ILPP2/443-143/12-5/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 2 lutego 2012 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 7 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 12 kwietnia 2012 r.) oraz pismem sygnowanym datą 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 19 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 12 kwietnia 2012 r. oraz w dniu 19 kwietnia 2012 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz określenia rodzaju sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości wykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość składa się z budynków produkcyjnych, socjalnych, myjni samochodowej, posadowionych na własnej ziemi.

Budynek został zbudowany w 1989-1990 oraz zasiedlony w 1990.

Ostatnia inwestycja dokonywana przez firmę Zainteresowanego w omawianej nieruchomości została poniesiona w 1996 r.

W latach 1997-2010 nieruchomość była wynajmowana innej firmie na prowadzenie działalności gospodarczej. Nieruchomość jest wpisana do Ewidencji Środków Trwałych prowadzonej przez firmę Wnioskodawcy. Obecnie Zainteresowany zamierza sprzedać omawianą nieruchomość. Będzie ona nadal wykorzystywana przez kupującego na prowadzenie działalności gospodarczej.

Kupujący i sprzedający są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

W związku z zaistnieniem sytuacji, że zarówno Sprzedający jak i Kupujący są zainteresowani aby transakcję opodatkować podatkiem od towarów i usług dokonali zawiadomienia Naczelników Urzędów Skarbowych właściwych zarówno dla Kupującego jak i Sprzedającego o chęci opodatkowania transakcji sprzedaży omawianej nieruchomości podatkiem VAT w stawce 23%.

Zainteresowany zaznaczył, że dnia 30 stycznia 2012 r. został zawarty przedwstępny, warunkowy akt notarialny sprzedaży nieruchomości oraz przyjął zadatek w wysokości 30.000,00 netto plus 23% VAT 6.900,00, razem brutto 36.900,00 zł. Na tą kwotę została wystawiona zaliczkowa faktura VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że wartość nakładów inwestycyjnych poniesiona w budynku w 1996 r. znajdującym się X wynosiła 60.281,82 zł przy wartości początkowej (wartość amortyzacyjna) 54.851,25 zł, tzn. że wartość nakładów inwestycyjnych przekroczyła 30% wartości budynku. W 1997 r. nieruchomość została wynajęta i do dnia dzisiejszego Zainteresowany nie ponosił żadnych nakładów finansowych w ww. budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisaną sytuacją prawidłowo zinterpretowano, że ww. transakcja powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę zaistniałe fakty ww. transakcja powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, także grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - z zastrzeżeniem art. 146f na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy - stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli, które się na nim znajdują.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości wykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość składa się z budynków produkcyjnych, socjalnych, myjni samochodowej, posadowionych na własnej ziemi. Budynek został zbudowany w 1989-1990 oraz zasiedlony w 1990. Ostatnia inwestycja dokonywana przez firmę Zainteresowanego w omawianej nieruchomości została poniesiona w 1996 r. W latach 1997 -2010 nieruchomość była wynajmowana innej firmie na prowadzenie działalności gospodarczej.

Nieruchomość jest wpisana do Ewidencji Środków Trwałych prowadzonej przez firmę Wnioskodawcy. W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że wartość nakładów inwestycyjnych poniesiona w budynku w 1996 r. wynosiła 60.281,82 zł przy wartości początkowej (wartość amortyzacyjna) 54.851,25 zł, tzn. że wartość nakładów inwestycyjnych przekroczyła 30% wartości budynku. W 1997 r. nieruchomość została wynajęta i do dnia dzisiejszego Zainteresowany nie ponosił żadnych nakładów finansowych w ww. budynku.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości - budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a. Jednakże, dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę najmu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że sprzedaż nieruchomości zabudowanej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jednakże będzie korzystała ona ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż dostawa ta nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Również sprzedaż gruntu na którym posadowiony jest budynek będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy. Bowiem do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie dzierżawy nieruchomości po poniesieniu nakładów większych niż 30% wartości początkowej, tj. w roku 1997. Tym samym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą będzie dłuższy niż 2 lata.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z zaistnieniem sytuacji, że zarówno sprzedający jak i kupujący są zainteresowani aby transakcję opodatkować podatkiem od towarów i usług. Dlatego też dokonali oni zawiadomienia Naczelników Urzędów Skarbowych właściwych zarówno dla Kupującego jak i Sprzedającego o chęci opodatkowania transakcji sprzedaży omawianej nieruchomości podatkiem VAT w stawce 23%. Wnioskodawca wskazał, że kupujący i sprzedający są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Zatem, Wnioskodawca przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będzie mógł zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy przedmiotowej nieruchomości zabudowanej.

Biorąc pod uwagę, iż przedmiotowa transakcja korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, a może być opodatkowana przy zachowaniu określonych warunków tut. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.