ILPP2/443-1275/12-2/MN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 marca 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-1275/12-2/MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2012 r. (data wpływu 20 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu ciężarowego na samochód osobowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu ciężarowego na samochód osobowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W listopadzie 2010 r. Wnioskodawca kupił samochód ciężarowy z tzw. kratką. Samochód został zakupiony dla potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej i jest wykorzystywany w tej działalności. Zainteresowany dokonał odliczenia pełnego podatku VAT od zakupionego samochodu, ze względu na wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT, na podstawie wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wydanego w sprawie Magoora C-414/07. Obecnie w 2012 r. Wnioskodawca zamierza zdemontować kratkę w zakupionym samochodzie i przekwalifikować zakupiony samochód na osobowy, który nadal będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej w całości opodatkowanej podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej wyżej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego VAT od zakupionego samochodu ciężarowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, demontaż tzw. kratki w samochodzie ciężarowym zakupionym w 2010 r. i jego przekwalifikowanie na samochód osobowy z jednoczesnym dalszym jego wykorzystaniem dla celów prowadzenia działalności gospodarczej w 2012 r. nie wywołuje żadnych skutków w zakresie podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy z dnia 11 kwietnia 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w art. 86 ust. 5c obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. przewidywały obowiązek skorygowania kwoty podatku naliczonego w przypadku dokonania zmian w zakupionym pojeździe w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę. Ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) uchyliła ten przepis i jednocześnie na okres 2 lat, tj. 2011-2012 wprowadziła nowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego przy zakupie pojazdów samochodowych i paliwa. Przywołana ustawa nie reguluje sytuacji demontażu tzw. kratki. Uregulowano jedynie sprawę zmian w samochodach, które z uwagi na szczególne właściwości korzystają z pełnego odliczenia VAT (art. 3 ust. 4 przywołanej ustawy) i dotyczy ona pojazdów, dla których na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy zostało przeprowadzone dodatkowe badanie techniczne, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów i wpisem do dowodu rejestracyjnego tego pojazdu.

Odliczenie podatku VAT nastąpiło w oparciu o fakturę VAT oraz świadectwo homologacji przedmiotowego samochodu i nie było dla niego przeprowadzane dodatkowe badanie techniczne przez okręgową stację kontroli pojazdów i nie stanowiło ono warunku do odliczenia całego podatku VAT, a prawo do odliczenia całego podatku naliczonego VAT przy nabyciu samochodu wywodziło się z wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Magoora C-414/07, czyli przepisów obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r., które w ogóle nie przewidywały dokonania korekty podatku naliczonego w niniejszej sytuacji.

Wobec braku wyraźnego uregulowania i pominięcia w przepisach przejściowych sprawy zmian w tzw. samochodach z kratką uznać należy, iż zmiany w takich samochodach nie wywołują skutków podatkowych w zakresie VAT, w sytuacji przekwalifikowania samochodu ciężarowego na osobowy, przy jednoczesnym dalszym wykorzystywaniu pojazdu dla celów działalności gospodarczej. Przepisy obowiązujące do dnia 31 grudnia 2010 r. przewidywały skutki podatkowe w sytuacji demontażu tzw. kratki przed upływem 12 miesięcy od otrzymania faktury. Uchylenie tego przepisu spowodowało brak obowiązku korekty kwoty podatku naliczonego nie tylko w przypadku zmian dokonanych przed upływem 12 miesięcy, ale w ogóle.

Stanowisko powyższe oparte jest na założeniu, że gdyby ustawodawca chciał inaczej uregulować powyższą kwestię to uczynił by to podobnie jak przy samochodach o szczególnych właściwościach oraz na zasadzie literalnego odczytywania przepisów prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przypadki ograniczenia bądź wyłączenia prawa do odliczenia w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. zawierały przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestię korekty podatku naliczonego odliczonego, w związku z nabyciem pojazdu samochodowego, do dnia 31 grudnia 2010 r. regulował art. 86 ust. 5c tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 5b, zostaną dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę lub dokument celny, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w całości w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tych zmian.

Przy czym w myśl art. 86 ust. 5b ustawy, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 4 pkt 1-4 - podatnik obowiązany jest do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tych okolicznościach, w terminie 7 dni od ich zaistnienia.

Zgodnie natomiast z ust. 5 tego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. nastąpiła zmiana przepisów. Obecnie kwestie korekty podatku naliczonego w związku z późn. zm. w pojeździe reguluje art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W tym miejscu należy wskazać, iż od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

1.

użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy "31 grudnia 2012 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2013 r.";

2.

w art. 9 w pkt 2 wyrazy "1 stycznia 2013 r." zastępuje się wyrazami "1 stycznia 2014 r.".

Zatem w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, określone w art. 3 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Z opisu sprawy wynika, iż w listopadzie 2010 r. Wnioskodawca kupił samochód ciężarowy z tzw. kratką. Samochód został zakupiony dla potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej i jest wykorzystywany w tej działalności. Zainteresowany dokonał odliczenia pełnego podatku VAT od zakupionego samochodu, ze względu na wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT, na podstawie wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wydanego w sprawie Magoora C-414/07. Obecnie w 2012 r. Wnioskodawca zamierza zdemontować kratkę w zakupionym samochodzie i przekwalifikować zakupiony samochód na osobowy, który nadal będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej w całości opodatkowanej podatkiem VAT.

Należy zauważyć, że przepis art. 3 cytowanej ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. nie formułuje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w sytuacji jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Wskazać też trzeba, że treść przywołanych wyżej przepisów art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej, wskazuje, iż mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu.

Zatem należy przyjąć, że przepisy te nie mają zastosowania do pojazdu samochodowego, dla którego ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Tym samym, zmiana rodzaju samochodu nie wywoła skutków odnośnie wcześniej dokonanego odliczenia, jeżeli Zainteresowany dysponuje stosownymi dokumentami, które w momencie zakupu uprawniały do odliczenia podatku naliczonego, a ponadto występował i występuje związek pomiędzy tym zakupem, a sprzedażą opodatkowaną.

Reasumując, w przypadku przekwalifikowania samochodu ciężarowego, dla którego nie wydano zaświadczenia o przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, na samochód osobowy, nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku skorygowania podatku naliczonego VAT odliczonego od zakupu tego samochodu, pod warunkiem, że pojazd ten nadal będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl