ILPP2/443-1349/11-2/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2011 r. (data wpływu 22 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W prowadzonej galerii handlowej Wnioskodawczyni zamierza zainstalować automatyczne (po wrzuceniu monety) otwieranie drzwi toalet.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Ponieważ urządzenia do otwierania drzwi nie mają żadnych liczników, to jak ustalić podstawę do opodatkowania tej działalności podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ urządzenia do otwierania drzwi nie mają żadnych liczników, to okresowe - w razie zapełnienia komisyjne otwarcie, a przynajmniej raz w miesiącu, przeliczenie gotówki i sporządzenie stosownego protokołu, mogłoby być podstawą do opodatkowania tej działalności podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zwrócić uwagę, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega każde świadczenie usług na rzecz innego podmiotu, w zamian za wykonanie których jest wypłacane wynagrodzenie. Konieczne jest jednak istnienie stosunku prawnego pomiędzy usługobiorcą oraz usługodawcą, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne. Zatem z zaistniałego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi płynąć bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z wyżej wyrażoną zasadą, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Istotne jest wyłącznie to, aby zawierała ona wszystkie te elementy, które wymienione zostały w powołanym wyżej przepisie art. 109 ust. 3 ustawy, a także inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT. Ustawodawca nie określił wymogów co do formy prowadzenia ewidencji, dlatego też, każdy z podatników sam powinien wybrać taki sposób jej prowadzenia, który ułatwi terminowe i rzetelne sporządzenie deklaracji podatkowej na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych. Ewidencja sprzedaży - która ma pozwolić na prawidłowe wyliczenie kwot podatku należnego w danym okresie rozliczeniowym powinna być prowadzona przede wszystkim chronologicznie, zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego. Musi ona zawierać kwoty sprzedaży netto z podziałem na stawki podatkowe oraz kwoty podatku należnego od tej sprzedaży - także z podziałem według stawek podatkowych. W ewidencji sprzedaży podatnik winien ujmować całą dokonywaną sprzedaż, wynikającą zarówno z faktur sprzedaży, jak i tę, która nie została udokumentowana fakturami VAT.

Podkreślenia wymaga, iż na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu świadczenia usług w deklaracjach VAT-7 składanych za poszczególne okresy rozliczeniowe, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu tych czynności.

Obliczenie i zadeklarowanie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy następuje na podstawie ewidencji podatkowej. Cytowany wyżej art. 109 ust. 3 ustawy nakłada na podatników bezwzględny obowiązek ewidencjonowania zdarzeń mających znaczenie dla wymiaru podatku.

W omawianej sprawie bezspornym pozostaje fakt, iż obrót, jaki będzie uzyskiwanym przy pomocy automatów wrzutowych na monety musi zostać ujawniony w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji oraz deklaracji podatkowej za okres w którym powstał obowiązek podatkowy.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Zainteresowana w prowadzonej galerii handlowej zamierza zainstalować automatyczne (po wrzuceniu monety) otwieranie drzwi toalet. Urządzenia do otwierania drzwi nie mają żadnych liczników i będą okresowo otwierane komisyjnie, w razie ich zapełnienia, przynajmniej raz w miesiącu. Sporządzany zostanie stosowny protokół z przeliczenia gotówki znajdującej się w przedmiotowych urządzeniach.

W oparciu o przedstawiony wyżej stan prawny stwierdzić należy, że Wnioskodawca wykonane w danym miesiącu usługi może ewidencjonować w oparciu o zapisy protokołu inwentaryzacji gotówki z danego automatu po każdorazowym otwarciu automatu przynajmniej raz w miesiącu na koniec danego miesiąca, bowiem ustawodawca nie wskazał w przepisach prawa normy, która wprowadzałaby taki zakaz. Protokolarne zliczenie zawartości urządzenia można uznać za zliczenie utargu np. dziennego, tygodniowego lub miesięcznego.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, iż podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług prowadzonej przez Niego działalności można ustalić poprzez komisyjne otwarcie automatu - przynajmniej raz w miesiącu, a następnie przeliczenie gotówki i sporządzenie stosownego protokołu.

Tut. Organ informuje ponadto, iż w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.