ILPP2/443-12/13-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2013 r. (data wpływu 3 stycznia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2013 r. (data wpływu 27 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie poprawności wystawionej faktury VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie poprawności wystawionej faktury VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 marca 2013 r. (data wpływu 27 marca 2013 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany chciałby wystawić fakturę VAT, której kwoty wyrażone będą w funtach brytyjskich (z wyjątkiem kwot podatku, które będą wyrażone w PLN). Na fakturze w danych nabywcy podany będzie jedynie numer identyfikacji podatkowej nabywcy. Nie będzie nazwy firmy i danych adresowych. Faktura będzie wystawiona na kwotę 10 GBP.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że w treści przedmiotowej faktury, nie określi kwot wyrażonych w funtach brytyjskich również w złotych, bądź w euro. Tylko kwoty podatku zostaną wyrażone w złotych. W odpowiedzi na pytanie, czy kwota należności ogółem wynikająca z przedmiotowej faktury, wyrażona w funtach brytyjskich, w przeliczeniu na złote lub euro będzie przekraczała kwotę, odpowiednio 450 zł lub 100 euro, Wnioskodawca wskazał, że zależne jest to od kursu funta brytyjskiego względem złotego lub euro. Obecnie kursy NBP oraz Europejskiego Banku Centralnego są takie, że kwota 10 funtów brytyjskich jest mniejsza od 450 zł i 100 euro. Ponadto, faktura będzie miała wszystkie niezbędne elementy, wymienione przez znowelizowane 1 stycznia 2013 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wyjątkiem będą dane nabywcy, które będą ograniczały się jedynie do numeru identyfikacji podatkowej nabywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy taka faktura będzie poprawna. Jeśli można przeliczać limit 450 zł i 100 euro na funty brytyjskie, to jakim kursem (średnim NBP, Europejskiego Banku Centralnego, czy dowolnego banku) i z jakiego dnia należy się posłużyć.

Zdaniem Wnioskodawcy, limit jest określony w PLN i EUR, w związku z tym uważa on, że nie można wystawić faktury uproszczonej dokumentującej transakcję na kwotę 10 GBP. Według Zainteresowanego, nie można również przeliczyć limitów dotyczących faktur uproszczonych ze złotych i euro na funty brytyjskie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ogólne regulacje dotyczące danych jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Jak stanowi § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

Zgodnie z § 5 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia, faktura może nie zawierać, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Według § 5 ust. 5 rozporządzenia, przepisu ust. 4 pkt 6 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w art. 106 ust. 4 ustawy, sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w przypadku, o którym mowa w § 26a pkt 2 lit. a.

Stosownie do § 5 ust. 6 rozporządzenia, podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości poszczególnych dostarczonych towarów i wykonanych usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

Na mocy § 5 ust. 7 rozporządzenia, kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określone są kwoty w fakturze (...).

Znowelizowane przepisy § 5 rozporządzenia zawierają katalog danych, które winna zawierać faktura. Przepisy te stanowią odzwierciedlenie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r., poz. 347, str. 1), zmienionych przez dyrektywę 2010/45/UE w zakresie danych, które winna zawierać faktura.

W zakresie danych identyfikacyjnych podatnika, danymi takimi dla podatnika będącego osobą fizyczną jest imię i nazwisko. W fakturze podatnicy będący osobami fizycznymi powinni zatem podawać imię i nazwisko, przy czym oprócz tych danych mogą również podać nazwę lub nazwę skróconą firmy. Natomiast w przypadku podatnika niebędącego osobą fizyczną dane identyfikacyjne stanowią przede wszystkim nazwa pełna oraz nazwa skrócona. W fakturze podatnicy niebędący osobami fizycznymi powinni zatem umieszczać nazwę lub nazwę skróconą podaną w zgłoszeniu identyfikacyjnym. Również prawidłowym rozwiązaniem jest wskazanie jednocześnie nazwy pełnej i skróconej.

Na fakturze powinien być podawany, co do zasady, adres siedziby działalności gospodarczej podatnika, w rozumieniu ustawy o VAT. Przepisy nie precyzują jaki adres w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (miejsca zamieszkania czy głównego miejsca prowadzenia działalności - jeśli to główne miejsce prowadzenia działalności znajduje się w innym miejscu niż miejsce zamieszkania) podatnik powinien wskazać w fakturze. Przyjąć zatem należy, iż będzie to adres zgodny z dokonanym zgłoszeniem identyfikacyjnym, tj. w przypadku osób fizycznych powinien to być, co do zasady, adres zamieszkania. Jednakże w sytuacji, gdy osoba fizyczna nie prowadzi działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania i posiada główne miejsce prowadzenia działalności (wskazane w zgłoszeniu dla potrzeb identyfikacji podatkowej), w fakturze powinien być podawany adres tego głównego miejsca prowadzenia działalności. Nie ma też przeszkód aby w fakturze były również podawane inne miejsca prowadzenia działalności, w szczególności te, w których dokonywana jest dana dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem że nie zakłóca to czytelności faktury.

Wprowadzony do rozporządzenia przepis § 5 ust. 4 pkt 6, przewiduje możliwość wystawiania tzw. "faktur uproszczonych" i określa przesłanki warunkujące korzystanie z tej możliwości. W tym zakresie przepis stanowi implementację art. 220a Dyrektywy 2006/112/WE, dodanego przez Dyrektywę 2010/45/UE. Faktury uproszczone wystawiane są, w przypadku gdy kwota faktury nie przekracza 100 euro lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej. Przyjęta kwota 450 zł uwzględnia zasady przeliczania kwot przewidziane w art. 399 i 400 Dyrektywy 2006/112/WE.

Zgodnie z art. 399 Dyrektywy 2006/112/WE, bez uszczerbku dla innych przepisów szczególnych, równowartość w walutach krajowych kwot wyrażonych w euro przewidzianych w niniejszej dyrektywie, jest określana według kursu wymiany euro obowiązującego w dniu 1 stycznia 1999 r. Państwa członkowskie, które przystąpiły do Unii Europejskiej po tej dacie i nie przyjęły euro jako jednej waluty stosują kurs wymiany euro obowiązujący w dniu ich przystąpienia.

W przypadku Polski, w dniu przystąpienia do UE, tj. 1 maja 2004 r., obowiązywał kurs euro z dnia 30 kwietnia 2004 r., który wynosił według Tabeli A kursów średnich NBP: 1 EUR = 4,812 PLN. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 400 Dyrektywy 2006/112/WE, przy przeliczaniu na waluty krajowe kwot, o których mowa w art. 399, państwa członkowskie mogą zaokrąglać otrzymane kwoty do 10% w górę lub w dół. Przy zastosowaniu tych reguł wprost kwota, o której mowa w art. 220a Dyrektywy 2006/112/WE, wyniosłaby 481,22 zł. Kwotę tę zaokrąglono do 450 zł, co umożliwia przepis art. 400 Dyrektywy 2006/112/WE.

Zgodnie z art. 226b Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie nakładają obowiązek umieszczania na fakturach uproszczonych co najmniej następujących danych:

Zauważyć należy, iż wprowadzone w cyt. wyżej przepisie Dyrektywy wyrażenie "co najmniej" przyznaje państwom członkowskim pewną dowolność w zakresie określania danych, które musi zawierać faktura uproszczona, wskazując jednocześnie katalog danych umieszczanych obligatoryjnie na tego rodzaju dokumencie. W przepisach § 5 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia zakres danych obowiązkowo zamieszczanych na fakturach uproszczonych został określony w sposób zbliżony do zakresu danych wymaganych (odrębnymi przepisami) na paragonie fiskalnym.

Wskazać należy, iż faktury uproszczone nie mogą być wystawiane w przypadku:

* wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

* sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz na terytorium kraju,

* w przypadku, gdy faktura wystawiana jest na żądanie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej,

* dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, dla których osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca.

Podkreślenia wymaga, że możliwość wystawienia faktury uproszczonej w przypadku transakcji o wartości do 450 zł (lub 100 euro) nie oznacza, że nie można wystawiać w takiej sytuacji faktury zawierającej pełną ilość danych.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany chciałby wystawić fakturę VAT, której kwoty wyrażone będą w funtach brytyjskich (z wyjątkiem kwot podatku, które będą wyrażone w PLN). Na fakturze w danych nabywcy podany będzie jedynie numer identyfikacji podatkowej nabywcy. Nie będzie nazwy firmy i danych adresowych. Faktura będzie wystawiona na kwotę 10 GBP. Zainteresowany wskazał, że w treści przedmiotowej faktury, nie określi kwot wyrażonych w funtach brytyjskich również w złotych, bądź w euro. Tylko kwoty podatku zostaną wyrażone w złotych. W odpowiedzi na pytanie, czy kwota należności ogółem wynikająca z przedmiotowej faktury, wyrażona w funtach brytyjskich, w przeliczeniu na złote lub euro będzie przekraczała kwotę, odpowiednio 450 zł lub 100 euro, Wnioskodawca wskazał, że zależne jest to od kursu funta brytyjskiego względem złotego lub euro. Obecnie kursy NBP oraz Europejskiego Banku Centralnego są takie, że kwota 10 funtów brytyjskich jest mniejsza od 450 zł i 100 euro. Faktura będzie miała wszystkie niezbędne elementy, wymienione przez rozporządzenie. Wyjątkiem będą dane nabywcy, które będą ograniczały się jedynie do numeru identyfikacji podatkowej nabywcy.

Przepis § 5 ust. 4 rozporządzenia wskazuje dane wyłączone fakultatywnie z obowiązku umieszczenia ich w treści faktury VAT.

Jak wcześniej wskazano, zgodnie z § 5 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia, faktura może nie zawierać w przypadku, gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Aby Wnioskodawca mógł skorzystać z możliwości wystawienia tzw. "faktury uproszczonej" i nie umieszczać w jej treści danych, o których mowa w ww. przepisie, w tym nazwiska lub nazwy nabywcy oraz jego adresu, winien on spełnić następujące warunki określone w przepisie § 5 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia:

* kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro,

* faktura zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Tym samym, powołane przepisy nie wykluczają możliwości wystawienia "faktury uproszczonej", w której treści kwota należności ogółem określona jest w walucie innej niż polski złoty lub euro. Prawodawca wskazał jedynie, że kwota należności ogółem w takim przypadku nie może przekraczać kwoty 450 zł albo 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro. Oznacza to, że kwota należności ogółem może być w treści takiej faktury wykazana w funtach brytyjskich, a warunkiem wystawienia "faktury uproszczonej" jest, aby kwota ta w przeliczeniu nie przekraczała 450 zł, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W myśl art. 31a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, iż kwota należności ogółem wykazana w funtach brytyjskich, dla potrzeb wyliczenia limitu określonego § 5 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia, winna być przeliczona na złote zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 31a ustawy.

W konsekwencji, faktura VAT wystawiona z pominięciem danych, o których mowa w § 5 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia, w tym nazwy firmy i danych adresowych nabywcy, w której kwota należności ogółem określona zostanie w funtach brytyjskich - będzie fakturą wystawioną poprawnie, jeżeli kwota należności ogółem, w przeliczeniu na polskie złote nie będzie przekraczać limitu określonego w tym przepisie, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. Przeliczenia tego należy dokonać zgodnie z przepisem art. 31a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym transakcję, której wartość wynosić będzie 10 GBP można udokumentować "fakturą uproszczoną". Podkreślenia wymaga fakt, że transakcja taka może, ale nie musi być udokumentowana za pomocą "faktury uproszczonej".

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.