ILPP2/443-156/10/11-S1/MN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 kwietnia 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-156/10/11-S1/MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 października 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 912/10 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom towarów handlowych w celu wykonania stałych ekspozycji przedstawiających aktualną ofertę handlową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Spółki z o.o. z dnia 26 stycznia 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom towarów handlowych w celu wykonania stałych ekspozycji przedstawiających aktualną ofertę handlową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu materiałami budowlanymi, w tym m.in. płytkami ceramicznymi. Z tytułu prowadzenia tej działalności jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. W ramach działalności handlowej Zainteresowany zawiera umowy z kontrahentami (dystrybutorami towarów sprzedawanych przez Spółkę), na podstawie których podmioty te zobowiązują się m.in. do:

* kupowania towarów handlowych sprzedawanych przez Wnioskodawcę,

* promowania marki i towarów zawartych w ofercie Spółki, poprzez udostępnianie materiałów reklamowych i informacyjnych dostarczonych przez Zainteresowanego.

Na potrzeby realizacji takich umów Wnioskodawca:

1.

udostępnia kontrahentom ekspozytory wraz z zamocowanymi do nich towarami handlowymi sprzedawanymi przez Zainteresowanego. Zarówno ekspozytory, jak i towary handlowe do nich zamocowane stanowią własność Spółki. Własność ekspozytorów w żadnym momencie nie przechodzi na kontrahenta, ani nie ma on możliwości rozporządzania tymi towarami jak właściciel (ekspozytorami i zamocowanymi do nich towarami handlowymi). Ekspozytory są ustawiane w punktach sprzedaży prowadzonych przez kontrahentów w celu reklamy towarów handlowych sprzedawanych przez Wnioskodawcę, bez pobierania za to odpłatności od kontrahenta. W tym wypadku zatem ma miejsce udostępnienie towarów kontrahentom, które jest związane z prowadzeniem przez Spółkę przedsiębiorstwa, gdyż jest podejmowane wyłącznie w celu zwiększenia wolumenu sprzedaży;

2.

przekazuje kontrahentom towary handlowe (przeniesienie własności) w celu wykonania stałych ekspozycji przedstawiających aktualną ofertę handlową. Przekazanie tych towarów ma na celu możliwość prezentacji ich potencjalnym nabywcom i służy zwiększeniu sprzedaży towarów handlowych przez Zainteresowanego. W tym wypadku zatem ma miejsce przekazanie towarów kontrahentom na cele związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem.

Ze względu na to, iż działalność Wnioskodawcy w zakresie sprzedaży towarów handlowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, odlicza on podatek naliczony przy nabyciu towarów handlowych.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż przedmiotem przekazania są towary handlowe sprzedawane przez Spółkę. Towary te są przekazywane w celu prezentacji aktualnej oferty i z tego powodu są to takie same towary jak towary sprzedawane tym kontrahentom. Zatem, z chwilą wydania tych towarów przez Spółkę mogą być one uznawane za towary handlowe. Jednakże przekazywane towary są trwale mocowane do ściany u kontrahentów, płytki te nie mogą być dalej odsprzedawane. Spółka prowadzi kontrolę wykorzystania przekazywanych płytek do celów na ekspozycji, za pośrednictwem osób zatrudnionych na stanowisku Szefa Regionu, w każdym regionie kraju. Osoby te planują budowę ekspozycji u kontrahentów i następnie składają zamówienia na dostarczenie odpowiedniej ilości towaru do kontrahenta. Pracownicy ci mają jednocześnie obowiązek dopilnować, aby dostarczone płytki zostały odpowiednio wykorzystane u klienta, tj. wyłącznie do celów reklamowo-ekspozycyjnych. Jednakże nie można wykluczyć sytuacji, gdy któryś z kontrahentów po zdjęciu płytek ze ściany sprzeda je, jako używane. W tym momencie płytki te stanowią własność kontrahenta (zostały mu przekazane) i pozostaje to poza kontrolą Spółki, a tym samym nie może wpływać na zasady opodatkowania czynności dokonywanych przez Wnioskodawcę. Trudno jednak uznać, iż zdemontowane płytki mają wartość handlową w szczególności, iż w procesie demontażu zazwyczaj dochodzi do zniszczenia lub znacznego uszkodzenia płytek. Zainteresowany wskazuje, iż zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, uznanie nieodpłatnej dostawy towarów za czynność podlegającą opodatkowaniu nie jest uzależnione, ani od rodzaju przekazywanych towarów, ani też od sposobu wykorzystania tych towarów przez kontrahentów, ani od innych elementów niezależnych od Spółki. Jedyną przesłanką, która ma znaczenie dla oceny zasad opodatkowania takich dostaw jest cel przekazania tych towarów. Spółka przekazuje nieodpłatnie towary w celu budowania z nich ekspozycji (naklejenia ich na powierzchnię prezentacyjną, zazwyczaj ściany salonów sprzedaży lub ścianki prezentacyjne), w celu zwiększenia sprzedaży tych towarów na rzecz kontrahentów. Powyższe nie pozostawia wątpliwości, iż celem przekazania tych towarów jest cel związany z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Spółka wskazała również, iż nie zwracała się o interpretację przepisu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, zawierającego definicję próbek. Wynika to wprost, z poz. 47 (część D.3.) złożonego wniosku ORD-IN. Tym samym, Spółka nie pyta o sytuację, w której przekazywane towary mogłyby być uznawane za próbki, a ich przekazanie nie podlegałoby opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 w zw. z ust. 7 ustawy o VAT. Wnioskodawca zdaje sobie sprawę z faktu, iż w przypadku gdyby przekazanie towarów byłoby przekazaniem próbek nie podlegałoby opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 w zw. z ust. 7 ustawy o VAT. Jednakże nie takiego stanu faktycznego dotyczy złożony wniosek. Przekazywane towary są przekazywane w różnych ilościach w zależności od wielkości salonu sprzedaży kontrahenta, czy powierzchni, jaką salon ten przeznacza na prezentację produktów. Bazując na analizie jednego miesiąca można wskazać, iż występują znaczne rozbieżności w ilości przekazywanych towarów, bowiem przekazywane są ilości od 0,15 m 2 do 18 m 2, jednakże w większości przypadków ilość przekazywanych towarów wynosi od 2 m 2 do 6 m 2. Tym samym, w niektórych przypadkach nie jest wykluczone, iż liczba przekazywanych towarów i cel ich przekazania może spełniać warunki do uznania ich za próbkę, zgodnie z przepisem art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie towarów handlowych, o którym mowa w pkt 2 stanu faktycznego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie towarów handlowych kontrahentom, o którym mowa w pkt 2 stanu faktycznego, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ jest nieodpłatną dostawą towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Przekazanie kontrahentom towarów handlowych (przeniesienie ich własności) w celu wykonania stałych ekspozycji przedstawiających aktualną ofertę handlową spełnia definicję dostawy towarów wskazaną w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem polega na przekazaniu prawa własności tych towarów (a tym samym prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel) w celu reklamy tych towarów (stworzenia stałej ekspozycji) wobec potencjalnych nabywców.

Jednakże, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT: "opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają (...) odpłatna dostawa towarów (...)", zaś przekazanie towarów przez Spółkę, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, jest dokonywane nieodpłatnie, a tym samym nie może być traktowane jako dostawa towarów, o której mowa w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Z kolei, zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, niektóre nieodpłatne dostawy towarów zostały uznane za odpłatne dostawy towarów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Bowiem "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części".

Warunkiem uznania nieodpłatnej dostawy towarów za odpłatną, a tym samym za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1.

przekazanie towarów musi być dokonywane na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem,

2.

podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług służących wykonaniu tych czynności, choćby w części.

Ustawa o VAT, ani inne przepisy prawa nie definiują pojęcia "na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem", ani w inny sposób nie określają zakresu tego pojęcia. Tym samym należy uznać, iż przesłanka ta będzie spełniona w każdym wypadku, w którym cel przekazania towarów nie ma związku z prowadzonym przedsiębiorstwem. Jeśli jednak występuje związek pomiędzy celem przekazania i prowadzonym przedsiębiorstwem należy uznać, iż przesłanka ta nie jest spełniona, a w konsekwencji nie dochodzi do dokonania czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowym przypadku, celem przekazania towarów handlowych jest zaprezentowanie potencjalnym nabywcom tych towarów, a więc ich reklama. Prezentowanie klientom kontrahentów towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę ma na celu zwiększenie sprzedaży tych towarów u tych kontrahentów, a w konsekwencji zwiększenie sprzedaży Spółki. Tym samym - zdaniem Zainteresowanego - nie ulega wątpliwości, iż w tym wypadku istnieje ścisły związek pomiędzy celem przekazania towarów (reklama i zwiększenie sprzedaży) i przedsiębiorstwem, które prowadzi działalność w zakresie sprzedaży tych towarów.

Wobec powyższego, niezależnie od spełnienia przesłanki opodatkowania takich czynności podatkiem od towarów i usług dotyczącej możliwości odliczenia podatku naliczonego przy wytworzeniu lub nabyciu towarów handlowych, brak jednoczesnego spełnienia drugiej ze wskazanych w przepisie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT przesłanek uniemożliwia uznanie, iż nieodpłatne przekazanie tych towarów jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, przekazanie towarów handlowych kontrahentom, o którym mowa w pkt 2 stanu faktycznego, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ jest nieodpłatną dostawą towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, utrwalona linia orzecznictwa sądów administracyjnych, w szczególności Naczelnego Sądu Administracyjnego, potwierdza - zdaniem Wnioskodawcy - prawidłowość jego stanowiska. Przykładowo można wskazać orzeczenie NSA z dnia 23 marca 2009 r. (sygn. I FPS 6/08), w którym sąd wskazał, iż: "przekazanie po dniu 1 czerwca 2005 r. przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem nie stanowi dostawy towarów w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów". Podobnie w wyroku z dnia 25 czerwca 2008 r. (sygn. I FSK 743/07) oraz wyrok z dnia 13 maja 2008 r. (sygn. I FSK 600/07).

Dodatkowo, w tym zakresie występuje niezgodność polskich przepisów z prawem wspólnotowym. Jednakże organy państwa członkowskiego nie mogą powoływać się bezpośrednio na przepisy wspólnotowe, z pominięciem prawa krajowego, przeciwko podatnikom. Podatnik może powoływać się bezpośrednio na przepisy dyrektywy, lecz może również korzystać z dobrodziejstwa przepisu krajowego niezgodnego z przepisami dyrektywy. Potwierdza to ugruntowana linia orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, w tym powołane już wyroki w sprawach I FPS 6/08 ("gdy porównanie treści transponowanego przepisu dyrektywy unijnej z unormowaniem krajowym wskazuje, że nadanie uregulowaniu krajowemu znaczenia wynikającego z bezwarunkowej i precyzyjnej normy unijnej prowadziłoby do sprzeczności z gramatycznym brzmieniem przepisu krajowego, sąd powinien - jeśli podatnik domaga się zastosowania tej normy w sposób określony w dyrektywie - odmówić zastosowania normy prawa krajowego i umożliwić mu skorzystanie z prawa wspólnotowego. Jeśli jednak podatnik uznaje za korzystniejsze zastosowanie wadliwie sformułowanej w procesie transpozycji normy krajowej, brak jest podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy i nakładania na podatnika obowiązków wynikających z samej dyrektywy") oraz I FSK 600/07.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 20 kwietnia 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-156/10-7/MN, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, w przypadku gdy Wnioskodawca będzie dokonywał nieodpłatnego przekazania kontrahentom towarów handlowych, które nie będą stanowić prezentów o małej wartości i próbek, w celu wykonania stałych ekspozycji przedstawiających aktualną ofertę handlową - takie przekazanie traktowane będzie jako dostawa towarów i będzie rodzić konieczność opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, przekazanie towarów handlowych, o którym mowa w pkt 2 stanu faktycznego, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy.

Pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. Spółka z o.o. wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 2 czerwca 2010 r. nr ILPP2/443/W-46/10-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka z o.o. reprezentowana przez Doradcę Podatkowego wniosła w dniu 5 lipca 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 21 października 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 912/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Łodzi z dnia 21 października 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 912/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Przepisu ust. 2 - na mocy art. 7 ust. 3 ustawy - nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z literalnego brzemienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2 - czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania - jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu materiałami budowlanymi, w tym m.in. płytkami ceramicznymi. W ramach działalności handlowej Zainteresowany zawiera umowy z kontrahentami, na podstawie których podmioty te zobowiązują się m.in. do kupowania towarów handlowych sprzedawanych przez Wnioskodawcę oraz promowania marki i towarów zawartych w ofercie Spółki, poprzez udostępnianie materiałów reklamowych i informacyjnych dostarczonych przez Zainteresowanego.

Na potrzeby realizacji takich umów Wnioskodawca przekazuje kontrahentom towary handlowe (przeniesienie własności) w celu wykonania stałych ekspozycji przedstawiających aktualną ofertę handlową. Przekazanie tych towarów ma na celu możliwość prezentacji ich potencjalnym nabywcom i służy zwiększeniu sprzedaży towarów handlowych przez Zainteresowanego.

Ze względu na to, iż działalność Wnioskodawcy w zakresie sprzedaży towarów handlowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza on podatek naliczony przy nabyciu towarów handlowych.

Przedmiotem przekazania są towary handlowe sprzedawane przez Spółkę. Towary te są przekazywane w celu prezentacji aktualnej oferty i z tego powodu są to takie same towary jak towary sprzedawane tym kontrahentom. Zatem, z chwilą wydania tych towarów przez Spółkę mogą być one uznawane za towary handlowe. Jednakże przekazywane towary są trwale mocowane do ściany u kontrahentów, płytki te nie mogą być dalej odsprzedawane. Spółka prowadzi kontrolę wykorzystania przekazywanych płytek do celów na ekspozycji, za pośrednictwem osób zatrudnionych na stanowisku Szefa Regionu, w każdym regionie kraju. Osoby te planują budowę ekspozycji u kontrahentów i następnie składają zamówienia na dostarczenie odpowiedniej ilości towaru do kontrahenta. Pracownicy ci mają jednocześnie obowiązek dopilnować, aby dostarczone płytki zostały odpowiednio wykorzystane u klienta, tj. wyłącznie do celów reklamowo-ekspozycyjnych. Bazując na analizie jednego miesiąca można wskazać, iż występują znaczne rozbieżności w ilości przekazywanych towarów, bowiem przekazywane są ilości od 0,15 m 2 do 18 m 2, jednakże w większości przypadków ilość przekazywanych towarów wynosi od 2 m 2 do 6 m 2.

W świetle powyższego oraz mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie kontrahentom towarów handlowych, które nie stanowią prezentów o małej wartości i próbek, w celu wykonania stałych ekspozycji przedstawiających aktualną ofertę handlową, w przypadku, gdy przy ich nabyciu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. w dniu 20 kwietnia 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl