ILPP2/443-1201/09-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem skrętek miedzianych i kabli. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje licznych transakcji sprzedaży wyprodukowanych przez siebie towarów na rzecz podmiotu z Niemiec (dalej: Spółka Niemiecka). Tak sprzedane towary co do zasady są przedmiotem bezpośredniego wywozu z terytorium Polski na terytorium Ukrainy, gdzie towary te są powierzane do uszlachetnienia na zlecenie Spółki Niemieckiej. w pewnym etapie współpracy zdarzyło się, iż sprzedane Spółce Niemieckiej towary przetransportowane zostały z terytorium Polski na terytorium Ukrainy przez Słowację.

Na terytorium Słowacji towary zostały zgłoszone do procedury celnej wywozu (zgłoszenia dokonał podmiot słowacki działający na rzecz Spółki Niemieckiej, w dokumencie celnym jako Nadawcę/Eksportera wskazano Spółkę Niemiecką). Po dokonaniu odprawy celnej towary zostały wywiezione poza terytorium Wspólnoty i dostarczone bezpośrednio podmiotowi ukraińskiemu w celu ich uszlachetnienia. Transport towarów na rzecz Spółki Niemieckiej odbywał się na warunkach FCA K., co oznacza, iż za transport z Polski na Słowację i następnie - ze Słowacji na Ukrainę odpowiedzialna była Spółka Niemiecka (transport z miejsca wysyłki w Polsce do miejsca przeznaczenia na terytorium Ukrainy dokonywany był za pośrednictwem wyznaczonego przez Spółkę Niemiecką spedytora).

Spółka Niemiecka jest podmiotem zarejestrowanym na potrzeby rozliczeń VAT zarówno w Niemczech, jak i na Słowacji.

Spółka dysponuje następującymi dokumentami dotyczącymi transakcji:

Ponadto, Wnioskodawca dysponuje dokumentem wystawionym i podpisanym przez spółkę słowacką, która dokonała odprawy towarów do procedury celnej wywozu, z którego wynika, iż dokonała ona na rzecz Spółki Niemieckiej odbioru towarów na terytorium Słowacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana transakcja, pomiędzy Zainteresowanym a Spółką Niemiecką stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, dokonaną z Polski na terytorium Słowacji na rzecz Spółki Niemieckiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja pomiędzy nim a Spółką Niemiecką stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, dokonaną z Polski na terytorium Słowacji na rzecz podmiotu niemieckiego.

Dostawa realizowana przez Spółkę jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, "przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 ustawy o VAT".

Literalne brzmienie wskazanego powyższej przepisu jednoznacznie wskazuje zatem, że, co do zasady, zaistnienie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów uwarunkowane jest:

Na uwagę zasługuje przy tym fakt, iż pierwsza z wyżej wymienionych przesłanek, tj. wywóz towarów z Polski na terytorium innego kraju członkowskiego, odwołuje się do faktycznego wywozu towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym, przez wywóz rozumieć należy faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Co istotne, w doktrynie jednoznacznie wskazuje się, iż "nie jest konieczne, aby wywozu dokonywał sam podatnik. Wynika to z regulacji dotyczących wewnątrzwspólnotowego nabycia, gdzie stanowi się, że nabycie następuje niezależnie od tego kto przewozi towar i na czyje zlecenie towar jest przewożony. Uznać trzeba, że wywozu mogą dokonać zarówno dostawca (podmiot działający na jego rzecz), jak i nabywca (np. część transportu do granicy, czy też magazynu położonego w kraju dokonywana jest przez dostawcę bądź na jego rzecz, towar zaś podejmuje następnie nabywca bądź podmiot przez niego upoważniony i wywozi towar do innego państwa członkowskiego)" (Komentarz do art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.04.54.535), A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT Komentarz, LEX 2009, wyd. III). Tym samym, w opinii Spółki, już samo przemieszczenie (wywiezienie) towarów na terytorium innego państwa członkowskiego, pod warunkiem spełnienia innych wymaganych przepisami ustawy warunków, skutkować powinno rozpoznaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Co istotne, doktryna stoi także na stanowisku, iż: "uznanie danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie jest uzależnione od tego czy siedziba stron danej transakcji znajduje się na terytorium Wspólnoty, czy też na terytorium państwa trzeciego. o kwalifikacji transakcji decyduje natomiast faktyczne przemieszczenie towaru między państwami członkowskimi" (Komentarz do art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.04.54.535), A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT Komentarz, LEX, 2009, wyd. III).

Podsumowując, w opinii Spółki, przedmiotowa transakcja spełnia pierwszy z warunków uznania jej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, jako że w wyniku omawianej dostawy następuje przemieszczenie towaru z terytorium Polski na terytorium Słowacji, tj. terytorium państwa członkowskiego inne niż kraj wysyłki.

Drugą przesłanką warunkującą uznanie danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę jest charakter czynności, w wyniku której towar jest przemieszczany z Polski do innego państwa członkowskiego. Art. 13 ust. 1 ustawy o VAT odwołuje się w tym zakresie do art. 7 ustawy o VAT, definiującego pojęcie dostawy. i tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...)". Tym samym, warunkiem sine qua non wewnątrzwspólnotowej dostawy jest zaistnienie dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Ponadto, wywóz musi nastąpić w wykonaniu dostawy towarów. Powyższe należy rozumieć w ten sposób, że z okoliczności danej transakcji wynikać musi, iż wywóz towarów z terytorium Polski jest następstwem tej transakcji (dostawy towarów).

Na tym etapie Spółka zwróciła uwagę na fakt, iż dostawa towarów na potrzeby podatku od towarów i usług zdefiniowana została jako "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel". z powyższego wywieźć można następujące istotne elementy konstrukcji tego terminu:

Przenosząc powyższe na grunt omawianej transakcji, stwierdzić należy, iż mamy tu do czynienia z czynnością przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, jako że przysługujące pierwotnie Wnioskodawcy prawo do rozporządzania towarem przeniesione zostało na Spółkę Niemiecką, a w konsekwencji powyższego, możność rozporządzania towarem jak właściciel "przeszła" na Spółkę Niemiecką. Świadczyć może o tym fakt, iż to na jej rzecz zostało na terytorium Słowacji dokonane zgłoszenie towarów do procedury wywozu (co potwierdza posiadana przez Zainteresowanego kopia dokumentu celnego SAD, w którym Spółka Niemiecka wskazana jest jako Nadawca/Eksporter). w opinii Spółki, zgłoszenie towarów do procedury celnej wywozu powoduje, iż zakończeniu uległa ich wewnątrzwspólnotowa dostawa z Polski na Słowację, a rozpoczęła się kolejna czynność, tj. wywóz towarów z terytorium Słowacji na terytorium Ukrainy.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, omówiona na wstępie transakcja pomiędzy Spółką Niemiecką a nim, wyczerpuje znamiona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jednocześnie, w jego opinii, fakt iż towary wywożone są nie na terytorium Niemiec, ale na terytorium Słowacji (zgodnie z dyspozycją Spółki Niemieckiej) pozostaje bez wpływu dla możliwości uznania tej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę.

Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, istotę WDT stanowi wywóz towarów z terytorium kraju (Polski) na terytorium innego państwa członkowskiego, nie uzależniając tożsamość kraju nabywcy i kraju, do którego wywożony jest towar. Tym samym, o ile transport ten nastąpi na terytorium państwa członkowskiego innego, niż terytorium Polski, będziemy mieć do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Jednakże, aby dana czynność mogła zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, ustawa o VAT nakłada na strony takiej transakcji (dostawcę i nabywcę) dodatkowe warunki, które muszą zostać przez te podmioty wypełnione.

I tak, zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, "wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, który zgłosił zamiar dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7". Ponieważ Spółka została zarejestrowana jako podatnik VAT UE, warunek o którym mowa powyżej został spełniony.

Artykuł 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT stanowi natomiast, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce " (...) pod warunkiem, że nabywca towarów jest: podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju". Fakt, iż Spółka Niemiecka jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec i Słowacji, w opinii Zainteresowanego sprawia, iż warunek, o którym mowa powyżej został także spełniony.

Dokumenty uprawniające Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT "wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z pkt 1 cytowanego powyżej przepisu wynika, iż warunkiem stosowania preferencji podatkowej z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest posiadanie ważnego i właściwego numeru VAT UE. Jak przyjmuje się w doktrynie, o tym czy dany numer jest ważny decyduje fakt, że odpowiednie władze danego państwa członkowskiego - na podstawie przewidzianego prawem tego państwa trybu nadawania numerów identyfikacji podatkowej - taki numer danemu podatnikowi nadały. w efekcie, numer ten wprowadzany jest do systemu VIES i może być przez organy podatkowe wszystkich państw członkowskich weryfikowany w każdym momencie, jako numer ważny, czyli istniejący. Przez pojęcie właściwy numer identyfikacji podatkowej należy natomiast rozumieć numer poprzedzony kodem danego państwa członkowskiego. Można bowiem uznać, że art. 42 ust. 1 pkt 1 zawiera definicję "właściwego" numeru identyfikacyjnego - ma być to numer "zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej" (Komentarz do art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.04.54.535), Z. Modzelewski, G. Mularczyk, LEX, 2009).

Powyższe potwierdza również Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. l FSK 979/2007), w myśl którego "warunkiem zastosowania zerowej stawki VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów jest posiadanie przez kontrahenta właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych". Tym samym, uznać należy, iż posłużenie się przez strony omawianej transakcji ważnymi i właściwymi numerami identyfikacyjnym VAT UE, nadanymi spółkom przez państwa ich siedziby, mimo iż wywóz następuje na terytorium innego niż Niemcy państwa członkowskiego, pozostaje bez znaczenia dla przedmiotowej transakcji. Literalne brzmienie art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nie stanowi bowiem, iż numer VAT UE musi być właściwy dla kraju, do którego wywieziony został towar ale warunkiem sine quo non, a więc de facto warunkiem zastosowania 0% stawki VAT dla dostawy dokonanej przez Spółkę, jest jedynie dysponowanie właściwym i ważnym numerem VAT UE Spółki Niemieckiej.

Drugim warunkiem uprawniającym do zastosowania 0% stawki VAT jest dysponowanie przez Spółkę dokumentacją poświadczającą wywiezienie towarów z terytorium Polski i dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.

Należy przy tym zwrócić uwagę na treść art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym, "dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż z listu przewozowego CMR jakim dysponuje nie wynika, iż miejscem przeznaczenia towarów jest terytorium innego państwa członkowskiego (Słowacji), lecz że jest nim terytorium Ukrainy. w opinii Wnioskodawcy, dokument ten nie potwierdza więc jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy w innym państwie członkowskim. Stąd, aby jednoznacznie udowodnić fakt dokonania dostawy do nabywcy (Spółki Niemieckiej) w innym państwie członkowskim, Spółka zgromadziła dokumenty dodatkowe, z których wynika, iż analizowane towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium Słowacji.

Dokumenty te obejmują:

* kopię dokumentów celnych SAD wystawionych przez słowacki urząd celny i potwierdzających objęcie towarów w tym kraju procedurą wywozu. w opinii Zainteresowanego, dokument ten potwierdza, iż towary wysłane z jego magazynów zostały przesłane do nabywcy na terytorium Słowacji, który już z tego kraju rozporządził nimi dokonując wywozu na terytorium Ukrainy,

* potwierdzenie odbioru przez podmiot słowacki na rzecz Spółki Niemieckiej towarów na terytorium Słowacji,

* potwierdzenie dokonania przez Spółkę Niemiecką zapłaty za dostarczony towar.

Wnioskodawca zwrócił uwagę na fakt, iż dopuszczalność zastosowania dokumentów dodatkowych wynika nie tylko z przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, ale jest ona szeroko opisywana w pismach organów:

* postanowienie Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 1 lutego 2007 r. (sygn. PP/443-89-1-GK/06/07) "W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, iż (...) z posiadanego dokumentu (...) nie wynika jednoznacznie, aby towar został dostarczony do miejsca przeznaczenia. (...) w zaistniałym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie art. 42 ust. 11 ustawy, który stanowi, iż w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa (...). Należy zaznaczyć, iż katalog powyższych dokumentów jest katalogiem otwartym. Reasumując powyższe w opinii tut. organu podatkowego posiadane przez Spółkę dokumenty uprawniają do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%",

* postanowienie Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 11 lipca 2005 r. (sygn. PUS.II/443/98/2005/JZ) " (...) jeżeli Podatnik posiada dowody wymienione we wspomnianym art. 42 ust. 11 ustawy, potwierdzające fakt wywiezienia towarów z terytorium kraju oraz dostarczenia ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego (...), to będzie mógł zastosować z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0%. (...) użyty przez ustawodawcę zwrot "w szczególności" oznacza, iż nie jest to katalog zamknięty, dlatego Podatnik ma prawo udokumentować (w odniesieniu do sytuacji określonej w art. 42 ust. 11 ustawy) wywiezienie towarów z terytorium kraju oraz dostarczenie ich nabywcy na terytorium państwa członkowskiego w sposób przez siebie przewidziany, mając oczywiście na uwadze udowodnienie faktu jego zaistnienia",

* interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2008 r. (sygn. IPPP1/443-166/08-3/AP) " (...) stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. w świetle powyższego posiadanie przez Spółkę potwierdzenia nabywcy (...), iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, zawierające numer przesyłki, pieczątkę lub podpis odbiorcy, (przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 42 ustawy), potraktować można jako dokument uzupełniający dokumentację podstawową określoną w art. 42 ust. 3 ustawy, który nie uniemożliwia dowiedzenia faktu dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej i nie pozbawia go prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. Reasumując, wobec faktu, że ww. przepis art. 42 ust. 11 ustawy wymienia tylko przykładowe dokumenty (tworzące katalog otwarty), wskazane przez Podatnika potwierdzenie odbioru towaru przez nabywcę przesłane faksem należy uznać za dowód (wraz z potwierdzeniem nadania dostarczonym przez kuriera, kopią faktury i specyfikacją ładunku) dostarczenia towaru do nabywcy i w konsekwencji, za dowód uprawniający Spółkę do zastosowania dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0%".

Na potwierdzenie słuszności przyjętego przez Spółkę stanowiska, przytoczyła ona także Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. III SA/Wa 1210/2007), zgodnie z którym "Jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 VATU, w celu skorzystania ze stawki 0% VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Nie ma również podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie elektronicznej lub przesłanemu faksem".

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, przedstawiony opis sprawy w sposób jednoznaczny wskazuje, iż transakcja między nim a Spółką Niemiecką, wyczerpuje znamiona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a fakt dysponowania przez niego dokumentacją potwierdzającą dostarczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego sprawia, iż jest on uprawniony do rozliczenia przedmiotowej transakcji 0% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie uznania dostawy towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zdarzenie przyszłe w ww. zakresie zostało rozstrzygnięte w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2009 r. Nr ILPP2/443-1201/09-3/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.