ILPP2/443-1565/10-4/JKa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu 24 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2010 r. (data wpływu 14 grudnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 9 grudnia 2010 r. (data wpływu 14 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku posiadania podpisanych i opieczętowanych kopii faktur i specyfikacji oraz prawa do zastosowania dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki podatku w wysokości 0% - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku posiadania podpisanych i opieczętowanych kopii faktur i specyfikacji oraz prawa do zastosowania dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki podatku w wysokości 0%. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 grudnia 2010 r. (data wpływu 14 grudnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 9 grudnia 2010 r. (data wpływu 14 grudnia 2010 r.), w których doprecyzowano opis sprawy, sformułowano pytania oraz przedstawiono brakujące własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedaje kontrahentowi z Wielkiej Brytanii wytworzone przez siebie wyroby. Wystawia fakturę sprzedażową oraz specyfikację, tzw. "packin list". Towar zabiera przewoźnik zostawiając kontenerowy dokument przewozu, ze swoim podpisem potwierdzającym załadunek na swój środek transportu. Następnie przewoźnik zawozi towar odbiorcy zagranicznemu. Niestety Spółka nie może wyegzekwować od klienta oraz przewoźnika podpisanych i opieczętowanych kopii dokumentów. Podpis odbierającego widnieje wyłącznie na dokumencie klienta potwierdzającego odbiór towaru. Zainteresowany jednak posiada pisemne zamówienia, potwierdzenia zapłaty za faktury oraz bieżącą korespondencję mailową dotyczącą zamówień, odbioru towarów itd.

Na podstawie wyżej wymienionych dokumentów (bez podpisów złożonych przez odbiorcę), Wnioskodawca rozlicza dostawy zachowując stawkę podatku 0%.

Ponadto wskazał on, iż transakcje będące przedmiotem wniosku spełniają definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, podpisany kontenerowy dokument przewozu i dokumentacja mailowa dotycząca współpracy pomiędzy firmami są dokumentami wystarczająco wiarygodnymi aby mógł on zastosować stawkę 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W jego ocenie, nie jest wymagane posiadanie podpisanych i opieczętowanych przez kontrahenta kopii faktur sprzedażowych i specyfikacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 2 pkt 22 ustawy wskazuje, iż przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów

Artykuł 106 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii. Wystawia fakturę sprzedażową oraz specyfikację, tzw. "packin list". Towar zabiera przewoźnik zostawiając kontenerowy dokument przewozu, ze swoim podpisem potwierdzającym załadunek na swój środek transportu. Zainteresowany nie może wyegzekwować od klienta oraz przewoźnika podpisanych i opieczętowanych kopii dokumentów. Podpis odbierającego widnieje wyłącznie na dokumencie klienta potwierdzającego odbiór towaru. Wnioskodawca jednak posiada pisemne zamówienia, potwierdzenia zapłaty za faktury oraz bieżącą korespondencję mailową dotyczącą zamówień, odbioru towarów itd.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Z kolei § 5 ust. 1 rozporządzenia stanowi, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Pytanie Zainteresowanego dotyczy obowiązku posiadania przez niego podpisanych i opieczętowanych kopii faktur i specyfikacji.

Powołany przepis rozporządzenia określa jakie dane powinna zawierać prawidłowo wystawiona faktura VAT. Wśród elementów jakie powinna zawierać faktura VAT, nie wymieniono podpisu odbiorcy faktury VAT oraz jego pieczęci.

Zatem Wnioskodawca nie ma obowiązku posiadania podpisanych i opieczętowanych kopii faktur.

Natomiast wskazać należy, iż specyfikacja nie jest dokumentem regulowanym przepisami dotyczącymi podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, przepis § 5 ust. 1 rozporządzenia nie dotyczy tego dokumentu.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Artykuł 13 ust. 6 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast na mocy art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Przedmiotem niniejszej sprawy jest udokumentowanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w przypadku, gdy przewóz towaru zlecany jest przewoźnikowi.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Mając na uwadze powyższe, nie jest prawidłowe utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Biorąc pod uwagę powyższe tut. Organ stoi na stanowisku, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Z powołanych przepisów wynika, że ustawa przyjmuje w zasadzie zamknięty katalog dokumentów, które potwierdzają dokonanie wywozu towarów i jego dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Wyliczenie, które następuje w art. 42 ust. 3 ustawy, ma charakter wyczerpujący. Nie zostało ono poprzedzone zwrotem "w szczególności", stąd nie można przyjąć, że ma ono charakter jedynie przykładowy. W zakresie udowodnienia, że miała miejsce transakcja wewnątrzwspólnotowa, ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje swego rodzaju legalną teorię dowodów. Dowodami dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy mogą być w sumie tylko dokumenty wyraźnie wskazane w przepisie. W pewnych sytuacjach wymagane dokumenty mające potwierdzić fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, w ramach której towary będące jej przedmiotem były wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, mogą być niewystarczające, niejasne, czy też nie mogą potwierdzać jednoznacznie dokonania powyższej czynności. Wówczas ustawodawca przewidział możliwość pomocniczego posłużenia się innymi dokumentami (tzw. dokumentami uzupełniającymi), z których wprost wynika, że miał miejsce wywóz towarów z kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, natomiast dokumenty wymienione w ust. 11 pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten nie pozwala jednak na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że w ramach dokumentacji potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów posiada:

* kopię faktury,

* specyfikację,

* kontenerowy dokument przewozu, z podpisem przewoźnika potwierdzający załadunek towaru na środek transportu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Zainteresowany będąc w posiadaniu kopii faktury VAT, specyfikacji sztuk ładunku oraz kontenerowego dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika, dysponuje dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy. W niniejszej sprawie dokument przewozowy nie spełnia jednak warunku wskazanego w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tzn. nie wynika z niego, że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Zatem, stwierdzić należy, że posiadane przez Spółkę dokumenty łącznie nie potwierdzają w sposób jednoznaczny dostarczenia towaru do nabywcy.

W takiej sytuacji ustawodawca umożliwił podatnikom sposób "dodatkowego" udowodnienia faktu dostarczenia towarów do nabywcy i w art. 42 ust. 11 ustawy, zawarł otwarty katalog dowodów, które mogą również stanowić dokumenty wskazujące, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów miała miejsce.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż oprócz wymienionych powyżej dokumentów, jest w posiadaniu pisemnych zamówień, potwierdzeń zapłaty za faktury oraz bieżącej korespondencji mailowej dotyczącej zamówień, odbioru towarów itd. Dokumenty te należy zakwalifikować do dokumentów uzupełniających, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

Zatem stwierdzić należy, iż Zainteresowany posiada wszystkie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, które łącznie z dokumentami uzupełniającymi potwierdzają, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowych dostaw zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, tym samym jest on uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, zgodnie z przepisami ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.