ILPP2/443-1639/09-3/SJ - Możliwość zwolnienia od podatku VAT wniesienia przez gminę aportu w postaci gruntów rolnych do spółki prawa handlowego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 15 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-1639/09-3/SJ Możliwość zwolnienia od podatku VAT wniesienia przez gminę aportu w postaci gruntów rolnych do spółki prawa handlowego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2009 r. (data wpływu 4 grudnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 lutego 2010 r. (data wpływu 12 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu gruntu rolnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu gruntu rolnego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lutego 2010 r. (data wpływu 12 lutego 2010 r.) o doprecyzowanie nazwy Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zgodnie z art. 164 Konstytucji Rzeczpospolitej Polski, jest jednostką samorządu terytorialnego. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Gmina posiada osobowość prawną. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest zarejestrowana pod numerem identyfikacji podatkowej (NIP).

Gmina jest właścicielem gruntów, które są wykazane w ewidencji prowadzonej przez Gminę, na terenie których w chwili obecnej prowadzona jest działalność rolnicza przez spółkę Rolno -Przemysłowe Zakłady... (zwana dalej Spółką), w której to Spółce Gmina posiada 100% udziałów.

W Księgach Wieczystych prowadzonych dla wskazanych nieruchomości w Dziale II - Własność, w podrubryce 2.2.3, jako właściciel nieruchomości wpisana jest Gmina. Według informacji ujawnionej w Księdze Wieczystej, wpisu dokonano na podstawie Decyzji Wojewody.

Gmina ma zamiar wycenić omawiane grunty, a następnie dokonać wniesienia gruntów o łącznej powierzchni 595 ha, dla których prowadzone są księgi wieczyste, aportem do Spółki. Wniesienie ma zostać dokonane zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z 2000 r. z późn. zm.). Gmina podkreśla, iż nie dojdzie w tym przypadku do wniesienia aportem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, o których jest mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej UPTU), lecz do wniesienia poszczególnych składników majątku.

Istotną część gruntów stanowią grunty niezabudowane, dla których nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z 2003 r. z późn. zm.). W księgach wieczystych w Dziale l, grunty te są określone jako grunty nieprzeznaczone pod zabudowę, tj. grunty orne, leśne, pastwiska, łąki. W ten sam sposób grunty te są oznaczone w rejestrze gruntów.

Większość gruntów stanowią grunty rolne, lecz na części z tych gruntów znajdują się rowy melioracyjne, łąki, drogi komunikacyjne, lasy. Wskazane grunty są wykorzystywane dla prowadzenia działalności rolniczej przez obecnego użytkownika, tj. Spółkę Rolno-Przemysłowe Zakłady... Nie przewiduje się zmiany przeznaczenia wskazanych gruntów, w szczególności ich odrolnienia lub przeznaczenia pod zabudowę.

Gmina informuje, iż w kwestii opodatkowania wniesienia aportem nieruchomości (działek) zabudowanych, zwróciła się o wydanie interpretacji w oddzielnym wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z 2004 r. z późn. zm.), zwanej dalej UPTU, ma być kwalifikowana omawiana czynność:

a.

czy w związku faktem, iż w przypadku wniesienia nieruchomości aportem mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, która winna zostać opodatkowana stawką podstawową, zgodnie z art. 41 ust. 1 UPTU... czy też:

b.

wniesienie omawianych nieruchomości aportem stanowi wprawdzie czynność podlegającą opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, jednakże korzysta ona ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UPTU...

Zdaniem Wnioskodawcy, sytuacja przedstawiona w opisie stanu faktycznego powinna korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (UPTU).

Niewątpliwie wniesienie wszelkich nieruchomości gruntowych aportem do spółki prawa handlowego stanowi czynność odpłatną, gdyż w tym przypadku wynagrodzeniem za przeniesienie własności nieruchomości (towaru) jest wartość otrzymanych udziałów. W związku z tym czynność ta podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, gdyż niewątpliwie dochodzi tu do przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością (towarem) jak właściciel na spółkę, a zatem zostaje spełniony zapis art. 7 ust. 1 UPTU.

W omawianym przypadku mamy jednak do czynienia (przynajmniej częściowo i tego rodzaju nieruchomości dotyczy niniejsze zapytanie) z przeniesieniem własności gruntów niezabudowanych, które nie są przeznaczone pod zabudowę. Są to bowiem grunty rolne, łąki, grunty leśne, pastwiska, nieużytki, grunty na których znajdują się użytki i nieużytki rolne, kanały melioracyjne lub drogi - trasy komunikacyjne wykorzystywane w działalności rolniczej. Na omawianych niezabudowanych gruntach faktycznie prowadzona jest działalność rolnicza i nie istnieją przesłanki wskazujące na zmianę charakteru omawianych gruntów.

Obecne przeznaczenie gruntów jest potwierdzone przez sposób korzystania wskazany w księgach wieczystych, a także jest zgodne z informacją w rejestrze gruntów.

Należy zwrócić uwagę, iż przepisy art. 43 ust. 1 pkt 9 UPTU oraz żadne inne przepisy powoływanej ustawy, w żaden sposób nie wskazują, jak powinno zostać ustalone, czy grunty niezabudowane, które nie są terenami budowlanymi są, czy też nie są przeznaczone pod zabudowę.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z ust. 2 cytowanego artykułu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W dniu przeprowadzenia transakcji nie będzie istniał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, a w związku z tym o rodzaju gruntu decyduje ewidencja prowadzona na zasadach wynikających z rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454).

Zgodnie z prowadzonym rejestrem gruntów, omawiane nieruchomości nie są przeznaczone pod zabudowę. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, nie istnieją żadne przesłanki wskazujące na konieczność uznania omawianych niezabudowanych gruntów jako przeznaczone pod zabudowę, a zatem może mieć zastosowanie zwolnienie przewidziane art. 43 ust. 1 pkt 9 UPTU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie powyższych przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wniesienie aportu jest dostawą towarów, zważywszy na fakt, że mamy w tym przypadku do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy dostawa ta jest odpłatna, czy nieodpłatna.

Na gruncie kodeksu spółek handlowych przyjęcie, że objęcie udziałów w spółce w zamian za aport stanowi odpłatność, nie byłoby możliwe. Jednak tak jak ustawa odrywa się od konstrukcji prawa cywilnego, tak wydaje się w pełni zasadne rozpatrywanie odpłatności jedynie na gruncie ustawy. Z jej przepisów, a także z orzecznictwa ETS wynika, że odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść. Z tego względu należy uznać wniesienie aportu za odpłatną dostawę towarów.

Wnoszenie wkładów niepieniężnych do spółek prawa handlowego lub cywilnego podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach, określonych w przepisach o podatku od towarów i usług, w zależności od przedmiotu aportu.

Jak wskazano wyżej, wniesienie aportu stanowi czynność (dostawę) o charakterze odpłatnym w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, o czym stanowi art. 41 ust. 1 ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o podatku VAT.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto, zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

W myśl art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. W przypadku braku ww. dokumentacji, przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych - art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem gruntów o łącznej powierzchni 595 ha, na terenie których w chwili obecnej prowadzona jest działalność rolnicza przez Spółkę, w której Zainteresowany posiada 100% udziałów. Grunty te są gruntami niezabudowanymi, dla których nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W księgach wieczystych ww. grunty są określane jako grunty nieprzeznaczone pod zabudowę, tj.: grunty orne, leśne, pastwiska, łąki. W ten sam sposób oznaczone są w rejestrze gruntów. Większość gruntów stanowią grunty rolne, lecz na części z tych gruntów znajdują się rowy melioracyjne, łąki, drogi komunikacyjne, lasy. Gmina zamierza dokonać wniesienia przedmiotowych gruntów, zgodnie z art. 158 ustawy Kodeks spółek handlowych, tj. dojdzie do wniesienia aportem poszczególnych składników majątku. Wnioskodawca poinformował, iż w dniu przeprowadzenia transakcji, nie będzie istniał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, a zgodnie z prowadzonym rejestrem gruntów, przedmiotowe grunty nie są przeznaczone pod zabudowę.

Uwzględniając zatem powołane wyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego wskazującego, iż przedmiotowe grunty są gruntami o charakterze rolnym, stwierdzić należy, iż ich dostawa będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, pod warunkiem jednak, iż dla ww. gruntów nie istnieje studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, z którego wynikałoby budowlane przeznaczenie gruntu.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż planowana przez Gminę czynność wniesienia aportem do Spółki Rolno-Przemysłowej Zakłady... gruntów rolnych, będzie czynnością podlegającą przepisom ustawy (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy). Jednakże korzystać będzie ona ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, pod warunkiem, że w momencie dostawy grunty te będą gruntami o charakterze rolnym, a nie o charakterze budowlanym lub przeznaczone pod zabudowę.

Tut. Organ informuje, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl