ILPP2/443-1354/09-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. (data wpływu 7 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka powstała w 2009 r. Jest podatnikiem VAT i będzie wykonywała wyłącznie czynności opodatkowane. Jej jedynym udziałowcem jest spółka niemiecka.

Zgodnie z umową Wnioskodawcy, koszty założenia ponosi spółka niemiecka. Zainteresowany poniósł wydatki na obsługę prawną związaną z jego założeniem (spisanie umowy spółki, sporządzenie wniosku do KRS itp.). Kancelaria prawna wystawiła na jego rzecz kilka faktur VAT dokumentujących wykonanie ww. usług. Zapłata za usługi w cenie netto będzie dokonana przez udziałowca - spółkę niemiecką. Wartość netto wynikająca z faktur wystawionych przez kancelarię prawną nie została uznana przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy VAT związany z fakturami wystawionymi przez kancelarię prawną na rzecz Spółki, za które zapłata w cenie netto nastąpi przez udziałowca, dotyczącymi obsługi prawnej związanej z jej założeniem i nieuznanej jako koszt w podatku dochodowym, jest u niej podatkiem VAT naliczonym i podlega odliczeniu od podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, VAT związany z fakturami wystawionymi przez kancelarię prawną na jego rzecz, za które zapłata w cenie netto nastąpi przez udziałowca, dotyczącymi obsługi prawnej związanej z jego założeniem i nieuznanej jako koszt w podatku dochodowym, jest u niego podatkiem VAT naliczonym i podlega odliczeniu od podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy precyzuje, iż kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7 tego artykułu, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, np. do czynności zwolnionych od podatku VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy (uchylonym od dnia 1 grudnia 2008 r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowano do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostawał w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka powstała w 2009 r., jest podatnikiem VAT i będzie wykonywała wyłącznie czynności opodatkowane. Jej jedynym udziałowcem jest spółka niemiecka. Zgodnie z umową Wnioskodawcy, koszty założenia ponosi spółka niemiecka. Zainteresowany poniósł wydatki na obsługę prawną związaną z jego założeniem (spisanie umowy spółki, sporządzenie wniosku do KRS itp.). Kancelaria prawna wystawiła na jego rzecz kilka faktur VAT dokumentujących wykonanie ww. usług. Zapłata za usługi w cenie netto będzie dokonana przez udziałowca - spółkę niemiecką. Wartość netto wynikająca z faktur wystawionych przez kancelarię prawną nie została uznana przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym.

Zatem, jeśli istnieje związek zakupionych usług ze sprzedażą opodatkowaną, należy uznać, że w takim stanie rzeczy Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych na jego rzecz, za obsługę prawną związaną z założeniem Spółki.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanie faktycznym Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.