ILPP2/443-1642/09-3/EWW - Miejsce świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym oraz usług gwaranta.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2009 r. (data wpływu 2 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

W dniu 2 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym, usług gwarancyjnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1999 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Jest czynnym podatnikiem VAT. W jego firmie występuje wyłącznie sprzedaż opodatkowana. Głównym przedmiotem jego działalności jest zakup maszyn i urządzeń do wózków widłowych z niemieckiej firmy, która jest ich producentem oraz sprzedaż tych urządzeń na rynku.

W 2009 r. na podstawie ustnych uzgodnień pomiędzy Zainteresowanym a niemieckim producentem, który jest jednocześnie dostawcą, Wnioskodawca dokonuje napraw gwarancyjnych zareklamowanych urządzeń pracujących w Polsce, poprzez podwykonawców, z którymi zawiera umowy na wykonanie usług gwarancyjnych.

Podwykonawcy obciążają firmę Wnioskodawcy kosztami napraw gwarancyjnych wystawiając faktury VAT, a następnie Zainteresowany fakturuje powyższe koszty na niemieckiego producenta wystawiając faktury z 22 % podatkiem VAT.

Od 2010 r. Wnioskodawca zawrze pisemną umowę z niemieckim producentem na pełnienie obowiązku gwaranta wobec nabywców na obszarze Polski, a koszty tych usług będzie zwracał mu producent. Usługi napraw gwarancyjnych wykonywane będą w Polsce poprzez polskich podwykonawców.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszym opisanym przypadku przy ustnych ustaleniach o wykonywaniu w imieniu producenta napraw gwarancyjnych, powinien on naliczać podatek VAT, traktując je jako naprawy na ruchomym majątku rzeczowym, który nie opuszcza terytorium Polski.

W przypadku drugim, jeżeli Zainteresowany zawrze umowę z producentem o pełnieniu obowiązków gwaranta wobec polskich nabywców (użytkowników), to pomimo, iż usługi te będą wykonywane przez podwykonawców, to jego firma jako sprzedawca maszyn odzyskuje tylko zwrot kosztów od producenta i usługi napraw gwarancyjnych nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT.

Podatek naliczony od podwykonawców za wykonywanie napraw gwarancyjnych podlega odliczeniu, ponieważ usługi te mają związek z działalnością polegającą na sprzedaży tych maszyn i urządzeń przez Wnioskodawcę.

W przypadku, gdy usługi gwarancyjne nie będą podlegać opodatkowaniu VAT, to nota obciążeniowa wystawiona dla producenta będzie wystarczającym dokumentem rozliczającym te usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym oraz za prawidłowe - w zakresie usług gwarancyjnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z postanowień art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym. Stosownie do treści powołanych przepisów każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę. Ta z kolei, w przypadku gdy jest odpłatna, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zakup maszyn i urządzeń do wózków widłowych od niemieckiej firmy, która jest ich producentem oraz sprzedaż tych urządzeń na rynku. Na podstawie ustnych uzgodnień pomiędzy stronami, Wnioskodawca dokonuje napraw gwarancyjnych zareklamowanych urządzeń pracujących w Polsce, poprzez podwykonawców, z którymi zawiera umowy na wykonanie usług gwarancyjnych. Podwykonawcy obciążają go kosztami napraw gwarancyjnych wystawiając faktury VAT, a następnie Zainteresowany fakturuje powyższe koszty na niemieckiego producenta wystawiając faktury z 22 % podatkiem VAT.

Wnioskodawca zawrze także pisemną umowę z niemieckim producentem na pełnienie obowiązku gwaranta wobec nabywców na obszarze Polski, a koszty tych usług będzie zwracał mu producent. Usługi napraw gwarancyjnych wykonywane będą w Polsce poprzez polskich podwykonawców.

Zgodnie z art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Obowiązek wykonywania napraw na rzecz klienta z tytułu rękojmi lub gwarancji wynika więc wprost z przepisów Kodeksu cywilnego. Źródłem powstania tego obowiązku jest umowa sprzedaży łącząca sprzedającego i kupującego oraz skutki przewidziane w tym zakresie w przepisach tego kodeksu.

Czynności naprawcze realizowane w ramach gwarancji i rękojmi mają niewątpliwie charakter usługowy. Jeżeli są one realizowane przez gwaranta na rzecz kupującego są usługami realizowanymi bez wynagrodzenia, a jako takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sytuacja prawna kształtuje się jednak inaczej w przypadku, gdy zobowiązania gwarancyjne za gwaranta realizuje podmiot trzeci w oparciu o umowę zawartą w tym zakresie z gwarantem. W takim przypadku podmiot ten wykonuje za gwaranta i na jego rachunek stosowne czynności wynikające z gwarancji, np.: naprawy, usunięcia wad. Tym samym, realizacja przez ten podmiot zobowiązań gwarancyjnych za gwaranta, jest niewątpliwie świadczeniem usługi na rzecz tego podmiotu. Usługa ta ma charakter odpłatny i jako taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy.

W przypadkach takich możemy mówić o świadczeniu usług na ruchomym majątku rzeczowym.

Należy wyjaśnić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "usługi na ruchomym majątku rzeczowym". W związku z tym, należy zwrot ten interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

Analiza informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę wskazuje, że dokonując napraw zareklamowanych urządzeń i maszyn, na podstawie ustnych uzgodnień z niemieckim producentem, świadczyć on będzie usługi na ruchomym majątku rzeczowym na jego rzecz. Bowiem w przedmiotowej sprawie wystąpi jako podmiot wykonujący stosowne czynności za gwaranta i na jego rachunek. W ten sam sposób kwalifikowane będą także usługi wykonywane przez podwykonawców Zainteresowanego, którzy de facto dokonają przedmiotowych napraw. W obu przypadkach czynności te będą wykonywane na terytorium Polski.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 28b ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Jak wskazuje art. 28b ust. 4 ustawy, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników, gdy usługi te przeznaczone są na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c.

Zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W myśl art. 28f ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

Stosownie do art. 28g ust. 1 ustawy, który wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2011 r., miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Miejscem świadczenia usług restauracyjnych i cateringowych jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, z zastrzeżeniem ust. 2 (art. 28i ust. 1 ustawy).

Natomiast w myśl ust. 2 tego przepisu, w przypadku gdy usługi restauracyjne i cateringowe są faktycznie wykonywane na pokładach statków, statków powietrznych lub pociągów podczas części transportu pasażerów wykonanej na terytorium Wspólnoty, miejscem świadczenia usług jest miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów.

Artykuł 28j ust. 1 ustawy wskazuje, iż miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy.

Przez krótkoterminowy wynajem środków transportu, o którym mowa w ust. 1, rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających - przez okres nieprzekraczający 90 dni (art. 28j ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 28n ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę ma siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 28n ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi turystyki, o których mowa w art. 119, są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonując napraw zareklamowanych urządzeń i maszyn, na podstawie ustnych uzgodnień z niemieckim producentem, będącym podatnikiem zdefiniowanym w art. 28a ustawy, świadczyć będzie na jego rzecz usługi na ruchomym majątku rzeczowym. Czynności te będą miały miejsce na terytorium Polski.

Dokonując analizy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że zawarte w nich wyłączenia nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie. Miejsce świadczenia przedmiotowych usług należy ustalić więc na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w tym artykule.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych przez Zainteresowanego będzie terytorium kraju, w którym podatnik będący usługobiorcą (niemiecki producent) posiada siedzibę.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Przepis ust. 1 powołanego wyżej artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Stosownie do § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 powołanego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie zobowiązany świadczenie przedmiotowych usług udokumentować fakturą VAT bez wskazywania na niej stawki oraz kwoty podatku.

Rozliczenia gwarancyjne dokonywane w ramach umowy zawartej między Wnioskodawcą a niemieckim producentem maszyn i urządzeń, zgodnie z którą Zainteresowany wystąpi wobec nabywców towarów na terytorium Polski jako gwarant, nie będą elementami wzajemnych świadczeń między tymi podmiotami (wykonaniem określonej czynności w zamian za wynagrodzenie), które wypełniałyby znamiona świadczenia odrębnej czynności opodatkowanej, w postaci odpłatnego świadczenia usług. Na gruncie niniejszej sprawy realnym odbiorcą usługi gwarancyjnej będzie ostateczny nabywca danego towaru, natomiast Wnioskodawca świadczący tą usługę odzyska jedynie, w formie rekompensaty, koszty poniesione na naprawę tego towaru, które ostatecznie obciążają producenta. Tym samym, otrzymywanie takiej rekompensaty, która nie będzie wynagrodzeniem za usługę świadczoną niezależnie od dokonywanych w ramach umowy dystrybucyjnej nabyć towarów, nie będzie rodzić obowiązku podatkowego w podatku od towarów usług. W związku z powyższym, Zainteresowany nie będzie zobowiązany do dokumentowania fakturami VAT przepływów finansowych wynikających z ww. umowy.

W związku z powyższym, otrzymanie takiej rekompensaty, która nie będzie wynagrodzeniem za usługę i która nie będzie rodzić obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, może być dokumentowane w formie noty obciążeniowej.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika, z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Jest czynnym podatnikiem VAT, a jego działalność związana jest wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną. Jej głównym przedmiotem jest zakup maszyn i urządzeń do wózków widłowych od niemieckiej firmy, która jest ich producentem oraz sprzedaż tych urządzeń na rynku. Zainteresowany zawrze umowy z innymi podmiotami, na podstawie których dokonają one napraw gwarancyjnych maszyn i urządzeń sprzedawanych przez niego. Podwykonawcy obciążać będą Wnioskodawcę kosztami tych napraw wystawiając faktury VAT.

Zatem, w przedmiotowej sprawie spełniony będzie warunek wskazany w art. 86 ust. 1 ustawy, który uprawni Zainteresowanego do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur wystawionych dla niego przez podwykonawców, bowiem nabyte usługi będą miały związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi, polegającymi na sprzedaży maszyn i urządzeń.

Mając na uwadze powyższe ustalenia tut. Organ stwierdza:

Ad. 1

W przypadku, gdy Wnioskodawca nie będzie posiadać pisemnej umowy z producentem niemieckim na świadczenie usług gwarancyjnych urządzeń i maszyn, czyli występować będzie jako podmiot wykonujący usługi za gwaranta dokonywane przez niego naprawy stanowić będą usługi na ruchomym majątku rzeczowym. Miejscem ich świadczenia będzie terytorium kraju, w którym usługobiorca (niemiecki producent) posiadać będzie siedzibę, zatem świadczenie tych usług nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2

W sytuacji, gdy Zainteresowany będzie posiadł pisemną umowę na pełnienie obowiązków gwaranta wobec polskich nabywców, przy udziale podwykonawców, jako gwarant ponosić będzie np.: koszty odpowiadające wartości zużytych części, koszty robocizny itp. Poniesione koszty związane z wadliwością nabytych wcześniej od producenta niemieckiego towarów będą zwracane Wnioskodawcy. W związku z powyższym należy uznać, iż Zainteresowany nie będzie świadczył usług na rzecz tego kontrahenta, bowiem świadczyć będzie usługi gwarancyjne we własnym imieniu, a następnie jedynie odzyska na zasadach odszkodowawczych koszty poniesione w związku z wadliwością towarów nabywanych od ich gwaranta. Czynność taka nie będzie podlegać zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Rozliczenia i zwrotu kosztów za wykonane przez Wnioskodawcę usługi gwarancyjne, nie będzie on zobowiązany dokumentować fakturami VAT. Zatem należy przyjąć, że dokumentem potwierdzającym przepływ finansowy wynikający z umowy pomiędzy Zainteresowanym a niemieckim producentem, może być nota obciążeniowa.

Podatek naliczony wynikający z faktur VAT, które wystawią Wnioskodawcy podwykonawcy z tytułu napraw gwarancyjnych sprzedawanych przez niego maszyn i urządzeń podlegać będzie odliczeniu przez Zainteresowanego, ponieważ świadczone przez nich usługi będą ściśle związane z jego działalnością opodatkowaną polegającą głównie na sprzedaży tych towarów.

W niniejszych kwestiach stanowisko Zainteresowanego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym, usług gwarancyjnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wydana została odrębna interpretacja w dniu 19 lutego 2010 r. Nr ILPP2/443 1642/092/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.