ILPP2/443-1302/11-3/MR - Moment powstania obowiązku podatkowego oraz podstawa opodatkowania w przypadku udzielenia pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2011 r. (data wpływu 8 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku towarów i usług opodatkowania w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. jest komplementariuszem w Spółce komandytowej (Wnioskodawca). W dniach 23 grudnia 2010 r. oraz 24 stycznia 2011 r. Spółki zawarły dwie umowy pożyczek odpowiednio na kwoty 125.000 Euro oraz 62.500 Euro. Oprocentowanie obu pożyczek wynosi 4,5% w skali roku. Wysokość oprocentowania pożyczek udzielonych przez Wnioskodawcę Spółce z o.o wynosząca 4,5% w skali roku ustalona została na poziomie rynkowym. Spłata obu pożyczek ma nastąpić do dnia 31 grudnia 2011 r. Spłata odsetek ma nastąpić w momencie uregulowania ostatniej raty płatności. Zarówno Spółka z o.o., jak i Spółka komandytowa są podatnikami podatku od towarów i usług. Ponadto w umowie Spółki komandytowej wymieniono, że przedmiotem działania przedsiębiorstwa jest m.in. finansowa działalność usługowa, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółka komandytowa zwraca się o interpretację w celu ustalenia prawidłowych skutków podatkowych w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a mianowicie czy jeśli pożyczki korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług to czy Wnioskodawca prawidłowo określił moment powstania obowiązku podatkowego oraz podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, tj. kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku udzielania pożyczek, kwotę należną stanowią zdaniem Wnioskodawcy odsetki zarówno uiszczone (zapłacone), jak odsetki nieziszczone, które jednak stały się wymagalne. Natomiast sama kwota pożyczki zdaniem Spółki nie stanowi obrotu w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż obowiązek podatkowy z tytułu odsetek od udzielonych przez niego pożyczek powstanie w momencie dokonania zapłaty odsetek przez pożyczkobiorcę lub w momencie ich wymagalności (w zależności od tego, które z powyższych zdarzeń nastąpi w pierwszej kolejności). W związku z powyższym należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanych odsetek od pożyczek powstanie co do zasady w dacie płatności odsetek przez pożyczkobiorcę, lub w dacie wymagalności tych odsetek, jeżeli nie zostaną one zapłacone w terminach wskazanych w umowach pożyczek. W związku z tym, że wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą to zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi. W tym przypadku za dzień wykonania usługi należy przyjąć dzień otrzymania odsetek, a jeżeli odsetki nie zostaną zapłacone w terminie - dzień, w którym upłynął termin ich zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Podstawowa zasada dotycząca momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wydania towarów lub wykonania usługi). Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony, np.: od formy wydania towaru, rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

Ustawodawca nie zawarł szczególnych unormowań w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, dla przedmiotowej usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka z o.o. jest komplementariuszem Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawca). W dniach 23 grudnia 2010 r. oraz 24 stycznia 2011 r. Spółki zawarły dwie umowy pożyczek odpowiednio na kwoty 125.000 Euro oraz 62.500 Euro. Oprocentowanie obu pożyczek wynosi 4,5% w skali roku. Wysokość oprocentowania pożyczek udzielonych przez Wnioskodawcę Spółce z o.o. wynosząca 4,5% w skali roku ustalona została na poziomie rynkowym. Spłata obu pożyczek ma nastąpić do dnia 31 grudnia 2011 r. Spłata odsetek ma nastąpić w momencie uregulowania ostatniej raty płatności. Zarówno Spółka z o.o., jak i Spółka komandytowa są podatnikami podatku od towarów i usług. Ponadto w umowie Spółki komandytowej wymieniono, że przedmiotem działania przedsiębiorstwa jest m.in. finansowa działalność usługowa, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64).

W interpretacji z dnia 2 grudnia 2011 r. nr ILPP2/443-1302/11-2/MR tut. Organ stwierdził, że czynność udzielenia przez Wnioskodawcę oprocentowanej pożyczki należy uznać za świadczenie usługi, stanowiące czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT korzystające ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, tym samym korzysta.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy przy świadczeniu usług polegających na udzielaniu pożyczek, powstaje z momentem wykonania takiej usługi, tzn. w tym przypadku zapłaty należnych odsetek lub z upływem terminu zapłaty należnych odsetek. W sytuacji zapłaty przez pożyczkobiorcę kwoty części odsetek, względnie upływu terminu zapłaty

odsetek, obowiązek podatkowy, w odniesieniu do tej części kwoty odsetek, powstanie z momentem jej otrzymania, względnie upływu terminu ich zapłaty w tej części. Jeżeli natomiast wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wykonania usługi.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż w przypadku usług wymienionych we wniosku, podstawą opodatkowania jest kwota należna Wnioskodawcy z tytułu świadczenia tych usług. Jak wskazano wyżej obrotem jest kwota należna z tytułu tej sprzedaży, tj. wynagrodzenie w formie opłat i prowizji, która zgodnie z cytowanym wyżej art. 29 ust. 1 ustawy, obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy, przy czym bez znaczenia jest okoliczność czy należności te zostały fizycznie uiszczone czy też nie, istotne bowiem jest aby należności były wymagalne.

W związku z powyższym, w przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek obrotem, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, są odsetki od udzielonej pożyczki otrzymane (zapłacone) jak i również odsetki niezapłacone, których termin zapłaty upłynął.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.