ILPP2/443-137/11-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia dla usług assistance - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia dla usług assistance.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest przedsiębiorstwem świadczącym usługi kompleksowej pomocy drogowej (dalej: usługi assistance). W ramach swojej działalności Wnioskodawca nawiązał bliską współpracę z kilkoma towarzystwami ubezpieczeniowymi (dalej: zakład ubezpieczeń), które w zamian za zapłatę składki oferują klientom (ubezpieczonym) usługi obejmujące zapewnienie pomocy w przypadku unieruchomienia pojazdu na skutek wypadku, awarii lub innego zdarzenia losowego. Rolą Wnioskodawcy w ramach tej współpracy jest zapewnienie ubezpieczonym usług pomocy drogowej w razie wystąpienia zdarzenia wymienionego w umowie ubezpieczenia zawartej przez zakład ubezpieczeń z klientem.

Z perspektywy klienta, opisana powyżej relacja pomiędzy nim a zakładem ubezpieczeń stanowi jedną usługę, tj. klient na podstawie umowy zawartej z zakładem ubezpieczeń zostaje objęty ochroną ubezpieczeniową zapewniającą wyżej wymienione świadczenia pomocy drogowej w przypadku unieruchomienia pojazdu, przy czym wykonanie tych świadczeń zakład ubezpieczeń zleca Wnioskodawcy. Innymi słowy, w ramach umowy ze Spółką, zakłady ubezpieczeń działając zgodnie z przepisami ustawy z 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66; dalej: ustawa o działalności ubezpieczeniowej) - zlecają Spółce wykonanie swoich zobowiązań wynikających z umów ubezpieczenia zawartych z klientami (ubezpieczonymi). Świadczenia Wnioskodawcy (tj. usługi assistance) są w tym przypadku wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Szczegółowe zasady świadczenia usług assistance przez Wnioskodawcę są uregulowane w .ach wykonawczych zawartych przez niego z zakładami ubezpieczeń. Zakres obowiązków Wnioskodawcy wynikający z tych umów obejmuje szereg czynności składających się na usługę assistance, w tym w szczególności:

* prowadzenie centrum zgłoszeniowego (tzn. przyjmowanie zgłoszeń i organizowanie pomocy i należnych świadczeń),

* holowanie (transport) pojazdów unieruchomionych na skutek wypadku, awarii lub innego zdarzenia losowego,

* naprawę pojazdów na drodze,

* zapewnienie pełnej gotowości sieci podwykonawców w Polsce i zagranicą do świadczenia usług objętych ubezpieczeniem,

* organizowanie i/lub pokrycie kosztów noclegów dla osób, które podróżowały unieruchomionym pojazdem,

* wynajem samochodu zastępczego na czas naprawy unieruchomionego pojazdu.

Opisane powyżej świadczenia Wnioskodawcy świadczone na zlecenie zakładów ubezpieczeń w związku z zaistnieniem zdarzenia objętego umową ubezpieczenia zawartą przez klienta z zakładem ubezpieczeń stanowią tzw. usługę kompleksową dla celów podatku VAT. Innymi słowy, pomimo tego że świadczenie Spółki obejmuje wiele elementów składowych, dla celów podatku VAT stanowi ono jedną całość, tj. usługę kompleksową której podstawowym celem jest zapewnienie usługi pomocy drogowej (assistance) dla klientów objętych ochroną ubezpieczeniową przez współpracujące z Wnioskodawcą zakłady ubezpieczeń. Zostało to potwierdzone w otrzymanej przez Wnioskodawcę indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 9 lipca 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPP2/443-787/10-2/EWW).

Wnioskodawca zaznacza, iż w odniesieniu do opisanych powyżej usług assistance świadczonych w związku z umowami zawartymi z zakładami ubezpieczeń, otrzymał interpretację indywidualną z dnia 2 maja 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPP2/443-131/08-2/MR), w której organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy o objęciu wskazanych usług assistance zwolnieniem z opodatkowania VAT.

Zważywszy na zmianę redakcji przepisów ustawy o VAT, Wnioskodawca ponownie zwraca się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w tym zakresie w celu potwierdzenia prawidłowości swojego stanowiska.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, usługi assistance - świadczone przez Wnioskodawcę na zlecenie zakładów ubezpieczeniowych, w związku z zaistnieniem zdarzenia objętego umową ubezpieczenia zawartą przez klienta z zakładem ubezpieczeń - są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym świadczone przez niego usługi aissistance są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie zwolnienia określonego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.

Świadczone przez Spółkę usługi assistance stanowią bowiem element zwolnionej z VAT usługi ubezpieczeniowej wykonywanej przez zakłady ubezpieczeń (jako że zakłady ubezpieczeń zlecają Spółce wykonanie części świadczeń składających się na usługę ubezpieczeniową), stanowiąc jednocześnie odrębną od tych usług całość (tj. kompleksową usługę pomocy drogowej, która może funkcjonować na rynku także "w oderwaniu" od usługi ubezpieczeniowej) i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej przez zakłady ubezpieczeń (stanowią one bowiem wykonanie zobowiązania zakładu ubezpieczeń wynikającego z umowy ubezpieczenia, tj. zapewnienie pomocy drogowej w sytuacji realizacji zdarzenia określonego w tej umowie).

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. zwolnienie od podatku VAT stosuje się do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy VAT, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy o VAT. Jednocześnie, stosownie do art. 43 ust. 14 ustawy o VAT, wskazanego powyżej przepisu nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W świetle powyższego, świadczone przez podatnika usługi będą zwolnione z VAT, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

Zdaniem Wnioskodawcy, w sprawie będącej przedmiotem niniejszego zapytania spełnione zostaną łącznie wszystkie powyższe warunki. Dlatego też, świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą zwolnione z VAT.

Ad. a) Usługi Spółki jako element usługi ubezpieczeniowej.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią element usługi ubezpieczeniowej, określonej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.).

Za elementy usługi ubezpieczeniowej można uznać poszczególne czynności, które mogą być podejmowane w celu realizacji takiej usługi (dalej: czynności ubezpieczeniowe) w ramach działalności ubezpieczeniowej. Zakres czynności ubezpieczeniowych został zdefiniowany w ustawie o działalności ubezpieczeniowej. I tak, zgodnie z art. 3 ust. 3 i 4 tej ustawy, czynnościami ubezpieczeniowymi są m.in.:

* zawieranie umów ubezpieczenia,

* składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów ubezpieczenia,

* ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu zawieranych umów ubezpieczenia,

* ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych,

* wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczenia, a także inne czynności określone w przepisach wskazanej ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie określonych czynności ubezpieczeniowych innym podmiotom. Czynności takie - wykonywane przez te inne podmioty - traktowane są jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Do czynności, które mogą zostać zlecone innym podmiotom należy m.in. wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczenia.

Czynności wykonywane przez Zainteresowanego w ramach usług świadczonych na rzecz zakładów ubezpieczeń stanowią zatem wypłacanie innych świadczeń (o charakterze rzeczowym) należnych z tytułu umów ubezpieczenia. Jak zostało bowiem wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca zawiera umowy z zakładami ubezpieczeń, które w zamian za zapłatę składki oferują klientom (ubezpieczonym) usługi ubezpieczeniowe obejmujące świadczenie rzeczowe w postaci zapewnienia pomocy w przypadku unieruchomienia pojazdu na skutek wypadku. awarii lub innego zdarzenia losowego. Ponieważ zakłady ubezpieczeń nie posiadają odpowiednich środków do zapewnienia pomocy drogowej, świadczenie usług związanych z umowami ubezpieczenia, w tym usług assistance, zlecają Wnioskodawcy.

Reasumując, świadczone przez Spółkę usługi assistance stanowią element usługi ubezpieczeniowej, jakim jest określone w umowie ubezpieczenia świadczenie realizowane w przypadku wystąpienia określonego zdarzenia drogowego. Dlatego też, warunek wskazany w punkcie a) jest spełniony.

Ad. b) Usługi Spółki jako odrębna całość.

Przepisy o VAT nie definiują pojęć ".odrębna" oraz "całość". Dlatego też, w celu ustalenia ich znaczenia, należy odwołać się do definicji słownikowej.

Zgodnie z internetowym wydaniem Słownika Języka Polskiego PWN (http:/lsjppwn.pl):

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, wykonywane przez Wnioskodawcę usługi assistance stanowią tzw. świadczenie kompleksowe, czyli szereg różnego rodzaju czynności, stanowiących z perspektywy klienta jedną niepodzielną całość" - tj. złożoną usługę nakierowaną na wykonanie zobowiązania powstałego po stronie zakładu ubezpieczeń z tytułu wystąpienia skutków określonych zdarzeń losowych.

Jednocześnie, świadczone przez Spółkę usługi - chociaż w przedstawionym stanie faktycznym stanowią element usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez zakład ubezpieczeń - mogą też mieć charakter odrębny od tej usługi ubezpieczeniowej. O odrębności takiej świadczy fakt, iż usługi assistance mogą być oferowane na rynku jako samodzielny produkt dla klientów indywidualnych (np. formie odpłatnej jednorazowej usługi pomocy drogowej wykonywanej w przypadku awarii lub wypadku samochodu).

Reasumując, świadczone przez Spółkę usługi assistance stanowią "odrębną całość w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Dlatego też, warunek wskazany w punkcie b) jest spełniony.

Ad. c) Usługi Spółki jako właściwe i niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej.

Wprawdzie ustawa o VAT nie precyzuje znaczenia pojęć "właściwy" oraz niezbędny, niemniej biorąc pod uwagę ich definicje wskazane w Słowniku Języka Polskiego PWN wydanie internetowe (http://sjp.pwnpl), należy wskazać, iż:

W świetle powyższej definicji wskazanych pojęć nie ulega wątpliwości, iż usługa assistance - świadczone przez Wnioskodawcę na zlecenie zakładów ubezpieczeń w związku z zaistnieniem po stronie klienta (ubezpieczonego) zdarzenia objętego umową ubezpieczenia - są właściwe niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej.

Jeżeli chodzi o "właściwość" to - jak zostało wspomniane przy omawianiu warunku a) - czynności wykonywane przez Spółkę w ramach usług assistance mieszczą się w katalogu "czynności ubezpieczeniowych" określonych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej. Są one zatem bez wątpienia "właściwe" (tj. charakterystyczne, mające typowe cechy) dla usług ubezpieczeniowych.

W zakresie "niezbędności", ponad wszelką wątpliwość należy stwierdzić, iż bez usług świadczonych przez Spółkę nie byłoby możliwe świadczenie usług ubezpieczeniowych przez zakłady ubezpieczeń. Usługi assistance są nierozerwalnie i ściśle związane z zapewnianą przez ubezpieczycieli ochroną ubezpieczeniową. Wykonanie świadczeń Wnioskodawcy na rzecz klientów pozwala ubezpieczycielom na wywiązanie się z ich zobowiązań wynikających z zawartych umów ubezpieczenia. Są one zatem "niezbędne" (tj. koniecznie potrzebne) do świadczenia usługi ubezpieczeniowej przez zakłady ubezpieczeń.

Reasumując, świadczone przez Spółkę usługi assistance są "właściwe" i "niezbędne" do świadczenia usługi ubezpieczeniowej przez zakłady ubezpieczeń. Dlatego też, warunek wskazany w punkcie c) jest spełniony.

Ad. d) Usługi Spółki nie są usługami, o których mowa w art. 43 ust. 14 ustawy o VAT.

Usługi assistance (pomocy drogowej) świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami, o których mowa w art. 43 ust. 14 ustawy o VAT, ponieważ usługi te nie stanowią elementu usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Dlatego też, warunek wskazany w punkcie d) jest spełniony.

Reasumując, mając na uwadze fakt iż świadczone przez Spółkę usługi:

* stanowią element usługi ubezpieczeniowej wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 37,

* stanowią odrębną całość oraz

* są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej, i jednocześnie

* nie stanowią usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych będą one korzystały ze zwolnienia z podatku VAT określonego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zasadność jego stanowiska została potwierdzona również na gruncie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej Europejski Trybunał Sprawiedliwości, dalej: TSUE), dotyczącego sytuacji zbliżonych do tej przedstawionej w opisie stanu faktycznego (tj. przypadków, w których część usługi zwolnionej wykonywana jest przez podmiot trzeci).

Przykładowo, w wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 SDC, TSUE uznał, iż w sytuacji, gdy część usługi zwolnionej (w przypadku analizowanym przez TSUE była to usługa finansowa) jest wykonywana przez podmiot trzeci - na zlecenie i w imieniu usługodawcy świadczącego usługi zwolnione z opodatkowania VAT (usługi finansowe) - również usługa świadczona przez ten podmiot trzeci podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT (jako świadczenie stanowiące element usługi zwolnionej z VAT). TSUE uznał zatem, iż w sytuacjach, gdy podmiot świadczący usługi zwolnione przedmiotowo z VAT zleca wykonanie części czynności - stanowiących element usługi zwolnionej z VAT, niezbędny dla jej wykonania - podmiotowi trzeciemu, to usługi świadczone przez ten podmiot trzeci również powinny korzystać ze zwolnienia z VAT.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione przez TSUE w wyroku z dnia 18 listopada 2010 r. w sprawie C-156/09 VerigenTransplantation Seryice lnternational AG. Dotyczył on co prawda zwolnienia z opodatkowania VAT usług stanowiących element usług medycznych, jednak przedstawione tam rozważania mają także zastosowanie do innych usług zwolnionych z opodatkowania, w tym usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z zaprezentowanym przez TSUE stanowiskiem zwolniona z opodatkowania jest każda usługa stanowiąca niezbędny element usługi podstawowej zwolnionej z opodatkowania VAT, nierozerwalnie związana ze świadczeniem takiej usługi i mająca na celu zapewnienie odpowiedniego wykonania usługi zwolnionej z VAT:

"Rzeczywiście, konkretne usługi świadczone przez VTSI stanowią naturalnie jedynie część całej procedury. Niemniej jednak, jak podniosła rzecznik generalna w pkt 23 swej opinii, są one zasadniczym, samoistnym oraz nieodłącznym elementem tej procedury, której żadnego etapu nie można w sposób praktyczny przeprowadzić odrębnie od pozostałych".

Z powołanego wyżej orzecznictwa wynika więc jednoznacznie, iż na gruncie przepisów wspólnotowych (w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego dla usług ubezpieczeniowych korzystają także usługi stanowiące element usług ubezpieczeniowych, które - tak jak świadczona na zlecenie zakładu ubezpieczeń przez Wnioskodawcę usługa assistance - stanowią odrębną całość i jednocześnie są właściwe i niezbędne dla świadczenia usługi ubezpieczeniowej.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianach niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, od podatku zwalnia się usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Na mocy art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties <1989> ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem świadczącym usługi kompleksowej pomocy drogowej (usługi assistance). W ramach swojej działalności nawiązał bliską współpracę z kilkoma towarzystwami ubezpieczeniowymi, które w zamian za zapłatę składki oferują klientom (ubezpieczonym) usługi obejmujące zapewnienie pomocy w przypadku unieruchomienia pojazdu na skutek wypadku, awarii lub innego zdarzenia losowego. Rolą Wnioskodawcy w ramach tej współpracy jest zapewnienie ubezpieczonym usług pomocy drogowej w razie wystąpienia zdarzenia wymienionego w umowie ubezpieczenia zawartej przez zakład ubezpieczeń z klientem.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie świadczy usług ubezpieczeniowych, zatem nie może on korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Zainteresowany wskazał, iż usługi które świadczy korzystają ze zwolnienia z art. 34 ust. 13 ustawy stwierdzając, iż usługi przez niego wykonywane są usługami stanowiącymi odrębną całość i które są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41, powołując się przy tym na znaczenie słownikowe pojęć "odrębny i całość oraz właściwy i niezbędny".

Czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy zawartej z firmą ubezpieczeniową nie można także uznać za usługę stanowiącą element usługi ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej bądź też usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, która sama stanowi odrębną całość i jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia tych usług. Bowiem, charakter tych czynności wskazuje, iż są one co prawda związane z działalnością gospodarczą firmy świadczącej usługi ubezpieczeniowe, jednakże nie można ich uznać za usługę właściwą dla usługi ubezpieczeniowej. Zatem czynności te nie korzystają ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy.

Problem usług pokrewnych do usług ubezpieczeniowych był przedmiotem wyroku TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie C-8/01 Assurandor-Societetet, działającym w imieniu Taksatorringen przeciwko Skatteministeriet, w którym rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków będących firmami ubezpieczeniowymi nie są ani transakcjami ubezpieczeniowymi, ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi w znaczeniu tego postanowienia.

Zatem stwierdzić należy, iż usługi assistance świadczone przez Wnioskodawcę dla firm ubezpieczeniowych nie są usługami właściwymi do usług ubezpieczeniowych świadczonych przez firmy ubezpieczeniowe.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powyższą analizę stwierdzić należy, iż usługi assistance polegające na zapewnieniu pomocy w przypadku unieruchomienia pojazdu na skutek wypadku, awarii lub innego zdarzenia losowego - świadczone przez Wnioskodawcę na zlecenie zakładów ubezpieczeniowych, w związku z zaistnieniem zdarzenia objętego umową ubezpieczenia zawartą przez klienta z zakładem ubezpieczeń - nie są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, tut. Organ pragnie zauważyć, iż bezpośrednie odniesienie do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który zapadł w konkretnej sprawie podatnika jest możliwe tylko w przypadku, gdy mamy do czynienia z identycznym lub podobnym stanem faktycznym.

Powoływane przez Stronę orzeczenia ETS odbiegają w znaczny sposób od sytuacji zaistniałej w przedmiotowej sprawie, ponieważ wyroki te dotyczyły usług finansowych i medycznych, które zostały w dyrektywie i ustawie o podatku VAT w sposób odrębny i bardziej szczegółowy uregulowane.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.