ILPP2/443-118/09-3/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2009 r. (data wpływu 4 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2009 r. (data wpływu 8 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 kwietnia 2009 r. (data wpływu 8 kwietnia 2009 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, Komornik Sądowy prowadzi przeciwko dłużnikom postępowanie egzekucyjne z nieruchomości niezabudowanej. Przedmiotowa nieruchomość stanowi działkę gruntu o obszarze 8.7783 ha, określoną jako tereny przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod projektowane tereny zabudowy mieszkaniowej i oznaczone na planie symbolem MN, MNI.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że przedmiotowa działka jest niezabudowana i nie uzbrojona. Nieruchomość zostanie przez niego sprzedana w całości, ponieważ posiada jedną księgę wieczystą i obecnie nie jest podzielona na mniejsze działki (podział jest tylko zaprojektowany).

Dłużnicy zakupili przedmiotową nieruchomość w 2004 r. w obrocie prywatnym jako osoby fizyczne, o czym świadczy opodatkowanie transakcji podatkiem od czynności cywilnoprawnej, a nie podatkiem od towarów i usług. Nieruchomość w momencie zakupu nie stanowiła majątku związanego z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Z informacji uzyskanych z Urzędu Skarbowego wynika, że dłużnicy w podanych okresach nigdy nie składali deklaracji w podatku od towarów i usług, ponadto organy skarbowe nie określiły, aby dłużnicy byli podatnikami podatku od towarów i usług.

Zainteresowany jako Komornik zamierza dokonać sprzedaży przedmiotowego gruntu w całości bez wydzielania działek.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z oświadczeniem złożonym przez właściciela - dłużnika przedmiotowej nieruchomości:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Zainteresowany (Komornik Sądowy) będzie zobowiązany naliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wymienionego wyżej gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem sprzedaż ta nie stanowi transakcji w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z regulacjami ustawy o podatków od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Natomiast w myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 2 ust. 1 Dyrektywy, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. W dalszej części wskazano, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Istotna jest również treść art. 12 ust. 1 Dyrektywy w którym stwierdza się, że Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji (...) dostawy terenu budowlanego (pkt b).

Powyższe wskazuje, że opodatkowane podatkiem od towarów i usług są czynności dokonywane w ramach działalności gospodarczej. Ustawa o podatku od towarów i usług, stanowiąc w art. 5 ust. 1 pkt 1, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, nie zawiera przepisu identycznego jak zastosowany w art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy, co przesądza, że w tym zakresie pozostaje ona w sprzeczności z przepisami VI Dyrektywy. W świetle powyższego uprawniona jest teza, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

W przedmiotowej sprawie dłużnicy, którzy nabyli, jako osoby fizyczne (nie handlowcy), grunty niezabudowane przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe i które w konsekwencji postępowania egzekucyjnego zostaną sprzedane w całości, nie są, w świetle cytowanych wyżej przepisów, podatnikami podatku od towarów i usług, zatem sprzedaż nieruchomości nie będzie obciążona podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, Zainteresowany wskazał, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 2 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 oraz art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodane, a także art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Komornik Sądowy) prowadzi przeciw dłużnikom postępowanie egzekucyjne z nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod projektowane tereny zabudowy mieszkaniowej. Nieruchomość zostanie przez niego sprzedana w całości, ponieważ posiada jedną księgę wieczystą i obecnie nie jest podzielona na mniejsze działki. Wnioskodawca wskazuje, że nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana przez właściciela w działalności gospodarczej (w tym działalności rolniczej); współwłaściciele nieruchomości nie posiadali ani nie posiadają statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Ponadto współwłaściciele nieruchomości jak również Zainteresowany w postępowaniu egzekucyjnym nie zbywali ani nie mają zamiaru zbywać innych nieruchomości należących do dłużników. Nieruchomość w momencie zakupu nie stanowiła majątku związanego z jakąkolwiek działalnością gospodarczą.

W świetle powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże, w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, że działka przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową zostanie sprzedana w całości przez Komornika Sądowego w drodze egzekucji, nie można uznać jej właściciela (dłużnika) za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem, aby sprzedaż ww. gruntu miała na celu osiągnięcie przez właściciela jakichkolwiek korzyści, gdyż w tym przypadku nie przysługuje mu prawo do swobodnego rozporządzania nim. Ponadto, podkreślić również należy, że przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez właściciela w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), została nabyta do celów prywatnych, a jej sprzedaż będzie miała charakter incydentalny. Tym samym stwierdzić należy, że jej dostawa nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodać należy, iż w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, Zainteresowany zamiennie używa pojęć "nie podlega opodatkowaniu" i "zwolniona od podatku". Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu świadczenia usług w deklaracji podatkowej) - pojęcia te nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której przedmiotowy grunt nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.