ILPP2/443-130/09-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 2 lutego 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 5 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie umniejszenia podatku VAT należnego o wysokość bonifikaty - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie umniejszenia podatku VAT należnego o wysokość bonifikaty. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.) o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - aptekę. Przy sprzedaży towarów udziela bonifikat, które są wykazywane na paragonach fiskalnych w pozycji dotyczącej zapłaty. W załączeniu przesłał kserokopię paragonu fiskalnego z wykazaną kwotą brutto bonifikaty. Na paragonie okresowym (miesięcznym) pozycja bonifikat nie jest wykazywana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykazane na paragonach fiskalnych bonifikaty w kwocie brutto winny umniejszyć podatek VAT należny.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT od wartości netto bonifikaty powinien umniejszyć kwotę podatku VAT należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "bonifikata", wobec czego dla jego zdefiniowania należy się posłużyć wykładnią językową. Bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi; zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę, opust, rabat (Słownik Języka Polskiego PWN pod redakcją M. Szymczaka, Warszawa 1996 r.).

Można zatem przyjąć, że bonifikata to obniżka ceny przyznawana po dokonaniu transakcji zwykle jako czynnik zachęcający do zwiększenia zakupów lub też forma rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty kontrahenta. To rodzaj rabatu, czyli obniżki ustalonej ceny określonego towaru, wyrażonej kwotowo lub procentowo.

Opisany we wniosku stan faktyczny oraz załączony paragon fiskalny z wykazaną kwotą brutto bonifikaty wskazują, że bonifikata jest udzielana kupującemu w chwili dokonywania sprzedaży i polega na obniżeniu ostatecznej kwoty do zapłaty bez obniżania ceny poszczególnych leków wyszczególnionych na paragonie.

Jakkolwiek żaden z przepisów powołanej ustawy ani też przepisów wykonawczych do tej ustawy nie zawiera unormowań co do samej techniki udzielania rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont), to brzmienie przytoczonego art. 29 ust. 1 i 4 jednoznacznie wskazuje, że wielkości te kształtują wartość netto sprzedawanego towaru (usługi), która stanowi kwotę wyjściową dla obliczenia podatku należnego. Bonifikaty powinny być uwzględnione na poziomie ewidencjonowania sprzedaży i w tym momencie pomniejszać podstawę opodatkowania i kwotę należnego podatku.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że dokumentowanie bonifikaty następuje poprzez obniżenie ostatecznej kwoty do zapłaty bez przyporządkowywania jej do poszczególnych towarów (bez rozbicia na kwotę netto i kwotę podatku). Udzielana przez Wnioskodawcę bonifikata ma zatem charakter wpływający na ostateczną kwotę do zapłaty, pozostaje natomiast bez wpływu na kwotę należnego podatku.

Należy wskazać, że zgodnie § 5 ust. 1 pkt 6 lit. f)-k) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338) - paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. takie informacje jak: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności. Zatem fakt udzielenia przedmiotowej bonifikaty w chwili sprzedaży powinien mieć odzwierciedlenie na paragonie fiskalnym z zachowaniem ww. zasad.

Reasumując należy stwierdzić, że udzielone bonifikaty, które nie są w prawidłowy sposób udokumentowane (uwidocznione) na paragonach, nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podstawy opodatkowania i kwot podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie umniejszenia podatku VAT należnego o wysokość bonifikaty, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 15 kwietnia 2009 r.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.