ILPP2/443-1204/09-4/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży wozu paszowego samojezdnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży wozu paszowego samojezdnego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 1 października 2001 r. Wnioskodawca (dalej Spółka) nabył ruchomość, tj. wóz paszowy samojezdny opodatkowany stawką podatku VAT 0%. W miesiącu wrześniu 2009 r. Spółka sprzedała ww. ruchomość jako towar używany ze stawką VAT 22%.

Pismem z dnia 30 września 2009 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę powinna zastosować Spółka do transakcji sprzedaży towaru używanego w sytuacji, gdy przy zakupie tego towaru czynność ta była opodatkowana 0% stawką podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży ruchomości - wozu paszowego samojezdnego nie przysługuje zwolnienie od podatku VAT z uwagi na treść art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Wątpliwość powstała na tle wyroku NSA z dnia 14 grudnia 2007, syg. akt I FSK 40/07, w którym

Sąd zajął odmienne stanowisko i uznał, że przy dostawie towaru zakupionego ze stawką 0% nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przytoczone przepisy stanowią zatem, iż odpłatna dostawa rzeczy ruchomych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także trzy stawki preferencyjne (7%, 3% i 0%) oraz zwolnienie od podatku.

Stosowanie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast - w myśl art. 43 ust. 2 ustawy - przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Zgodnie ze stanem faktycznym zawartym we wniosku, Zainteresowany nabył w roku 2001 maszynę rolniczą, tj. wóz paszowy samojezdny, korzystając ze stawki podatku VAT 0%. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowa ruchomość służyła do sprzedaży opodatkowanej. Wóz paszowy od momentu kupna służył do sporządzania karmy do krów hodowanych w celu pozyskania mleka i mięsa. Zainteresowany sprzedał ww. ruchomość jako towar używany ze stawką 22%.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż Wnioskodawca przy sprzedaży wozu paszowego samojezdnego, sprzedanego we wrześniu 2009 r., powinien skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabyty bowiem przez Zainteresowanego wóz paszowy użytkowany był przez niego przez okres dłuższy niż wymagany w art. 43 ust. 2 ustawy (tj. pół roku) i jednocześnie Wnioskodawcy - w związku z zakupem maszyny - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ przedmiotowa ruchomość w dniu nabycia opodatkowania była stawką podatku 0%, zatem nie wystąpiła kwota podatku naliczonego. W konsekwencji Zainteresowany wypełni wszystkie wymagane ustawą o podatku od towarów i usług przesłanki do zastosowania, względem opisanej we wniosku sprzedaży, zwolnienia od podatku VAT.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę wozu paszowego samojezdnego, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.