ILPP2/443-162/08-2/GZ - Określenie sposobu udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2008 r. (data wpływu 18 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem produkcyjnym dostarczającym swoje towary własnym środkiem transportu do licznych sklepów klienta na terytorium Austrii i Niemiec. Towar trafia bezpośrednio do każdego sklepu bądź magazynu klienta Zainteresowanego. Zwrotnie do Wnioskodawcy trafiają dokumenty: CMR i specyfikacja dostawy potwierdzone pieczęcią i podpisem magazyniera. Po każdej dostawie kopie faktur wraz ze specyfikacjami tych faktur wysyłane są do głównej siedziby klienta. Specyfikacje są identyczne jak te potwierdzone przez magazyn, jednak na fakturze Wnioskodawca nie ma możliwości umieszczenia numerów zamówień, których dana faktura dotyczy, więc dostarcza specyfikację. Numeracja faktury i specyfikacji jest jednakowa. Potwierdzone przez główną siedzibę dokumenty wracają do Zainteresowanego przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru do klienta podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %. Są bowiem spełnione obydwa warunki wynikające z art. 42 ust. 1 ustawy.

Ze względu na dużą ilość przedmiotowych dokumentów, klient Wnioskodawcy zwrócił się do niego z prośbą o sprawdzenie, czy do prawa do zastosowania stawki VAT 0 % przy transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczyłyby tylko dokumenty potwierdzone przez sklep bądź magazyn.

Zainteresowany, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT, stosuje stawkę 0 % dopiero po otrzymaniu dokumentów potwierdzonych przez główną siedzibę firmy klienta. Ze względu na wzrastającą ilość dokumentów, sytuacja ta stała się bardzo uciążliwa i pracochłonna dla klienta Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany ma prawo zastosować stawkę VAT 0 % na fakturze WDT w przypadku, gdy dostawa towaru została potwierdzona tylko na dokumentach takich jak CMR i specyfikacja pieczątką magazynu i podpisem osoby upoważnionej - magazyniera sklepu lub magazynu klienta.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług ma on prawo do zastosowania stawki 0 % na podstawie dokumentów potwierdzonych pieczątką magazynu i podpisem osoby upoważnionej - magazyniera sklepu lub magazynu klienta Zainteresowanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do zapisu art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem że:

Dowodami, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w myśl art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają tego rodzaju transakcję:

Jeśli jednak podatnik dokonuje wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, bezpośrednio sam, przy użyciu własnego środka transportu, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Zaznaczyć należy, iż w przypadku dowodów potwierdzających transakcję wewnątrzwspólnotowej dostawy, nie ma konieczności dublowania informacji wymienionych w art. 42 ust. 4, jeśli informacje te zawiera faktura lub specyfikacja. Wówczas właśnie te dokumenty uznaje się za wystarczające potwierdzenie dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski.

W przypadku, gdy dokumenty wymienione w art. 42 ust. 4 ustawy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia - do nabywcy znajdującego się na terytorium innego kraju członkowskiego niż Polska - towarów, dowodami mogą być również inne dokumenty, wskazujące, że doszło do transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy.

I tak, w szczególności dokumentami tymi są wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0 % uzależnione jest, w znacznej mierze, od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 4 przywołanej ustawy. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ww. ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów do innego kraju członkowskiego, jednak nie wprost do siedziby klienta, tylko do jego sklepów lub magazynów. Dlatego też podpisanie dokumentów (CMR i specyfikacji towarów) przez osobę upoważnioną przez odbiorcę, tj. w stanie faktycznym przez magazyniera sklepu lub magazynu spełnia, w ocenie tut. Organu, przesłanki dowodu, o którym mowa w art. 42 ust. 4 pkt 4 ustawy. Ze względu jednak na fakt, iż wywóz towarów następuje własnym środkiem transportu Zainteresowanego, niezbędnym jest uzupełnienie posiadanej dokumentacji, która ma potwierdzić transakcję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o pozostałe elementy wynikające z art. 42 ust. 4 ustawy o podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.