ILPP2/443-1217/09-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 16 września 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2009 r. (data wpływu 30 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 listopada 2009 r. (data wpływu 30 listopada 2009 r.) o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją swetrów męskich i wyrobów pończoszniczych. Swetry produkowane są w oddziale w S. w pomieszczeniach będących własnością Zainteresowanego, wyroby pończosznicze (rajstopy i skarpetki damskie) produkowane są w wynajmowanych pomieszczeniach w Ł.

Maszyny i urządzenia używane do produkcji są ściśle wyspecjalizowane i tak, te które służą do produkcji swetrów w żadnym przypadku nie mogą służyć do produkcji wyrobów pończoszniczych. Dotyczy to surowców używanych do produkcji, jak również kwalifikacji zawodowej pracowników. Faktycznie w ramach firmy prowadzone są dwa niezależne od siebie oddziały. Dla potrzeb rozliczenia z budżetem państwa prowadzona jest jedna ewidencja księgowa dla całej firmy. Produkowane wyroby sprzedawane są w oddziale w S. oraz w wynajmowanych targowiskach handlowych w Polskim Centrum Handlowym..... w Rz. oraz na targowiskach w G. i T.

Z dniem 31 grudnia 2009 r. Wnioskodawca chce zakończyć prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą i przekazać w formie darowizny swoje przedsiębiorstwo, z tym że córce chce darować oddział w Ł. produkujący wyroby pończosznicze, natomiast żonie oddział w S., w którym produkowane są swetry męskie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z dokonaniem planowanej przez Zainteresowanego darowizny będą miały zastosowanie przepisy art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, wyłączona jest z zakresu opodatkowania transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawa o podatku VAT nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w związku z tym należy przyjąć pojęcie przedsiębiorstwa w znaczeniu nadanym art. 55 ¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Biorąc pod uwagę możliwość wyodrębnienia w firmie....... składników majątkowych służących do realizacji określonego działania gospodarczego, oddziały firmy są przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55 ¹ k.c.

Takie rozumienie definicji przedsiębiorstwa spełnia również wymogi art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy i art. 19 Dyrektywy 112, w związku z tym, Zainteresowany uważa, że definicja ta może być stosowana przy wykładni pojęcia "przedsiębiorstwa" ujętego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydzielona część składników majątku firmy stanowi przedsiębiorstwo, i nie ma znaczenia to, że dla potrzeb rozliczeń podatkowych dla całej firmy prowadzona jest wspólna ewidencja księgowa.

Reasumując, w opinii Zainteresowanego, w przypadku planowanej przez niego darowizny będą miały zastosowanie przepisy art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa", zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55 ¹ k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Zatem, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55 ² k.c. stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się produkcją swetrów męskich i wyrobów pończoszniczych. Przy czym swetry produkowane są w oddziale w S., w pomieszczeniach będących jego własnością, wyroby pończosznicze (rajstopy i skarpetki damskie) produkowane są w wynajmowanych pomieszczeniach w Ł. Maszyny i urządzenia używane do produkcji są ściśle wyspecjalizowane i tak, te które służą do produkcji swetrów w żadnym przypadku nie mogą służyć do produkcji wyrobów pończoszniczych. Dotyczy to surowców używanych do produkcji, jak również kwalifikacji zawodowej pracowników. Faktycznie w ramach firmy prowadzone są dwa niezależne od siebie oddziały. Dla potrzeb rozliczenia z budżetem państwa prowadzona jest jedna ewidencja księgowa dla całej firmy. Produkowane wyroby sprzedawane są w oddziale w S. oraz w wynajmowanych targowiskach handlowych.

Z dniem 31 grudnia 2009 r. Wnioskodawca planuje zakończyć prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą i przekazać w formie darowizny swoje przedsiębiorstwo. Córce zamierza darować oddział produkujący wyroby pończosznicze, natomiast żonie oddział, w którym produkowane są swetry męskie.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwo, lecz jego oddziały.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r.), przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Zdaniem Zainteresowanego, wydzielona część składników majątku firmy stanowi przedsiębiorstwo i nie ma znaczenia to, że dla potrzeb rozliczeń podatkowych dla całej firmy prowadzona jest wspólna ewidencja księgowa. w jego opinii, dla planowanych przez niego darowizn będą miały zastosowanie przepisy art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż przeznaczony do sprzedaży przez Wnioskodawcę majątek, w postaci oddziałów produkcyjnych, nie spełnia również definicji zorganizowanych części przedsiębiorstwa, wynikającej z art. 2 pkt 27e ustawy, ponieważ jak wynika z opisu sprawy, oddziały nie są finansowo wyodrębnione w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Okoliczność ta wynika z faktu, iż dla potrzeb rozliczeń podatkowych dla całego przedsiębiorstwa prowadzona jest wspólna ewidencja księgowa. Tym samym, nie spełnią one wszystkich kryteriów wymienionych w tym przepisie.

W związku z powyższym, transakcja darowizny oddziałów produkcyjnych, będzie czynnością podlegającą przepisom ustawy (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Reasumując, w przedmiotowej sprawie dla planowanych darowizn oddziałów przedsiębiorstwa nie znajdzie zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.