ILPP2/443-1435/10-4/JKa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2010 r. (data wpływu 3 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe w zakresie wystawienia korekty faktury,

* nieprawidłowe w zakresie potwierdzenia przez odbiorcę korekty faktury oraz zwrotu podatku VAT poprzez złożenie korekty deklaracji VAT-7.

W dniu 3 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury korygującej, potwierdzenia przez odbiorcę korekty faktury oraz zwrotu podatku VAT poprzez złożenie korekty deklaracji VAT-7. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r.), w którym przedstawiono brakujące własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 21 czerwca 2007 r. odbiorca Wnioskodawcy, firma z Chorwacji, podstawiła swojego przewoźnika pod załadunek mebli. Przewoźnik w trakcie przewozu uległ wypadkowi. Przewożony towar w postaci mebli uległ całkowitemu uszkodzeniu. Odbiorca mebli odmówił odbioru i zapłaty za towar wobec faktu uszkodzenia mebli podczas transportu. Za zniszczony towar odpowiada przewoźnik zgodnie z art. 17 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) i protokołu podpisania, sporządzonego w Genewie w dniu 19 maja 1956 r. W tych warunkach firma Zainteresowanego wystąpiła do przewoźnika, tj. firmy z Chorwacji, o zapłatę odszkodowania. Przewoźnik uznał dług i zobowiązał się go spłacić.

Pomyłkowo Dział Handlowy zamiast noty obciążeniowej wystawił fakturę VAT na przewoźnika, co nie jest zgodne z rzeczywistością, gdyż nie dokonano czynności prawnej w postaci sprzedaży mebli, a zobowiązanie wynikało z obowiązku zapłaty odszkodowania na podstawie ww. konwencji CMR. Uszkodzone meble zostały zwrócone Wnioskodawcy i zniszczone, na co sporządzono protokół zniszczenia.

Przewoźnik nie dokonał zapłaty całości odszkodowania, w pozostałej części toczy się postępowanie sądowe.

Księgowość mając nie potwierdzoną fakturę eksportową opodatkowała ją stawką 22%.

Z powyżej opisanej sytuacji wynika, że należy skorygować wystawioną fakturę VAT i wystawić notę obciążeniową, oraz zwrócić się do właściwego Urzędu Skarbowego o zwrot nienależnie odprowadzonego podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Czynność opisaną w pytaniu pierwszym może on wykonać z datą aktualną - art. 29 ust. 4a ustawy o podatku od towarów i usług.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w rozdziale 3 w § 14 jest zapisane, że fakturę korygującą wystawia się w przypadku pomyłek. Tak właśnie było w ww. przypadku, pracownik działu handlowego pomyłkowo wystawił fakturę eksportową w związku z tym Zainteresowany uważa, że zasadne jest wystawienie faktury korekty.

Zasadne również jest wystawienie noty obciążeniowej, ponieważ zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy podatku VAT są obowiązani wystawiać fakturę stwierdzającą dokonanie sprzedaży. Jednakże są przypadki, kiedy transakcji między dwoma podmiotami nie można udokumentować fakturą, np. gdy przedmiotem transakcji są czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wówczas, w celu potwierdzenia transakcji, powinna zostać wystawiona nota księgowo-obciążeniowa.

Ad. 2

Nie musi on posiadać potwierdzenia odbioru korekty faktury eksportowej oraz noty obciążeniowej (art. 29 ust. 4b pkt 1).

Ad. 3

Analizując art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że wyżej opisane zdarzenie nie powinno być opodatkowane ponieważ nie spełnia żadnego z warunków opisanych w tym artykule. W związku z tym, Spółka powinna wystąpić o zwrot niesłusznie odprowadzonego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie wystawienia korekty faktury,

* nieprawidłowe w zakresie potwierdzenia przez odbiorcę korekty faktury oraz zwrotu podatku VAT poprzez złożenie korekty deklaracji VAT-7.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z postanowień art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przez eksport towarów, w myśl art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Przepis art. 2 pkt 22 ustawy wskazuje, iż przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, iż odbiorca Wnioskodawcy, firma z Chorwacji, podstawiła swojego przewoźnika pod załadunek mebli. Przewoźnik w trakcie przewozu uległ wypadkowi. Przewożony towar uległ całkowitemu uszkodzeniu. Odbiorca odmówił odbioru i zapłaty za towar wobec faktu uszkodzenia mebli podczas transportu. Za zniszczony towar odpowiada przewoźnik. Zainteresowany wystąpił do przewoźnika, który uznał dług i zobowiązał się go spłacić, o zapłatę odszkodowania.

Pomyłkowo Dział Handlowy zamiast noty obciążeniowej wystawił fakturę VAT na przewoźnika, co nie jest zgodne z rzeczywistością, gdyż nie dokonano czynności prawnej w postaci sprzedaży mebli, a zobowiązanie wynikało z obowiązku zapłaty odszkodowania. Uszkodzone meble zostały zwrócone Wnioskodawcy i zniszczone na co sporządzono protokół zniszczenia. Mając nie potwierdzoną fakturę eksportową, Spółka opodatkowała ją stawką 22%.

Przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem w tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Kwestie powstania i naprawy szkody regulują przepisy art. 361-363 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego). W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego, naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże, gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Odszkodowanie jest zatem wynagrodzeniem za poniesioną stratę. Poszkodowanemu przysługuje z tego tytułu roszczenie, rozumiane jako uprawnienie do żądania od sprawcy szkody określonego świadczenia.

Odszkodowanie to instytucja mająca za zadanie zabezpieczenie interesów strony danego świadczenia w razie nienależytego wykonania umowy.

Wypłata odszkodowania nie może być uznana za dostawę towarów, w rozumieniu wskazanego art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ w omawianym stanie faktycznym nie nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Nie może być również ona uznana za świadczenie usług w zamian za wynagrodzenie, w rozumieniu powołanego art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż nie występuje w tym przypadku określone świadczenie, a tym samym konkretny beneficjent tego świadczenia. Odszkodowanie nie stanowi odpłatności za skonkretyzowane świadczenie. W przypadku odszkodowania brak jest związku pomiędzy świadczeniem a wynagrodzeniem. W takich przypadkach mamy jedynie do czynienia z wynagrodzeniem, które zwykle stanowi formę zadośćuczynienia, zatem nie dochodzi do zwiększenia aktywów po stronie beneficjenta.

Wobec powyższego, odszkodowanie za wyrządzoną szkodę nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, zatem nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu. Nie występuje w tych przypadkach dostawa towarów (przedmiotem tej czynności jest pieniądz, a pieniądz nie jest towarem w rozumieniu przepisów ustawy), nie następuje także świadczenie usługi (brak wzajemności świadczeń oraz beneficjenta usługi).

Odnosząc treść przytoczonych powyżej przepisów do opisu sprawy należy stwierdzić, że kwota odszkodowania otrzymana przez Spółkę od przewoźnika z tytułu uszkodzenia podczas transportu towaru stanowi dla niej rekompensatę za poniesione straty i nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższymi regulacjami, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu sprzedaży zobowiązani są do wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonaną czynność.

W myśl art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży, która jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Kierując się brzmieniem powołanego art. 108 ust. 1 ustawy - w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania wynikają z przepisów rozdziału 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

W § 13 i § 14 rozporządzenia określone zostały przypadki, w których powstaje obowiązek wystawienia przez sprzedawcę faktury korygującej.

Na mocy § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" - § 13 ust. 5 rozporządzenia.

Przepis § 14 ust. 1 rozporządzenia wskazuje, iż fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z treści wniosku wynika, że faktura wystawiona na przewoźnika została wprowadzona do obrotu, bowiem Zainteresowany uwzględnił ją w rozliczeniach dla potrzeb podatku od towarów i usług. Tym samym, w analizowanej sprawie Wnioskodawca jako wystawca faktury zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej, zaś otrzymane przez niego od przewoźnika odszkodowanie, nie stanowi dla niego wynagrodzenia za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy. Tym samym, czynność ta nie może być udokumentowana fakturą VAT.

Czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dokumentuje się notami księgowymi lub innymi dowodami księgowymi zewnętrznymi w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Uwzględniając powyższe regulacje stwierdzić należy, iż w związku z zaistniałymi okolicznościami Zainteresowany winien z datą aktualną wystawić fakturę korygującą do niesłusznie wystawionej faktury na przewoźnika.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zasadne jest wystawienie faktury korekty a w celu potwierdzenia transakcji, powinna zostać wystawiona nota księgowo-obciążeniowa, uznać należy za prawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż podatnicy wykonujący czynności wskazane w art. 29 ust. 4b ustawy, nie mają obowiązku posiadania potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna - art. 29 ust. 4c ustawy.

Wnioskodawca wskazał, iż wystawił on na przewoźnika z Chorwacji fakturę eksportową. Jednakże, jak wynika z opisu sprawy, w omawianym przypadku nie miał miejsca eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż wyłączenia dotyczące obowiązku posiadania potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę, zawarte w przepisie art. 29 ust. 4b ustawy w przedmiotowej sprawie nie znajdują zastosowania. Zatem, Zainteresowany w przypadku korygowania wystawionej przez siebie faktury, ma obowiązek posiadania potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez firmę, dla której wystawiono fakturę.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca winien posiadać potwierdzenie otrzymania korekty faktury przez przewoźnika, dla którego wystawiono fakturę.

Dodatkowo wskazać należy, iż nota obciążeniowa nie jest dokumentem regulowanym przepisami o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, przepis art. 29 ust. 4a ustawy nie dotyczy tego dokumentu.

Zatem, stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym nie musi on posiadać potwierdzenia odbioru korekty faktury eksportowej oraz noty obciążeniowej, uznać należy za nieprawidłowe.

Ad. 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Artykuł 99 ust. 1 stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz brzmienie powołanego art. 29 ust. 4a i ust. 4c ustawy stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy Wnioskodawca uzyska przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, potwierdzenie otrzymania faktury korygującej przez przewoźnika, obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku będzie mógł dokonać za ten okres rozliczeniowy. W sytuacji gdy uzyska potwierdzenie otrzymania faktury korygującej przez firmę z Chorwacji po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyska.

W związku z powyższym, Zainteresowany będzie zobowiązany do dokonania stosownej korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku w deklaracji podatkowej za jeden z wyżej wskazanych okresów rozliczeniowych (na bieżąco).

Reasumując, jeżeli w danym okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca skoryguje błędnie wystawioną fakturę na przewoźnika, kwota podatku naliczonego będzie wyższa od kwoty podatku należnego, będzie miał on prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, zgodnie z art. 87 ustawy.

Zatem, nie można zgodzić się z Zainteresowanym, iż ma on prawo do zwrotu podatku VAT wysyłając korektę deklaracji VAT-7.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.