ILPP2/443-143/09-4/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku sygnowanego datą 5 lutego 1960 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 16 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 9 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów. Pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 16 kwietnia 2009 r.) uzupełniono wniosek w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w roku 2002 nabyła w drodze darowizny od męża dwie działki rolne:

Mąż Zainteresowanej kupił wymienione działki w roku 1989 jako nieruchomość rolną (z rozpoczętą budową chlewni na działce 68). Darowizna w 2002 r. została dokonana z uwagi na bardzo ciężką chorobę męża, który w tamtym czasie dotknięty był postępującym paraliżem po przebytym udarze.

W roku 2006 został sprzedany należący do majątku wspólnego dom.

Uzyskane pieniądze przeznaczono w części na wydatki związane z leczeniem męża Wnioskodawczyni oraz na zakup lokalu mieszkalnego, który jest obecnie wynajmowany. W roku 2006 został wykupiony od Gminy lokal użytkowy, w którym uprzednio mąż przez wiele lat, jako najemca, prowadził działalność gospodarczą, a której musiał zaprzestać z uwagi na pogarszający się stan zdrowia. Od śmierci męża we wrześniu 2006 r. lokal ten jest przez Zainteresowaną wynajmowany.

W roku 2008 Wnioskodawczyni sprzedała działkę nr 68. Przed sprzedażą, znajdująca się na działce hala była wynajmowana za cenę 800 zł miesięcznie. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostały na potrzeby osobiste (długi związane jeszcze z chorobą męża i kapitalny remont lokalu, w którym Zainteresowana mieszka) oraz na zakup lokalu mieszkalnego, który jest wynajmowany.

Obecnie Wnioskodawczyni mieszka w lokalu mieszczącym się w przybudówce (ok. 50 m ² powierzchni użytkowej), odziedziczonym po rodzicach. Część pomieszczeń (w przyziemiu) jest wynajmowanych.

Zainteresowana wskazuje, iż jej źródłem utrzymania od śmierci męża, jest wynajem opisanych wyżej lokali, lecz nie prowadzi ona w tym zakresie działalności gospodarczej. Nie jest też zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wcześniej pomagała mężowi w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni planuje sprzedać część działki nr 69. Działka ta została podzielona na cztery mniejsze (trzy po około 800 m ² i jedna ok. 1.000 m ²). Obecnie Zainteresowana planuje zbycie jednej działki (zabudowanej budynkiem gospodarczym), ale w przyszłości sprzeda także działki pozostałe (niezabudowane). Uzyskana ze sprzedaży kwota zostanie przeznaczona na potrzeby osobiste, przede wszystkim na dokończenie kapitalnego remontu lokalu, który Wnioskodawczyni zamieszkuje (w związku z tym remontem zadłużyła się na 50.000 zł). Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, teren ten przeznaczony jest pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne.

Zainteresowana wskazuje, iż nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym, a na przedmiotowych gruntach nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej ani żadnej innej.

Wnioskodawczyni podkreśla, iż wskazany grunt nie był przez nią wydzierżawiany, ani wykorzystywany w inny sposób. Działki te pozostawały nieużywane od czasu ich nabycia.

Posadowiony na przedmiotowym gruncie budynek nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej przez Zainteresowaną oraz nie był wydzierżawiany ani wykorzystywany w inny sposób. Jest to budynek przedwojenny a jego stan kwalifikuje go do rozbiórki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając cztery działki, wydzielone z działki nr 69 (nabytej w drodze darowizny), Wnioskodawczyni uważana będzie za podatniczkę w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wyprzedaż przedmiotowych działek nie może być utożsamiana z prowadzeniem samodzielnej działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami i planowanej sprzedaży nie będzie dokonywać jako podatniczka VAT. Zainteresowana twierdzi, że działalność handlowa polega na zakupie i odsprzedaży towarów w celach zarobkowych. Nabywanie towarów w celu ich odsprzedaży jest cechą podstawową handlu, a cecha ta w tej sytuacji nie występuje. Wnioskodawczyni wskazuje, że sprzedawaną nieruchomość nabyła w drodze darowizny od męża i nabycie to pozostawało bez związku z jakąkolwiek prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, a zostało niejako wymuszone sytuacją rodzinną. Ponadto uważa, że w tym przypadku nie występuje cecha częstotliwości, czyli: stałość, powtarzalność czynności określonego rodzaju. Jednym z elementów "częstotliwości" działania jest niewiadoma co do tego, ile razy czynności te będą powtarzane. W przypadku osoby, która posiada określoną nieruchomość nabytą w drodze darowizny i rozporządza nią sprzedając poszczególne działki, z góry wiadomo jaka maksymalna ilość czynności zostanie dokonana. Takie czynności nie są więc realizowane w ramach działalności wykonywanej w sposób częstotliwy. Można by je określić jako wielokrotne, ale w art. 15 ustawy o VAT nie znalazło się takie sformułowanie.

Zdaniem Zainteresowanej pogląd, w myśl którego o zakwalifikowaniu danej czynności jako opodatkowanej podatkiem VAT decyduje wyłącznie to, czy została ona dokonana kilka, kilkanaście, czy kilkadziesiąt razy, należy uznać za błędny. O statusie podatnika VAT decydują bowiem także inne okoliczności, przede wszystkim zaś zorganizowane, stałe uczestniczenie w obrocie gospodarczym (nabywanie i zbywanie usług lub dóbr materialnych) i ponoszenie związanego z tym ryzyka prowadzenia działalności. Przyjęcie ilości transakcji, jako wyłącznego kryterium, prowadzi do nieuzasadnionego różnicowania osób znajdujących się w podobnej sytuacji: ktoś, kto nabędzie jedną lub dwie działki i je sprzeda jednemu, bądź dwóm nabywcom nie staje się podatnikiem VAT; natomiast osoba, która nabyła większy majątek, ewentualnie dokonuje sprzedaży cząstkowej (poprzez podział nieruchomości) ma już mieć obowiązek rozliczania tego podatku.

Podobne stanowisko prezentowane jest także w komentarzach dotyczących podatku od towarów i usług: "Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach własnych" (J. Zubrzycki, "Leksykon VAT 2006", Wrocław 2006, str. 759).

Zostało ono także przyjęte w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3885/06 oraz wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1254/05. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) wypowiedział się następująco "jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła działkę nr 69 w roku 2002, poprzez darowiznę od męża. Przedmiotowa działka została podzielona na cztery mniejsze, a od czasu jej otrzymania pozostawała nieużywana.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednak w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży nieruchomości Zainteresowana działała w charakterze handlowca. W chwili ich nabycia nie była zamiarem Wnioskodawczyni ich późniejsza sprzedaż. Nie były one w żaden sposób wykorzystane do działalności gospodarczej i stanowią jej majątek osobisty. Z powyższego wynika, że nieruchomości będące przedmiotem zapytania, nie zostały nabyte w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych.

Zainteresowana sprzedając nieruchomości korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeśli przedmiotowe nieruchomości nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej) i nabyte zostały w drodze darowizny do celów prywatnych, stwierdzić należy, że ich sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności sprawy wynajmu i sprzedaży innych nieruchomości należących do Zainteresowanej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.