ILPP2/443-147/13-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania samochodów na cele osobiste pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania samochodów na cele osobiste pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej - podlegającej opodatkowaniu VAT, Spółka wykorzystuje samochody osobowe stanowiące jej własność lub używane na podstawie zawartych umów najmu/leasingu. Przedmiotowe samochody osobowe (własne i leasingowane) są również udostępniane nieodpłatnie pracownikom Spółki dla ich celów osobistych. Spółka dolicza do przychodów pracowników z tytułu stosunku pracy przychód z nieodpłatnych świadczeń. Spółce, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, przysługiwało/przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego do wysokości 50% lub 60% kwoty podatku określonej w fakturze zakupu lub fakturach dokumentujących nabycie usługi najmu/leasingu tych samochodów, nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do regulacji art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, za nieodpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

J ednakże, w świetle art. 5 ustawy zmieniającej, zmienionym w późniejszym czasie na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), oraz art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456), w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000,00 zł lub 6.000,00 zł, nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z przedstawionym przez Spółkę stanem faktycznym, samochody osobowe stanowiące własność Spółki lub używane na podstawie umowy leasingu/najmu są również wykorzystywane przez pracowników na cele osobiste, a zatem do celów niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Ponadto, Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonym zakresie.

W tym miejscu Spółka wskazuje, iż przepis art. 5 ustawy zmieniającej został wprowadzony do polskiego porządku prawnego w związku z decyzją wykonawczą Rady z dnia 27 września 2010 r. upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Decyzja").

W art. 3 Decyzji wskazano, iż w ramach odstępstwa od art. 26 ust. 1 lit. a dyrektywy 2006/112/WE, Rzeczpospolita Polska zostaje uprawniona do nietraktowania jako świadczenia usług za wynagrodzeniem prywatnego wykorzystania przez podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, pojazdu, do którego stosuje się ograniczenie, o którym mowa w art. 1 Decyzji.

Należy zatem stwierdzić, iż celem wprowadzania tego środka specjalnego było nieuznawanie za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT tych wszystkich przypadków wykorzystania do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność wszystkich pojazdów, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku VAT. Spółka zauważa, iż w treści art. 3 Decyzji nie różnicuje się sytuacji pojazdów stanowiących własność podatnika (nabytych) bądź używanych na podstawie umowy leasingu czy też umowy najmu/dzierżawy. Istotną okolicznością jest jedynie istnienie ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego związanym z pojazdem, który następnie wykorzystywany jest do nieodpłatnego świadczenia usług. Tym samym należy uznać, iż art. 5 ustawy zmieniającej znajduje zastosowanie również do tych pojazdów, które podatnik używa na podstawie umowy leasingu, dzierżawy czy też umowy najmu.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2012 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPP2/443-760/12-4/JN, interpretacji indywidualnej z dnia 4 października 2011 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-1031/11-3/EN, czy też interpretacji indywidualnej z dnia 24 sierpnia 2012 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/443-525/12-2/PR.

Ponadto, w treści art. 6 ustawy zmieniającej ustawodawca zawarł zastrzeżenie odnoszące się do treści art. 5 ustawy zmieniającej. Zgodnie z treścią art. 6 ustawy zmieniającej, przepisu art. 5 tej ustawy nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. Gdyby zatem treść przepisu art. 5 w ogóle nie dotyczyła samochodów użytkowanych na podstawie umowy leasingu, dzierżawy lub najmu wówczas niezasadne byłoby umieszczenie zastrzeżenia w treści przepisu art. 6 odnoszącego się do niektórych samochód używanych na podstawie takich umów - w takim bowiem przypadku zastrzeżenie to byłoby zbędne. Jednakże ustawodawca zawarł w treści przepisu art. 6 odnoszącego się do art. 5 ustawy zamieniającej, zastrzeżenie dotyczące niektórych samochodów używanych na podstawie umowy leasingu/dzierżawy/najmu. Stąd należy wskazać, iż przepis art. 5 ustawy musi odnosić się również do samochodów używanych na podstawie umowy leasingu/dzierżawy/najmu.

Mając na uwadze wyżej przywołane przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku nieodpłatnego udostępnienia samochodów osobowych na cele osobiste pracowników, co do których Spółce przysługiwało ograniczone prawo odliczenia (50% lub 60% kwoty podatku naliczonego określonego na fakturze - w przypadku nabycia na własność lub fakturach - w przypadku pojazdów leasingowych, nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000,00 zł i 6.000,00 zł), nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE serii L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 marca 2011 r., stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jako odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług we wskazanym wyżej stanie prawnym muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

* brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,

* istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

W celu zapewnienia pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z dniem 1 kwietnia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) zmieniono cyt. wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, który od dnia 1 kwietnia 2011 r. otrzymał brzmienie:

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Wprowadzona od dnia 1 kwietnia 2011 r. zmiana do art. 8 ust. 2 ustawy, stanowi ściślejsze odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Jednakże Rzeczpospolita Polska złożyła do Komisji Europejskiej wniosek o uzyskanie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a oraz art. 168 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych oraz braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania tych pojazdów do celów prywatnych. Projekt stosownej decyzji "derogacyjnej" Komisja Europejska przedstawiła 7 czerwca 2010 r.

W dniu 27 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (decyzja nr 2010/581/WE opublikowana w Dzienniku Urzędowym UE seria L nr 256, s. 24).

Zgodnie z art. 3 ww. decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 26 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje uprawniona do nietraktowania jako świadczenie usług za wynagrodzeniem prywatnego wykorzystania przez podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, pojazdu, do którego stosuje się ograniczenie, o którym mowa w art. 1 niniejszej decyzji.

Jak stanowi art. 1 powołanej decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje niniejszym uprawniona do ograniczenia do 60% prawa do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przewozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6.000 PLN. Ograniczenie to ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych, innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W celu realizacji postanowień ww. decyzji Rady, w art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) ustawodawca krajowy wprowadził zapis, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienionej w art. 1, w przypadku wykorzystywania przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Natomiast na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), powołany wyżej przepis art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym otrzymał brzmienie: "Do dnia 31 grudnia 2012 r. w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1."

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1.

Według art. 6 ust. 2 ww. ustawy, przepis ust. 1 ma zastosowanie:

Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r., zgodnie z zapisem w ust. 8 pkt 1, wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z wyjątkiem jednak m.in. cytowanego wyżej przepisu art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2011 r.

Z kolei, stosownie do art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456), w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 oraz z 2011 r. Nr 102, poz. 585) wprowadza się następujące zmiany:

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, zmienionego art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw oraz art. 10 ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej, przepis art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł.

Zatem, od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. czynność polegająca na wykorzystywaniu przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało w części prawo do doliczenia podatku naliczonego, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej - podlegającej opodatkowaniu VAT, Spółka wykorzystuje samochody osobowe stanowiące jej własność lub używane na podstawie zawartych umów najmu/leasingu. Przedmiotowe samochody osobowe (własne i leasingowane) są również udostępniane nieodpłatnie pracownikom Spółki dla ich celów osobistych. Spółce, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, przysługiwało/przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego do wysokości 50% lub 60% kwoty podatku określonej w fakturze zakupu lub fakturach dokumentujących nabycie usługi najmu/leasingu tych samochodów, nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł.

Zatem w przedmiotowej sprawie - jak wskazała Spółka - z samochodów osobowych (stanowiących własność Spółki lub używanych na podstawie zawartych umów najmu/leasingu) korzystają pracownicy do celów osobistych, czyli ww. pojazdy są wykorzystywane również na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Ponadto Spółce przysługiwało/przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonej w fakturze zakupu lub fakturach dokumentujących nabycie usługi najmu/leasingu tych samochodów, w ograniczonym zakresie (50% lub 60% kwoty podatku naliczonego określonego w fakturze nie więcej niż 5.000 zł lub 6.000 zł).

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. nieodpłatne udostępnianie na cele osobiste pracowników samochodów zakupionych przez Spółkę oraz używanych na podstawie umowy leasingu, dzierżawy lub najmu, w sytuacji gdy Spółce przysługiwało/przysługuje ograniczone (do wysokości 50% lub 60%, nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł) prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego określonej w fakturze zakupu lub fakturach dokumentujących nabycie usługi leasingu/dzierżawy/najmu tych samochodów - nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.