ILPP2/443-1233/11-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Głównym obszarem działalności Wnioskodawcy jest dystrybucja wyrobów własnej produkcji oraz produkowanych w ramach grupy kapitałowej z różnych segmentów rynku (np. produkty dla domu, produkty biurowe, narzędzia).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka podejmuje szereg przedsięwzięć mających na celu wspieranie sprzedaży dystrybuowanych wyrobów. Działania te m.in. zmierzają do zapoznania kontrahentów (zarówno obecnych, jak i potencjalnych) i konsumentów z szeroką gamą produktów Spółki, a przez to zachęcenia ich do nabywania oferowanych towarów. W konsekwencji, działania Spółki przyczyniają się do zwiększenia sprzedaży dystrybuowanych wyrobów.

W związku z powyższym, Spółka przekazuje nieodpłatnie kontrahentom (np. sklepom, marketom) różnego rodzaju drukowane materiały reklamowe i informacyjne. Materiałami tymi są przede wszystkim ulotki informacyjne, cenniki, foldery, broszury, prospekty, ale także nietrwałe elementy mające na celu, informowanie konsumentów o asortymencie Spółki, komunikowanie treści związanych z jej ofertą oraz ekspozycję produktów Spółki. Materiały te wykonane są najczęściej z nietrwałych materiałów, takich jak tektura, mogą jednak zawierać elementy z innych materiałów (np. z plastiku) z nadrukowanym logo Spółki, np. uchwyty lub plastikowe dodatki do kartonowych standów, plastikowe uchwyty oraz różnego rodzaju podstawki do artykułów piśmienniczych używane do ekspozycji towaru u kontrahentów.

Materiały te obejmują także banery reklamowe, wyklejaki na okna, standy, ekspozytory, podstawki do ekspozycji (np. artykułów piśmienniczych), prezentery i różnego rodzaju stojaki reklamowe przeznaczone do wystawienia w punkcie sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę. W każdym wypadku materiały te mają nadrukowane informacje o Spółce lub jej produktach, co spełnia jednocześnie funkcję informacyjną i reklamową eksponowanych w ten sposób produktów Spółki.

Przekazania powyższych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dokonują przedstawiciele handlowi Spółki w zależności od ustaleń z danymi punktami handlowymi lub przekazania te odbywają się na podstawie ustaleń z działem marketingu Spółki. Jednak w żadnym przypadku przekazania powyższych materiałów nie są objęte dodatkowymi porozumieniami (umowami) pomiędzy Spółką a jej kontrahentami. W przypadku zużycia lub zniszczenia danego materiału, Spółka może dostarczyć kontrahentowi nowe egzemplarze powyższych materiałów, aby zapewnić możliwość reklamy własnych produktów w danym punkcie handlowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z zaprezentowanym powyżej stanem faktycznym Spółka zwraca się o potwierdzenie, czy w stosunku do przekazywanych przez nią nieodpłatnie materiałów reklamowych i informacyjnych wymienionych w stanie faktycznym wniosku może ona stosować wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT takich nieodpłatnych przekazań na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane powyżej świadczenia Spółki, polegające na nieodpłatnym przekazywaniu kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych mogą korzystać z wyłączenia z opodatkowania VAT na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

W opinii Spółki, zaprezentowane przez nią powyżej stanowisko znajduje przede wszystkim potwierdzenie w literalnym brzmieniu przepisów ustawy o VAT regulujących przedmiotową kwestię.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają w szczególności odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel". Za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT ustawodawca uznaje również inne czynności wymienione w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. W szczególności przepis ten stanowi, że "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Jednak dla pewnej kategorii towarów przekazywanych nieodpłatnie przez podatnika ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie wyłączenia od powyższej zasady zrównania ww. przekazań towarów z opodatkowaną dostawą towarów. Na podstawie bowiem art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, "przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek".

Powyższy przepis wyraźnie więc wyłącza z zakresu uznania za odpłatną dostawę towarów opodatkowaną VAT przekazania:

* drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych,

* prezentów o małej wartości i

* próbek.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż na podstawie przepisów ustawy o VAT nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Jednak zasadniczą kwestią w stanie faktycznym zaprezentowanym przez Spółkę jest potwierdzenie, czy wymienione przez nią materiały reklamowe i informacyjne spełniają definicję drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

Wykładnia literalna

Przede wszystkim należy zauważyć, iż ustawa o VAT nie zawiera definicji drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dlatego też, w procesie wykładni językowej przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, koniecznym jest odwołanie się do potocznego znaczenia zawartych w normie prawnej zwrotów.

I tak, na podstawie definicji przedstawionych w Słowniku Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1995, pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka) przez:

* materiał rozumie się: "to z czego są wytwarzane lub z czego się składają przedmioty; tworzywo; surowiec, substancja; przedmiot mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku",

* zwrot informacyjny oznacza: "mający charakter informacji, zawierający wiadomości, wskazówki; informujący; objaśniający", natomiast

* reklama oznacza: "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia (...); środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia)".

Jednak równie istotną cechą materiałów, które wypełniają definicję art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, oprócz ich funkcji, jakie pełnią w stosunku do otoczenia (tj. funkcja informacyjna i reklamowa) jest sposób ich wykonania. Art. 7 ust. 3 ustawy o VAT wymaga, aby materiały te były materiałami drukowanymi.

Natomiast zgodnie z aktualną definicją słowa "drukowanie" przedstawioną w Encyklopedii PWN (wersja on-line, adres: http://encyklopedia.pwn.pl/haslo.php...id=3894428) proces ten oznacza: "proces wielokrotnej reprodukcji obrazu na podłożu drukowym: papierze, kartonie, tekturze, foliach metalowych i z tworzyw sztucznych, szkle, porcelanie i in.".

Bezsprzecznie, zatem na podstawie powyższych definicji materiały przekazywane kontrahentom przez Spółkę wymienione w stanie faktycznym wniosku należy uznać za drukowane materiały reklamowe i informacyjne, które nie podlegają opodatkowaniu VAT, ponieważ spełniają wszystkie cechy wymienionych powyżej pojęć wchodzących w zakres art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

Należy przyjąć, że zarówno klasyczne materiały reklamowe (takie jak: ulotki informacyjne, cenniki, foldery, broszury, prospekty), banery reklamowe, wklejki na okna, a także wszelkiego rodzaju tekturowe artykuły (posiadające niekiedy elementy innych materiałów, np. z plastiku) mające na celu informowanie konsumentów o asortymencie Spółki i poprawiające ekspozycję produktów Spółki (np. standy, ekspozytory, prezentery i różnego rodzaju stojaki reklamowe) spełniają zarówno funkcję informacyjną i reklamową.

W orzecznictwie sądów administracyjnych uznaje się, że "celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi, a także marki" (tak np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2002 r. o sygn. akt SA/Wr 4097/01).

Ponadto należy także stwierdzić, iż materiały informacyjne i reklamowe wymienione przez Spółkę należą do materiałów drukowanych. Drukowanie treści reklamowych i informacyjnych, zgodnie z definicją słownikową, może bowiem następować na różnych nośnikach. W przypadkach opisanych przez Spółkę materiały informacyjne są drukowane na papierze i tekturze lub nadrukowane odpowiednimi metodami na częściach z innych materiałów, takich jak np. plastik, co potwierdza ich drukowany charakter i spełnia dyspozycję normy art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

Wykładnia celowościowa

Jak wskazano powyżej, dla drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych ustawodawca utrzymał wyłączenie ich przekazania spod opodatkowania VAT, podczas gdy od dnia 1 kwietnia 2011 r., co do zasady, każde inne przekazanie nieodpłatne towarów przez podatnika, określone w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT powinno zostać opodatkowane VAT.

Taka konstrukcja przepisów wskazuje na to, iż celem ustawodawcy było utrzymanie wyłączenia spod opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań niektórych towarów (np. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych), podczas gdy generalnie w stosunku do innych towarów ustawodawca zdecydował, iż bez względu na charakter ich przekazania powinny one podlegać opodatkowaniu VAT.

Dlatego też, zdaniem Spółki, powyższe wyłączenie zawarte w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT należy traktować wąsko, analizując również potencjalne zastosowanie przekazywanych kontrahentom towarów.

W opinii Spółki, niewątpliwie każdy towar z logo (czy inną reklamą) stanowi informację o danym przedsiębiorcy i jest reklamą jego produktów (firmy). Natomiast należy zauważyć, że takie towary nie zawsze mogą być zaliczone do drukowanych materiałów reklamowych. Umieszczanie bowiem samego logo, czy innej informacji na towarze nie jest wystarczające, w szczególności, gdy towar taki (np. czapeczka, pamięć przenośna USB itp.) może pełnić jeszcze inne funkcje.

Natomiast Spółka pragnie zauważyć, iż w jej przypadku wątpliwość powyższa nie występuje, ponieważ zarówno klasyczne materiały reklamowe, jak i wszelkiego rodzaju tekturowe elementy mające na celu informowanie konsumentów o asortymencie Spółki i poprawiające ekspozycję produktów Spółki wymienione w stanie faktycznym mogą pełnić tylko jedną funkcję, tj. reklamową i informacyjną i tym samym stanową drukowane materiały reklamowe i informacyjne, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Dodatkowo, tut. Organ informuje, iż z dniem 1 kwietnia 2011 r., mocą ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), przepis art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), uzyskał następujące brzmienie: "Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.