ILPP2/443-1237/11-2/SJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 listopada 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-1237/11-2/SJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 24 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych w ramach kontraktu menadżerskiego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych w ramach kontraktu menadżerskiego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług doradztwa i zarządzania. W oparciu o zawartą w dniu 1 czerwca 2008 r. umowę - kontrakt menadżerski, Zainteresowany świadczy usługę zarządczą na rzecz Sp. z o.o. W ramach tej umowy Wnioskodawca zobowiązuje się do wykonywania czynności zarządzania przedsiębiorstwem Spółki jako prezes zarządu i wykonuje swoje obowiązki zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych. Zainteresowanemu przysługuje wynagrodzenie powiększone o należny podatek VAT, płatne na podstawie faktury VAT - tak stanowi umowa. Na podstawie umowy Wnioskodawca zobowiązany jest do ubezpieczenia się OC od ryzyka związanego z wykonywaniem przez niego umowy.

W ramach umowy Zainteresowany - między innymi - kieruje i koordynuje pracami jednostek organizacyjnych firmy, prowadzi sprawy Spółki oraz reprezentuje Spółkę w czynnościach sądowych i pozasądowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prezes Zarządu Spółki z tytułu posiadanego kontraktu menadżerskiego jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez menadżerów na podstawie kontraktów menadżerskich nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a w konsekwencji nie mogą być dokumentowane fakturami VAT. Świadczenie usług przez osoby należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących, o których mowa w art. 13 pkt 7 w zw. z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, w sytuacji, gdy osoby związane są ze zlecającymi te czynności więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecone czynności dotyczący warunków wykonywania usług, wynagradzania, odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich. Nie jest to działalność gospodarcza wykonywana samodzielnie, o której mówi art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Kontrakt menadżerski zawsze tworzy określony stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonawcą i określa warunki wykonywania usług i wynagradzania. Wnioskodawca zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich, odpowiedzialność ponosi zawsze zlecający, tj. Spółka, a Wnioskodawca odpowiada za swoje działania wyłącznie przed zlecającym (Spółką).

Reasumując, należy stwierdzić, że sprawowanie przez Wnioskodawcę funkcji prezesa zarządu nie stanowi samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT. Przychody z tej działalności są traktowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście i zdaniem Zainteresowanego, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1.

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.);

2.

(uchylony);

3.

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Z powyższych przepisów wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest spełnienie wszystkich elementów wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Chodzi zatem o taki stosunek prawny między usługodawcą a usługobiorcą, który wskazuje cechy właściwe stosunkowi pracy, tj. podporządkowanie usługodawcy co do warunków realizacji umówionych czynności, określenie wynagrodzenia, a dodatkowo z dokumentów dotyczących zawarcia umowy o wykonanie świadczenia powinna wynikać kwestia odpowiedzialności osoby zlecającej wobec osób trzecich. Tym samym, w sytuacji, gdy istnieje stosunek prawny, w ramach którego zleceniodawca ponosi odpowiedzialność za działania zleceniobiorcy, wtedy nie jest to działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.

Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności, z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług doradztwa i zarządzania. W oparciu o zwartą umowę (kontrakt menadżerski) świadczy usługę zarządczą na rzecz Spółki z o.o. W ramach tej umowy Zainteresowany zobowiązał się do wykonywania czynności zarządzania przedsiębiorstwem Spółki jako prezes zarządu i m.in. koordynuje i kieruje pracami jednostek organizacyjnych firmy, prowadzi sprawy Spółki oraz reprezentuje Spółkę w czynnościach sądowych i pozasądowych. Ponadto, na podstawie zawartej umowy, Zainteresowany jest zobowiązany do ubezpieczenia się od ryzyka związanego z wykonywaniem przez niego umowy. Jak wskazał Wnioskodawca, nie ponosi on odpowiedzialności wobec osób trzecich, bowiem odpowiedzialność ponosi zawsze zlecający, tj. Spółka, a Zainteresowany odpowiada za swoje działania wyłącznie przed zlecającym (Spółką). Zdaniem Wnioskodawcy, sprawowanie przez niego funkcji prezesa zarządu nie stanowi samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, a przychody z tej działalności traktowane są jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, w myśl art. 13 pkt 7 w zw. z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie są spełnione warunki do uznania świadczonej przez Zainteresowanego usługi zarządczej, tj. czynności zarządzania przedsiębiorstwem jako prezes zarządu na podstawie kontraktu menadżerskiego, za samodzielną działalność gospodarczą. Bowiem zawarta umowa - kontrakt menadżerski - spowodowała powstanie stosunku prawnego posiadającego cechy właściwe dla stosunku pracy, w ramach którego Wnioskodawca nie ponosi ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem przedmiotowych czynności, gdyż wykonywane są one przy użyciu organizacji i infrastruktury udostępnianej przez zlecającego oraz - jak wskazał Zainteresowany i co istotne w przedmiotowej sprawie - to podmiot zlecający wykonanie czynności (Spółka) ponosi pełną odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż o ile świadczone usługi są usługami wymienionymi w art. 13 pkt 7 w zw. z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to z tytułu świadczonej usługi zarządczej, tj. pełnienia funkcji prezesa Zarządu Spółki z tytułu posiadanego kontraktu menadżerskiego, Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług i stąd też przedmiotowa usługa nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl