ILPP2/443-1270/12-2/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 18 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wynajmu lokali mieszkalnych o charakterze mieszkalnym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 18 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wynajmu lokali mieszkalnych o charakterze mieszkalnym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadząca działalność gospodarczą głównie w zakresie wykonywania usług transportowych lądowych pasażerskich. Ponadto od dnia 31 grudnia 2005 r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Dnia 12 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca, na podstawie zawartego aktu notarialnego, stał się właścicielem lokalu mieszkalnego, wpłacając wcześniej zaliczki na zakup lokalu mieszkalnego, według niżej podanych kwot dat:

Wartość netto Kwota VAT Wartość brutto Data zapłaty

Na podstawie dokonanych wpłat Sprzedawca wystawił faktury VAT zaliczkowe. Suma faktur zaliczkowych obejmowała 100% wartości lokalu mieszkalnego. Początkowo Wnioskodawca zamierzał wynajmować lokal mieszkalny osobom fizycznym na cele mieszkaniowe w ramach tzw. "najmu prywatnego". Jako czynny podatnik VAT nie odliczył kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktur zaliczkowych, potwierdzających wartość wpłaconych zaliczek, z uwagi na fakt, że w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku VAT czynności w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek wyłącznie na cele mieszkaniowe są zwolnione. Zakup lokalu nastąpił na podstawie aktu notarialnego w kwietniu 2011 r. Po zakupie Wnioskodawca poniósł wydatki na wykończenie stanu mieszkania, których suma nie przekroczyła kwoty 15.000 złotych.

W miesiącu listopadzie 2011 r. Wnioskodawca podjął decyzję, że zakupiony lokal będzie wynajmował w ramach działalności gospodarczej, w związku z czym dokonał rozszerzenia przedmiotu działalności o działalność w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. W listopadzie 2011 r. lokal mieszkalny został wprowadzony do Ewidencji Środków Trwałych w kwocie brutto. Z uwagi na brak chętnych, pomimo podjętych licznych czynności mających na celu znalezienie najemcy, dopiero w miesiącu lipcu 2012 r. Wnioskodawca zawarł z osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą, której przedmiotem działalności jest odpłatne oddawanie lokali do krótkotrwałego korzystania, umowę o najem lokalu mieszkalnego wraz z wyposażeniem. W swojej treści umowa zawiera między innymi zobowiązanie najemcy do wykorzystywania lokalu wyłącznie dla potrzeb działalności określonej w przedmiocie działalności najemcy. Na podstawie zawartej umowy usługa jest rozliczana w okresach miesięcznych, na podstawie faktury, a do usług najmu świadczonego przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy zastosowano stawkę 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadcząc usługi w zakresie wynajmowania lokali mieszalnych o charakterze mieszkalnym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy najmu zawartej z podmiotem, który wynajmowany lokal przeznacza na działalność polegającą na odpłatnym oddawaniu lokalu do krótkotrwałego korzystania Wnioskodawca ma prawo stosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, czy usługi te Wnioskodawca powinien opodatkować stawką podstawową 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Podstawowa stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 14f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, a także możliwość zastosowania zwolnienia podatkowego. Zwolnienie od podatku może mieć charakter przedmiotowy, kiedy odnosi się do dostawy określonego towaru lub usługi oraz podmiotowy, kiedy dotyczy podatnika.

W związku z powyższym, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jaki od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23% gdyż najem, jako usługa wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

O ile identyfikacja istnienia pozostałych elementów nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Tym samym zasadniczą kwestią dla opodatkowania czy zwolnienia z podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi. W przypadku kiedy najemcą jest osoba fizyczna, prowadząca działalność gospodarczą, wykorzystująca lokale mieszkalne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (odpłatne oddawanie lokali do krótkotrwałego korzystania), cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy).

Zatem w takim przypadku, Wnioskodawca, jako podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu lub dzierżawy nieruchomości mieszkalnej na cele gospodarcze najemcy nie korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Tym samym winien świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na to, iż zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 595/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Wobec powyższego, świadczenie usługi w zakresie wynajmowania lokali mieszkalnych o charakterze mieszkalnym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy najmu zawartej z podmiotem, który wynajmowany lokal przeznacza na działalność polegającą na odpłatnym oddawaniu lokalu do krótkotrwałego korzystania, nie jest dokonywane na cele mieszkaniowe, gdyż ww. podmiot, nie ma potrzeb mieszkaniowych z uwagi na cel wykorzystywania przedmiotowych lokali mieszkalnych w prowadzonej działalności. W rezultacie, usługa wynajmu wskazanych lokali będzie spełniać przesłankę dotyczącą charakteru wynajętych lokali (lokale mieszkalne) natomiast lokale nie będą przeznaczone przez Wnioskodawcę na cele mieszkaniowe. W konsekwencji powyższego usługa, którą świadczy Zainteresowany na rzecz ww. osoby fizycznej jest wynajmem lokali mieszkalnych na cele działalności gospodarczej najemcy i tym samym nie spełnia przesłanki wynajmu na cel mieszkalny.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie posiada prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy i na podstawie art. 146a pkt 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy i powinien świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl. przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Stosownie do treści powyższego przepisu, najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wynajmującego, zaś świadczenie najemcy, polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej lokalu użytkowego skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wynajmującego.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem spełnia definicję usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawowa stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, a także możliwość zastosowania zwolnienia podatkowego. Zwolnienie od podatku może mieć charakter przedmiotowy, kiedy odnosi się do dostawy określonego towaru lub usługi oraz podmiotowy, kiedy dotyczy podatnika.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 w poz. 163 wymienione zostały usługi związane z zakwaterowaniem sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55.

Ponadto, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadząca działalność gospodarczą głównie w zakresie wykonywania usług transportowych lądowych pasażerskich. Ponadto od dnia 31 grudnia 2005 r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Dnia 12 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca, na podstawie zawartego aktu notarialnego, stał się właścicielem lokalu mieszkalnego, wpłacając wcześniej zaliczki na zakup lokalu mieszkalnego. Na podstawie dokonanych wpłat Sprzedawca wystawił faktury VAT zaliczkowe. Suma faktur zaliczkowych obejmowała 100% wartości lokalu mieszkalnego. Początkowo Wnioskodawca zamierzał wynajmować lokal mieszkalny osobom fizycznym na cele mieszkaniowe w ramach tzw. "najmu prywatnego". Jako czynny podatnik VAT nie odliczył kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktur zaliczkowych, potwierdzających wartość wpłaconych zaliczek, z uwagi na fakt, że w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku VAT czynności w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek wyłącznie na cele mieszkaniowe są zwolnione. Zakup lokalu nastąpił na podstawie aktu notarialnego w kwietniu 2011 r. Po zakupie Wnioskodawca poniósł wydatki na wykończenie stanu mieszkania, których suma nie przekroczyła kwoty 15.000 zł W miesiącu listopadzie 2011 r. Wnioskodawca podjął decyzję, że zakupiony lokal będzie wynajmował w ramach działalności gospodarczej, w związku z czym dokonał rozszerzenia przedmiotu działalności o działalność w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. W listopadzie 2011 r. lokal mieszkalny został wprowadzony do Ewidencji Środków Trwałych w kwocie brutto. Z uwagi na brak chętnych, pomimo podjętych licznych czynności mających na celu znalezienie najemcy, dopiero w miesiącu lipcu 2012 r. Wnioskodawca zawarł z osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą, której przedmiotem działalności jest odpłatne oddawanie lokali do krótkotrwałego korzystania, umowę o najem lokalu mieszkalnego wraz z wyposażeniem. W swojej treści umowa zawiera między innymi zobowiązanie najemcy do wykorzystywania lokalu wyłącznie dla potrzeb działalności określonej w przedmiocie działalności najemcy. Na podstawie zawartej umowy usługa jest rozliczana w okresach miesięcznych, na podstawie faktury, a do usług najmu świadczonego przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy zastosowano stawkę 23%.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że wynajem lokalu na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie odpłatnego oddawania lokalu do krótkotrwałego korzystania, nie jest dokonywany na cele mieszkaniowe, gdyż ww. podmiot, nie ma potrzeb mieszkaniowych z uwagi na cel wykorzystywania przedmiotowego lokalu mieszkalnego w prowadzonej działalności. W rezultacie, usługa wynajmu wskazanego lokalu spełnia przesłankę dotyczącą charakteru wynajętego lokalu (lokalu mieszkalnego), natomiast lokal ten nie jest przeznaczony przez Wnioskodawcę na cele krótkotrwałego zakwaterowania. W związku z powyższym Zainteresowany świadczy na własny rachunek usługę wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, jednakże - co istotne z punktu widzenia możliwości zastosowania zwolnienia od podatku - na cele inne niż mieszkaniowe. W konsekwencji wynajem lokalu mieszkalnego na cele działalności gospodarczej wyłączony jest ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Ponadto wskazać trzeba, że cel realizowany przez ostatecznego konsumenta, który oddaje wynajmowany lokal do krótkotrwałego korzystania, nie ma wpływu na opodatkowanie usługi najmu świadczonej przez wynajmującego bezpośrednio na rzecz najemcy podnajmującego tenże lokal. Ma natomiast bezpośredni wpływ na sposób opodatkowania usługi świadczonej przez najemcę na rzecz konsumenta. W ocenie tut. Organu cel każdego stosunku prawnego powinien być analizowany w oderwaniu od celów realizowanych przez pozostałe podmioty nie będące stroną danego stosunku prawnego.

Zasadniczą kwestią dla opodatkowania właściwą stawką podatku czy zwolnienia z podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi. W przypadku kiedy najemcą jest osoba fizyczna, osoba prawna bądź jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej prowadząca działalność gospodarczą, wykorzystująca lokale mieszkalne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania), cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy).

W przedmiotowej sprawie usługi wynajmu są zatem świadczone przez Zainteresowanego na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, która będzie świadczyła usługę odpłatnego oddawania lokalu do krótkotrwałego korzystania.

Zatem w takim przypadku, podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu nieruchomości mieszkalnej na cele gospodarcze najemcy nie korzysta z obniżonej stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy (poz. 163 załącznika nr 3), a tym samym należy świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

Reasumując, usługa wynajmu lokalu mieszkalnego na cele prowadzenia działalności gospodarczej nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów usług wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, jak również z preferencyjnej, tj. 8% stawki podatku od towarów i usług. Przedmiotowe usługi nie stanowią bowiem usług zakwaterowania, o których mowa w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Zatem, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu według stawki 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że w zakresie korekty podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur zaliczkowych wystawionych przez sprzedawcę zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.