ILPP2/443-150/07-2/JK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 lutego 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-150/07-2/JK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2007 r. (data wpływu 12 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów potwierdzających eksport towaru - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów potwierdzających eksport towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wyeksportował towar (narzędzia) do Rosji (poza granicę UE). Zamiast, potwierdzonego dokumentu SAD-3, otrzymał z urzędu celnego (sprawami odpraw celnych towarów wysyłanych przez firmę zajmuje się agencja celna) oryginał dokumentu CMR. Wyjaśniając zaistniałą sytuację, telefonicznie Zainteresowany otrzymał odpowiedź, iż jest to wystarczający dokument potwierdzający eksport i można zastosować stawkę VAT 0 %.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z tym, że za dokument uprawniający do stosowania stawki 0 % dla eksportu towarów można uznać tylko taki dokument, który został wystawiony i potwierdzony zgodnie z odpowiednimi przepisami, a nie każdy dokument, z którego w jakiś sposób wynika, iż towary opuściły wspólnotę i dotarły do kontrahenta, Zainteresowany chciałaby uzyskać informację, jakie jeszcze i jak potwierdzone dokumenty uprawniają do stosowania stawki VAT 0 %.

Zdaniem Wnioskodawcy, każdy dokument z którego wynika, że dana partia towaru opuściła obszar celny UE jest wystarczającym dokumentem do zastosowania stawki Vat 0 %. Sprawą podstawową do stosowania stawki VAT 0 % jest fizyczny eksport towaru poza obszar celny UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwaną dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

* eksport towarów;

* import towarów;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonany jest przez:

a.

dostawcę lub na jego rzecz, lub

b.

nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1).

Stosownie do art. 41 ust. 6 ustawy stawkę podatku 0 % stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż towar (narzędzia) został sprzedany kontrahentowi rosyjskiemu i wywieziony z Polski poza terytorium Wspólnoty.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie określono formy potwierdzenia dokonania wywozu, ale jak wynika z przytoczonych przepisów potwierdzenia tego musi dokonać urząd celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 793 ust. 2 lit. c) i ust. 3 Rozporządzenia Komisji (EWG) z dnia 2 lipca 1993 r. nr 2454/93 ustanawiającego przepisy w celu wykonania Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. L 253/1), urzędem celnym wyprowadzenia jest ostatni urząd celny zanim towary opuszczą obszar celny Wspólnoty, który nadzoruje i ostatecznie potwierdza fakt fizycznego wyprowadzenia towarów.

Zatem w celu potwierdzenia wywozu towaru poza teren Wspólnoty i co za tym idzie do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, należy posiadać dokument potwierdzony przez ostatni urząd celny przed opuszczeniem towarów obszaru celnego Wspólnoty.

Reasumując, aby sprzedaż towarów można było potraktować jako eksport i zastosować stawkę VAT w wysokości 0%, muszą być spełnione następujące warunki:

* wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych,

* wywóz towarów musi nastąpić w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, czyli musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel,

* podatnik musi dysponować dokumentem, w którym urząd celny określonych w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów.

Dokument CMR posiadany przez Wnioskodawcę wskazany w opisie stanu faktycznego, zgodnie z art. 9 Konwencji sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r. o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) i protokołu podpisania (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 ze sprostowaniem Dz. U. z 1995 r. Nr 69, poz. 352) stanowi dowód zawarcia umowy przewozu oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, a więc nie jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, gdyż nie jest to dokument potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych przed opuszczeniem obszaru celnego Wspólnoty. Zatem w nawiązaniu do opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawca nie może zastosować, na podstawie tego dokumentu stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż rozstrzygnięcia w zakresie dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza obszar Wspólnoty nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Bowiem organem właściwym w sprawach celnych, zgodnie z art. 69 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) jest naczelnik urzędu celnego, dyrektor izby celnej oraz minister właściwy do spraw finansów publicznych - w zakresie wskazanym w tym przepisie. Ponadto zgodnie z wzorem wniosku stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz sposobu uiszczenia opłaty od wniosku (Dz. U. Nr 112, poz. 771) prawo celne nie zostało wskazane w części D2 wniosku ORD-IN jako rodzaj spraw będących przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl