* przyjmuje programy badań, współpracy z zagranicznymi instytucjami naukowymi oraz działalności wydawniczej,

* zatwierdza sprawozdanie z działalności instytutu,

* dokonuje oceny aktywności naukowej pracowników naukowych instytutu,

* przeprowadza przewody doktorskie, habilitacyjne oraz przedstawia wnioski o nadanie tytułu naukowego w ramach posiadanych uprawnień,

* zgłasza kandydatury do nagród naukowych,

* zgłasza kandydatów na członków Akademii,

* uchwala sposób i tryb przeprowadzania konkursów na poszczególne stanowiska naukowe,

* podejmuje uchwały w innych sprawach zastrzeżonych do kompetencji rady naukowej w ustawia, statucie PAN lub statucie instytutu.

Statut Instytutu uchwalany jest przez radę naukową instytutu. Statut Instytutu zatwierdza Prezes Polskiej Akademii Nauk.

Instytut dokonuje zakupów lub sam wydaje książki naukowe. W książkach prezentowane są wyniki badań naukowych. Instytut zakupione książki przyjmuje na stan towarów. Sporadycznie dokonuje ich sprzedaży, jednak głównie książki są wręczane podczas konferencji naukowych lub wykładów. Pracownik wyjeżdżający na konferencję pobiera, kwitując odbiór książek na druku RW, określoną ilość egzemplarzy książek i w trakcie trwania konferencji wręcza je uczestnikom. Jednostkowy koszt książki nie przekracza 40 zł. Brak imiennej listy osób, którym książki zostały przekazane. Wszystkie ksiązki zostały zakupione do dnia 31 grudnia 2010 r. i objęto spisem z natury na dzień 31 grudnia 2010 r.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Nabywane artykuły spożywcze związane są zarówno z czynnościami opodatkowanymi, niepodlegającymi opodatkowaniu jak i zwolnionymi z podatku. Nie jest możliwe odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami. W związku z tym Instytut stosuje dwuetapowy podział podatku naliczonego związanego z nabytymi towarami i usługami związanymi jednocześnie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, czynnościami podlegającymi opodatkowaniu według stawek 8% i 23% oraz czynnościami zwolnionymi od opodatkowania podatkiem VAT. W pierwszym etapie Instytut dokonuje podziału podatku naliczonego na dwie części: pierwsza część związana z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz drugą część związaną z działalnością opodatkowaną (tj. działalnością opodatkowaną stawkami podatku VAT 8% i 23% oraz czynnościami zwolnionymi z opodatkowania). W drugim etapie Instytut dokonuje podziału kwoty podatku naliczonego ustalonej w pierwszym etapie, przypadającej na czynności objęte ustawą o VAT w oparciu o proporcję ustaloną zgodnie z przepisami ustawy o VAT. Powyższy sposób odliczania naliczonego podatku VAT stosowany jest zgodnie z interpretacją indywidualną z dnia 17 listopada 20I0 r. wydaną na wniosek Instytutu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Zakupione usługi noclegowe i gastronomiczne dla członków Rady Naukowej związane są z prowadzoną przez Instytut działalnością. Rada Naukowa jest jednym z dwóch organów Instytutu. Rada Naukowa Instytutu zbiera się zazwyczaj dwa razy w roku. Z noclegów korzystają zamiejscowi członkowie Rady z bardzo odległych miejscowości. Usługa gastronomiczna to obiad dla członków Rady w przerwie obrad. Członkowie Rady otrzymują zwrot kosztów przejazdu, diety, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 listopada 2006 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych na terenie kraju.

Instytut istnieje od dnia 1 kwietnia 2009 r. Został utworzony na podstawie decyzji Prezesa Polskiej Akademii Nauk w miejsce zlikwidowanego z dniem 31 marca 2009 r. Zakładu. Instytut nie ma sukcesji podatkowej po zlikwidowanym Zakładzie. Wszystkie książki nabyte zostały jeszcze przez Zakład. W fakturach zakupu książki opodatkowane są stawką 0% i przejęte zostały protokołem zdawczo-odbiorczym przez Instytut. W roku 2011 Instytut nie nabył nowych pozycji książkowych. Gdyby Instytut zakupił w roku 2012 nowe książki, zgodnie z obowiązującą dzisiaj stawką VAT, Instytutowi przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z wydaną interpretacją.

Przedmiotowe książki nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednostkowe ceny książek przedstawiają się następująco: 6,67 zł; 13,27 zł; 37,00 zł; 11,20 zł; 36,75 zł. Zatem, tylko w jednej pozycji cena netto nie przekracza 10 zł.

Przedmiotowe książki, zdaniem Instytutu, nie stanowią próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Instytutu, do hipotetycznie zakupionych (w przyszłości) książek należałoby stosować PKWiU 58.11.12. W roku 2011 nie dokonano zakupu nowych pozycji książkowych. Przedmiotowe książki są oznaczone symbolami ISBN. Przedmiotowe książki ujęte są w arkuszach spisowych spisu z natury sporządzonym na dzień 31 grudnia 2010 r.

Ponadto, w piśmie z dnia 5 marca 2012 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu, Wnioskodawca jednoznacznie sprecyzował przedmiot wniosku wskazując, które z zadanych pytań stanowią zaistniały stan faktyczny, a które zdarzenie przyszłe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można odliczyć VAT od zakupionych artykułów spożywczych: kawy, herbaty i słodyczy.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo dokonać odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturach zakupu wymienionych artykułów spożywczych w określonej proporcji, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Mówi on, że "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (...).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Powyższe wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a ponadto, aby nie miały miejsca przesłanki uniemożliwiające dokonanie odliczenia kwoty lub zwrotu podatku należnego - określone w art. 88 ustawy.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, iż Instytut jest placówką naukową Polskiej Akademii Nauk. Jednostka utrzymuje się głównie z dotacji podmiotowej, którą corocznie otrzymuje z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego na finansowanie działalności statutowej. Do zadań Instytutu należy prowadzenie badań naukowych, w szczególności istotnych dla rozwoju kraju oraz upowszechniania wyników tych badań. Zainteresowany jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nabywane artykuły spożywcze związane są zarówno z czynnościami opodatkowanymi, niepodlegającymi opodatkowaniu jak i zwolnionymi z podatku. Nie jest możliwe odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami. W związku z tym Instytut stosuje dwuetapowy podział podatku naliczonego związanego z nabytymi towarami i usługami związanymi jednocześnie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, czynnościami podlegającymi opodatkowaniu według stawek 8% i 23% oraz czynnościami zwolnionymi od opodatkowania podatkiem VAT. W pierwszym etapie Instytut dokonuje podziału podatku naliczonego na dwie części: pierwsza część związana z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz drugą część związaną z działalnością opodatkowaną (tj. działalnością opodatkowaną stawkami podatku VAT 8% i 23% oraz czynnościami zwolnionymi z opodatkowania). W drugim etapie Instytut dokonuje podziału kwoty podatku naliczonego ustalonej w pierwszym etapie, przypadającej na czynności objęte ustawą o VAT w oparciu o proporcję ustaloną zgodnie z przepisami ustawy o VAT.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Artykuł 90 ust. 4 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy), a także obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6 ustawy).

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Ponadto należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy o podatku VAT, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Tut. Organ zauważa również, iż w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 ustawy. Bowiem, zawarte w przepisach art. 90 ust. 1-3 ustawy sformułowanie "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia" należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku VAT, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym ustawy. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające podatkowi w ogóle nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku" należy zatem rozumieć jako "czynności zwolnione od podatku" oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowane i zwolnione) oraz niepodlegające regulacjom ustawy o podatku VAT.

Jak wynika z powyższych przepisów, czynności pozostające poza zakresem działania ustawy o podatku od towarów i usług, nie mają wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, bowiem nie stanowią obrotu w rozumieniu ustawy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy. W konsekwencji, w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, których nie można jednoznacznie przypisać do jednego rodzaju działalności, nie stosuje się odliczenia częściowego według proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 24 października 2011 r. sygn. I FPS 9/10, gdzie Sąd wskazał: " (...) w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy".

Wskazać również należy, iż art. 17 Szóstej Dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 1977 r. Nr 145, poz. 1) oraz art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L z 2006 r. Nr 347, poz. 1) przewiduje, że ustalenie metody odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również wyłączonych z zakresu opodatkowania, pozostawione zostało uznaniu państw członkowskich.

Natomiast w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest unormowania zagadnienia określania proporcji, dającego podstawę do odliczenia podatku naliczonego od wydatków służących zarówno działalności gospodarczej podatnika (opodatkowanej i zwolnionej), jak i działalności niepodlegającej opodatkowaniu. Wprowadzone w art. 90 ustawy ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego, jak wyżej wykazano, dotyczy wyłącznie zakupów wykorzystywanych zarówno do działalności opodatkowanej jak i zwolnionej. Tym samym, brak jest podstaw do ograniczania możliwości podatnika do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i niepodlegającymi opodatkowaniu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wykonywać będzie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowane i zwolnione) oraz niepodlegające regulacjom ustawy o podatku VAT. Zatem, o ile w przedstawionej sprawie nabywane artykuły spożywcze (kawa, herbata i słodycze) zawiązane będą zarówno z działalnością gospodarczą (opodatkowaną i zwolnioną) jak i z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, a Wnioskodawca nie będzie w stanie tych zakupów bezpośrednio przypisać do poszczególnych rodzajów czynności, wówczas w sprawie znajdzie zastosowanie zasada odliczenia proporcjonalnego, wskazana w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Jednocześnie należy podkreślić, iż z powołanych wyżej przepisów wynika, że czynności pozostające poza zakresem działania ustawy o podatku od towarów i usług, nie mają wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, bowiem nie stanowią obrotu w rozumieniu ustawy.

Zatem, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych w określonej proporcji. W celu wyliczenia proporcji, o której mowa w przepisie art. 90 ust. 3 ustawy, Wnioskodawca powinien pominąć sprzedaż niepodlegającą opodatkowaniu, uwzględniając jedynie stosunek sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży ogółem, tj. opodatkowanej i zwolnionej. Tak ustalona proporcja będzie podstawą do odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych wydatków mających związek z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż w sytuacji, gdy Wnioskodawca odliczy podatek naliczony związany z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu, może wówczas powstać u niego obowiązek opodatkowania, wynikający z art. 8 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałych zakresach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.