ILPP2/443-1300/10-3/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2010 r. (data wpływu 12 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługę najmu samochodu osobowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługę najmu samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka lub Najemca) wynajmuje samochody osobowe, które są przez niego wykorzystywane przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Umowy najmu na poszczególne samochody są i będą zawierane na czas nieoznaczony, bądź oznaczony (np. 2 tygodnie, 1 miesiąc) w zależności od aktualnych potrzeb Spółki. W przyszłości może się zdarzyć, iż Spółka w danym przedziale czasu (np. w okresie 1 roku) zawrze kilka umów najmu na czas określony, których przedmiotem będzie tożsamy samochód osobowy. Pomiędzy tymi umowami będą występować przerwy wynikające z aktualnego braku zapotrzebowania na używanie samochodu. Tym samym usługa najmu z tychże umów nie będzie mieć charakteru ciągłego będą to odrębne świadczenia.

Spółka ponosi koszty używania wynajmowanych samochodów takie jak paliwo, usługi myjni etc. Z tytułu najmu Spółka uiszcza ustalony czynsz dla wynajmującego podmiotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób należy stosować limit 6.000 zł dla odliczenia podatku naliczonego wynikającego z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT w związku z użytkowaniem danego samochodu osobowego na podstawie kilku umów najmu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji nabywania usług najmu tożsamego samochodu osobowego na podstawie kilku stosunków prawnych (kilku umów) limit odliczenia 6.000 zł odnosi się do używania samochodu osobowego w ramach trwania określonej umowy najmu. W sytuacji zawarcia po określonej przerwie użytkowania nowej umowy najmu tożsamego samochodu osobowego, górny limit odliczenia podatku naliczonego w wysokości 6.000 zł będzie obowiązywać na nowo.

Uzasadnienie prawne:

Jak wynika z brzmienia art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu (...) kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu poprzednim, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Zdaniem Spółki norma prawna wynikająca z drugiego zdania wskazanego przepisu a wskazująca na górny limit odliczenia podatku naliczonego musi być interpretowana w powiązaniu z pierwszym zdaniem tego przepisu. Tym samym, suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów wynikająca z drugiego zdania przepisu odnosi się do okresu wynikającego z zawartej umowy najmu, a nie ze wszystkich umów. Tym samym, Spółka nie powinna uwzględniać kwot podatku naliczonego z faktur dotyczących najmu tożsamego samochodu osobowego użytkowanego na podstawie umów, które zostały zakończone. Każda kolejna umowa najmu tożsamego samochodu osobowego powoduje, iż górny limit odliczenia podatku naliczonego 6.000 zł jest aktywowany na nowo w ramach okresu trwania danej umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W art. 86 ust. 1 ustawy postanowiono, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 3, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Ponadto, zgodnie z treścią art. 86 ust. 7 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka (Najemca) wynajmuje samochody osobowe, które są przez nią wykorzystywane przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Umowy najmu na poszczególne samochody są i będą zawierane na czas nieoznaczony, bądź oznaczony (np. 2 tygodnie, 1 miesiąc) w zależności od aktualnych potrzeb Spółki. W przyszłości może się zdarzyć, iż Spółka w danym przedziale czasu (np. w okresie 1 roku) zawrze kilka umów najmu na czas określony, których przedmiotem będzie tożsamy samochód osobowy. Pomiędzy tymi umowami będą występować przerwy wynikające z aktualnego braku zapotrzebowania na używanie samochodu. Spółka wskazała, iż ponosi koszty używania wynajmowanych samochodów takie jak: paliwo, usługi myjni etc. Z tytułu najmu Spółka uiszcza ustalony czynsz dla wynajmującego podmiotu.

W związku z powyższym wątpliwości Spółki dotyczą kwestii w jaki sposób należy stosować limit 6.000 zł dla odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, w związku z użytkowaniem danego samochodu osobowego na podstawie kilku umów najmu.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy należy stwierdzić, iż w oparciu o art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółce przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wynajem samochodu osobowego, jednakże suma kwot w całym okresie użytkowania (tekst jedn. składającym się z kilku odrębnych okresów użytkowania wynikających z kilku krótkoterminowych stosunków prawnych - umów) danego samochodu nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługę najmu samochodu osobowego. Natomiast w kwestii dotyczącej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługę najmu samochodu osobowego, została wydana odrębna interpretacja indywidualna nr ILPP2/443-1300/10-3/EN z dnia 4 listopada 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.