ILPP2/443-1247/12-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz "A", przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących,

* umieszczania danych Wnioskodawcy jako sprzedawcy na paragonach fiskalnych,

* obowiązku przechowywania przez Zainteresowanego kopii dokumentów kasowych,

* obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz "A" - jest prawidłowe,

* obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu "A" - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz "A", przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących,

* umieszczania danych Wnioskodawcy jako sprzedawcy na paragonach fiskalnych,

* obowiązku przechowywania przez Zainteresowanego kopii dokumentów kasowych,

* obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz "A",

* obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu "A".

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, współpracuje ze Spółką "A" S.A. (zwana dalej "A"), w oparciu o zawartą umowę franczyzową/umowy franczyzowe.

"A"prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności "A"oferuje klientom możliwość zakupu urządzeń służących do korzystania z usług telekomunikacyjnych, takich jak: telefony komórkowe, laptopy, tablety i inne urządzenia (zwane dalej "Produktami") po promocyjnych cenach, gdy sprzedaż taka jest związana z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Ponadto "A"oferuje możliwość zakupu Produktów na raty, również gdy taki zakup jest związany z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. "A"zamierza rozszerzyć swoją ofertę handlową i sposób dystrybucji swoich Produktów w następującym zakresie.

Obecnie "A" sprzedaje Produkty na rzecz Wnioskodawcy, a ten odsprzedaje je swoim klientom w imieniu własnym i na własną rzecz (w tej sytuacji stroną umowy sprzedaży Produktu zawartej z nabywcą jest Wnioskodawca).

Zamierzone przedsięwzięcie polega na wprowadzeniu możliwości sprzedaży Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz "A". Sprzedaż taka odbywać się będzie w lokalach, w których prowadzone są punkty sprzedaży Wnioskodawcy (po uprzednim dostarczeniu Produktów przez "A"), na podstawie udzielonego przez "A" umocowania, w ramach odpłatnego zlecenia (wynagrodzenie w postaci prowizji). Wnioskodawca będzie sprzedawał Produkty w imieniu i na rzecz "A", wykorzystując w tym celu program informatyczny udostępniony przez "A". Tym samym stroną sprzedaży z nabywcą Produktu będzie "A", a nie Zainteresowany.

Niezależnie od sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz "A", Wnioskodawca będzie nadal oferował i sprzedawał Produkty we własnym imieniu i na swoją rzecz, po ich uprzednim zakupieniu, podobnie jak inne towary (np.: akcesoria do telefonów komórkowych, czy zestawy prepaid).

Sprzedaż Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz "A" dokumentowana będzie, dla celów rozliczania podatku VAT, w następujący sposób:

Dzięki temu, że faktura sprzedaży będzie wystawiona przy wykorzystaniu oprogramowania "A", "A" będzie posiadała pełną ewidencję sprzedaży Produktów dokonanych w jej imieniu i na jej rzecz przez Wnioskodawcę, a zatem będzie posiadała własną ewidencję obrotu i podatku należnego VAT, bez potrzeby korzystania z ewidencji prowadzonej przy wykorzystaniu kas rejestrujących.

Tak jak to zostało już podniesione powyżej, oprócz dokonywania sprzedaży Produktów należących do "A", Zainteresowany będzie również nadal dokonywał sprzedaży własnej, czyli sprzedaży w imieniu własnym i na swoją rzecz towarów, których wcześniej nabył własność. Sprzedaż własna Wnioskodawcy, dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, będzie ewidencjonowana przy zastosowaniu posiadanych przez niego kas rejestrujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz "A", przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących.

Ad. 2

Jako dane podatnika na paragonie powinny być podane dane Wnioskodawcy.

Ad. 3

Na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

Ad. 4

Obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz "A", obciąża Wnioskodawcę a nie "A".

Ad. 5

Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu "A".

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej "ustawa o VAT"), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla: prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a ustawy o VAT, zgodnie, z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

Zgodnie z pkt 7 zacytowanego przepisu, wyjątek od zasady rejestrowania wyłącznie własnej sprzedaży za pośrednictwem posiadanej kasy rejestrującej został wskazany w art. 111 ust. 3b ustawy o VAT.

Ad. 2

Według § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.; dalej "rozporządzenie ws. kas fiskalnych"), paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. następujące informacje:

Według rozporządzenia ws. kas fiskalnych, przez pojęcie podatnika należy rozumieć podatnika podatku od towarów i usług (§ 2 pkt 13 rozporządzenia ws. kas fiskalnych), a przez termin numer identyfikacji podatkowej (NIP) rozumie się numer identyfikacji podatkowej podatnika w rozumieniu przepisów o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (§ 2 pkt 7 rozporządzenia ws. kas fiskalnych).

Z przepisów rozporządzenia ws. kas fiskalnych nie wynikają jasne zasady regulujące opisaną sytuację. Należy jednak przyjąć, zdaniem Wnioskodawcy, iż przez podatnika należy rozumieć podatnika będącego właścicielem kasy rejestrującej. Zatem paragon wystawiony przez Zainteresowanego, dokumentujący sprzedaż w imieniu i na rzecz "A", nie będzie musiał zawierać danych dotyczących "A" (w szczególności nazwy "A"i numeru identyfikacji podatkowej "A"). Na paragonie powinny być prezentowane jedynie dane dotyczące Wnioskodawcy (m.in. jego nazwa, adres jego punktu sprzedaży, oraz jego numer identyfikacji podatkowej). Takie rozumienie przepisów zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., wydanej na rzecz "A"przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Ad. 3

Zgodnie z art. 112 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Uzupełnienie tej regulacji zawarte jest w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT i w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia ws. kas fiskalnych, zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniami które nie mają znaczenia w analizowanej sprawie, są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.; dalej "Ordynacja podatkowa") zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

W ocenie Wnioskodawcy, obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych obciąża Zainteresowanego. Jest to konsekwencją tego, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pośrednictwem kasy rejestrującej jest nałożony jedynie na Wnioskodawcę, a nie "A". "A" nie jest ani wystawcą paragonów, ani żadnych innych dokumentów kasowych, ani podmiotem który jest uprawnionym do ich otrzymania. Takie rozumienie przepisów zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., wydanej na rzecz "A" przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Ad. 4

W związku z tym, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży Produktów za pośrednictwem kasy rejestrującej, będzie on miał obowiązek przechowywania paragonów dokumentujących sprzedaż produktów.

Ad. 5

Zgodnie z § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.; dalej "rozporządzenie ws. wystawiania faktur"), w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik jest obowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Ponieważ wystawcą faktury dokumentującej sprzedaż będzie "A" a nie Wnioskodawca, Zainteresowany nie będzie miał obowiązku dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych przez "A".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie:

* obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz "A", przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących,

* umieszczania danych Wnioskodawcy jako sprzedawcy na paragonach fiskalnych,

* obowiązku przechowywania przez Zainteresowanego kopii dokumentów kasowych,

* obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz "A",

* nieprawidłowe - w zakresie: obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu "A".

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy art. 111 ust. 9 ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

- uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu ewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przez podatników, zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowego zaewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas rejestrujących, jak również celowość systematycznej aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których mowa w ust. 6b.

Jednocześnie wskazać należy, iż umowa franczyzy należy do kategorii umów nienazwanych, tzn. takich, które nie są unormowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93), ani w innych aktach prawa cywilnego.

Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353 (1) kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny wedle własnego uznania byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Franczyzodawca udziela franczyzobiorcy pozwolenia (franczyzy) na prowadzenie w ramach sieci, określonej działalności gospodarczej pod firmą franczyzodawcy, a franczyzobiorca zobowiązuje się taką działalność prowadzić ściśle według zaleceń franczyzodawcy oraz zapłacić mu określone w umowie wynagrodzenie.

Strony tej umowy są zarówno w aspekcie prawnym, jak i finansowym odrębnymi podmiotami.

Wskazać należy, że franczyzobiorca działający w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (franczyzodawcy) jest w świetle ustawy o podatku od towarów i usług podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Natomiast obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca odniósł do pewnego stanu faktycznego zaistniałego u podatników, tj. dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, współpracuje ze Spółką "A" S.A. ("A"), w oparciu o zawartą umowę franczyzową. "A" prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności "A" oferuje klientom możliwość zakupu urządzeń służących do korzystania z usług telekomunikacyjnych, takich jak: telefony komórkowe, laptopy, tablety i inne urządzenia (Produkty) po promocyjnych cenach, gdy sprzedaż taka jest związana z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Ponadto "A" oferuje możliwość zakupu Produktów na raty, również gdy taki zakup jest związany z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. "A" zamierza rozszerzyć swoją ofertę handlową i sposób dystrybucji swoich Produktów w następującym zakresie - zamierzone przedsięwzięcie polega na wprowadzeniu możliwości sprzedaży Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz "A". Sprzedaż taka odbywać się będzie w lokalach, w których prowadzone są punkty sprzedaży Zainteresowanego (po uprzednim dostarczeniu Produktów przez "A"), na podstawie udzielonego przez "A" umocowania, w ramach odpłatnego zlecenia (wynagrodzenie w postaci prowizji). Wnioskodawca będzie sprzedawał Produkty w imieniu i na rzecz "A", wykorzystując w tym celu program informatyczny udostępniony przez "A". Tym samym stroną umowy sprzedaży z nabywcą Produktu będzie "A", a nie Zainteresowany. Sprzedaż Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz "A" dokumentowana będzie, dla celów rozliczania podatku VAT, w następujący sposób: każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz "A" będzie zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, a danymi sprzedawcy na fakturze będą dane "A". Wnioskodawca przekaże fakturę nabywcy Produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży oraz w przypadku, gdy kupującym będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy, sprzedaż będzie ponadto rejestrowana w punkcie sprzedaży Zainteresowanego za pomocą kasy rejestrującej. Dzięki temu, że faktura sprzedaży będzie wystawiona w systemie oprogramowania "A", "A" będzie posiadała pełną ewidencję sprzedaży Produktów dokonanych w jej imieniu i na jej rzecz przez Wnioskodawcę, a zatem będzie posiadał własną ewidencję obrotu i podatku należnego VAT, bez potrzeby korzystania z ewidencji prowadzonej przy wykorzystaniu kas rejestrujących.

Jak wskazał Wnioskodawca, oprócz dokonywania sprzedaży ww. Produktów należących do "A", w imieniu i na rzecz "A", będzie on nadal oferował i sprzedawał Produkty we własnym imieniu i na swoją rzecz, po ich uprzednim zakupieniu, podobnie jak inne towary (np.: akcesoria do telefonów komórkowych, czy zestawy prepaid). Sprzedaż ta będzie ewidencjonowana przy zastosowaniu posiadanych przez niego kas rejestrujących.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy ma on obowiązek rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz "A", przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących (pytanie nr 1).

Wskazać należy, iż na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 i pkt 7 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

* dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;

* stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b.

Z kolei, jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż obowiązujące przepisy, statuują zakaz używania kas rejestrujących przez osoby trzecie, tj. inne niż podatnik. W opisanej sytuacji należy bowiem odróżnić obowiązek ewidencjonowania, który ciąży na zleceniobiorcy (franczyzobiorcy), od obowiązku ewidencjonowania spoczywającego na zleceniodawcy (franczyzodawcy). Sprzedaż realizowana przez zleceniobiorcę w imieniu zleceniodawcy powinna być ewidencjonowana przez zleceniobiorcę (o ile ciąży na nim taki obowiązek), stosownie do art. 111 ust. 3b ustawy, ze wszystkimi tego konsekwencjami, między innymi co do oznaczeń na wydrukach fiskalnych (nazwa, adres, NIP).

Powyższy przepis (tekst jedn.: art. 111 ust. 3b ustawy) ustanawia wyjątek od zasady, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są do stosowania kas wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, nakazując również ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Wyjątek ten dotyczy ewidencjonowania na własnej kasie obrotu innego podmiotu bez prawa do używania przez podatnika kas należących do innego podmiotu.

Ww. przepisy są powtórzeniem zapisu wynikającego z § 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 oraz ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

I tak, § 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 ww. rozporządzenia stanowi, iż podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas:

* dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;

* stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7.

Podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 7 ust. 7 cyt. rozporządzenia).

Przepisy art. 111 ust. 3-3d ustawy wprowadzone zostały przez art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) i obowiązują na podstawie art. 11 pkt 1 ww. ustawy od dnia 1 września 2011 r.

Natomiast stosownie do art. 9 ust. 7 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów dotyczących ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, co do zasady pośrednik, który obok sprzedaży towarów zleceniodawcy dokonuje sprzedaży towarów własnych, w sytuacji gdy ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, ma również obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotu z tytułu sprzedaży towarów zleceniodawcy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, zamierza rozpocząć sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy ("A"), na podstawie zlecenia w ramach umowy franczyzowej, w zamian za określone wynagrodzenie (prowizję). W tym celu Zainteresowany będzie wykorzystywać udostępniony przez zleceniodawcę program informatyczny. Stroną umowy sprzedaży z nabywcą produktu będzie zleceniodawca ("A"). Oprócz produktów należących do zleceniodawcy ("A"), Zainteresowany będzie prowadzić sprzedaż własnych produktów oraz innych towarów i usług, w stosunku do których ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca (franczyzobiorca) dokonuje, obok sprzedaży towarów zleceniodawcy (franczyzodawcy) także sprzedaży własnych towarów i usług to sprzedaż realizowana przez Zainteresowanego w imieniu zleceniodawcy ("A"), powinna być wówczas ewidencjonowana przez Wnioskodawcę.

Zatem w przedmiotowej sprawie, odpowiadając na pytanie nr 1, Wnioskodawca będący zleceniobiorcą (franczyzobiorcą), ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą swojej kasy rejestrującej obrotów z tytułu sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zarówno własnej, jak i prowadzonej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (franczyzodawcy, tj. "A").

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zainteresowany ma ponadto wątpliwości (pytanie nr 2) czyje dane powinny być podane na paragonie jako dane podatnika, tj. dane zleceniodawcy ("A"), czy też Wnioskodawcy.

Wyjaśniając powyższe wskazać należy, że stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy, który to przepis jest powtórzeniem § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania. "A"

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży. "A"

Jak wynika z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 10 powołanego rozporządzenia, paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (...).

Przez podatnika, § 2 pkt 13 cyt. rozporządzenia, należy rozumieć podatnika podatku od towarów i usług, natomiast przez numer identyfikacji podatkowej (NIP) rozumie się numer identyfikacji podatkowej podatnika w rozumieniu przepisów o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (§ 2 pkt 7 powołanego rozporządzenia).

Zatem podatnik prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących jest właścicielem tej kasy rejestrującej. Wskazać ponadto należy, iż z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zwarcia imienia i nazwiska lub nazwy podatnika, jak również numer identyfikacji podatkowej (NIP).

W świetle powyższego paragon wystawiony przez zleceniobiorcę, dokumentujący sprzedaż w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, nie zawiera danych dotyczących zleceniodawcy (w tym nazwy zleceniodawcy i numeru identyfikacji podatkowej zleceniodawcy) lecz jedynie dane dotyczące zleceniobiorcy (w tym jego nazwa, adres jego punktu sprzedaży, oraz numer identyfikacji podatkowej zleceniobiorcy).

Wskazać należy, iż z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży produktów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy ("A"). W przypadku, gdy nabywcą będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy to sprzedaż będzie rejestrowana w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy za pomocą kasy rejestrującej.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż paragon wystawiony przez Wnioskodawcę (zleceniobiorcę), dokumentujący sprzedaż w imieniu i na rzecz zleceniodawcy ("A") powinien zawierać dane dotyczące Zainteresowanego w tym jego nazwę, adres punktu sprzedaży oraz numer identyfikacji podatkowej.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 3, tj. czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, należy wskazać, iż zgodnie z art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Zgodnie z § 2 pkt 11 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym - rozumie się przez to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, w myśl § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, są obowiązani do dokonywania ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Na mocy § 7 ust. 1 pkt 8 cyt. rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są również do przechowywania kopii dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze. zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Należy nadmienić, iż w myśl § 19 ust. 1 powołanego rozporządzenia, kopie dokumentów kasowych sporządzanych przy zastosowaniu kasy na nośniku papierowym, potwierdzających dokonanie do dnia 31 grudnia 2012 r. sprzedaży, podatnicy obowiązani są przechowywać nie krócej niż przez okres 2 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiła ta sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy kopii faktur wystawianych przy zastosowaniu kas (§ 19 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

Z treści wniosku wynika, iż Zainteresowany będzie dokonywał sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych, Produktów zleceniodawcy w jego imieniu i na jego rzecz, w swoim punkcie sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Odpowiadając na pytanie nr 3 wskazać należy, iż Wnioskodawca prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, ma obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych w myśl art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy oraz § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą również ustalenia, kto ma obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz "A" (pytanie nr 4).

Zarówno z cyt. wyżej art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy, jak i z § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, wynika wprost obowiązek przechowywania kopii dokumentów przez podatnika ewidencjonującego obrót i kwoty podatku należnego przy użyciu kas rejestrujących. Ustawodawca nie dokonał żadnych wyłączeń z tego obowiązku.

Z uwagi na fakt, iż na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w części dotyczącej pytania nr 3, to również Zainteresowany jest obowiązany do przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez niego w związku ze sprzedażą dokonaną w imieniu i na rzecz zleceniodawcy ("A").

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanego odnośnie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 5, tj. czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu "A", należy stwierdzić, że zgodnie z § 7 ust. 3 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2012 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie faktur, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik jest obowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Natomiast, na podstawie § 7 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. nadanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428), w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Z treści wniosku wynika, iż każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz zleceniodawcy ("A") będzie zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz "A". Danymi sprzedawcy na fakturze będą dane "A". Zainteresowany przekaże fakturę nabywcy produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży.

W związku z tym, że Wnioskodawca jest zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, to również on jest zobowiązany do dołączania paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu i na rzecz "A".

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 5 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że w zakresie rozpoznania podatku należnego z tytułu dokonywanej sprzedaży i jej zarejestrowania oraz wykazania w deklaracji VAT wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.