ILPP2/443-1168/11-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w roku 1996 nabył, wraz z małżonką z majątku wspólnego, nieruchomość rolną niezabudowaną o powierzchni 5,85 ha. Ww. grunt nigdy nie był środkiem trwałym i zawsze stanowił majątek osobisty Podatnika i jego żony. Zainteresowany nie prowadził również na tych gruntach działalności rolniczej i nie sprzedawał płodów rolnych. Grunty nie były przedmiotem dzierżawy ani użyczenia osobom trzecim. W 2008 r. Wnioskodawca postanowił sprzedać część gruntu. Pracownik urzędu skarbowego utwierdził go w przekonaniu, że powinien zarejestrować się do takiej transakcji jako płatnik VAT z tytułu sprzedaży działek.

Zainteresowany zarejestrował się w roku 2008 jako płatnik VAT i od sprzedaży dwóch działek w roku 2008 oraz 2011 odprowadził VAT należny. Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntów zakupionych w 1996 r. na potrzeby osobiste Podatnika nie podlega ustawie o VAT i nie powinien on rejestrować się jako płatnik VAT z tytułu przeprowadzenia tych transakcji.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

W roku 1996 nabył wraz z małżonką z majątku wspólnego, nieruchomość rolną niezabudowaną o powierzchni 5,85 ha. Nieruchomość została nabyta w celu osobistym-budowa domu. Jednak Gmina nie zgodziła się na zmianę przeznaczenia gruntu. Poza sprzedażą wskazanych we wniosku działek Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości dostawy gruntów. Podatnik nie przekształcił gruntu, w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy zaznaczono grunt jako przemysłowy, ponadto nie grodził działek, nie dokonywał uzbrojenia terenu, nie przekształcił gruntu, zamieścił jedno ogłoszenie przed sprzedażą drugiej działki, grunt przed sprzedażą został podzielony na działki. Transakcje sprzedaży gruntu były udokumentowane fakturami VAT. Zainteresowany planuje w przyszłości sprzedać kolejne działki. W momencie sprzedaży działek grunty sklasyfikowane były w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako działki przemysłowe. Jednak plan zagospodarowania nie został przyjęty przez gminę i obecnie grunty w dalszym ciągu są gruntami rolnymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży działek rolnych wchodzących w skład majątku osobistego podatnika i jego żony występuje konieczność odprowadzenia VAT należnego od takiej sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w VAT nie powstaje przy sprzedaży nabytych w 1996 r. gruntów, które nigdy nie służyły prowadzonej działalności gospodarczej, zawsze były majątkiem osobistym Podatnika i jego żony. Zgodność powyższego działania z zapisami Ustawy o VAT oraz prawem unijnym zdaje się potwierdzać wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., III SA/Wa 4176, niepubl., zgodnie z którym "Sprzedaż kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu VI Dyrektywy".

W powołanym wyroku Sądu obowiązek podatkowy w VAT nie powstaje w sytuacji, gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje czynności, która odnosi się do majątku osobistego niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży, lecz spożytkowania na potrzeby własne.

Na podobnym stanowisku stanął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku wydanym dnia 24 kwietnia 2007 r., I FSK 603/06, LEX 261626.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykonywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w roku 1996 nabył, wraz z małżonką z majątku wspólnego, nieruchomość rolną niezabudowaną o powierzchni 5,85 ha. Nieruchomość została nabyta w celu osobistym-budowa domu. Jednak Gmina nie zgodziła się na zmianę przeznaczenia gruntu. Ww. grunt nigdy nie był środkiem trwałym i zawsze stanowił majątek osobisty Podatnika i jego żony. Zainteresowany nie prowadził również na tych gruntach działalności rolniczej i nie sprzedawał płodów rolnych. Grunty nie były przedmiotem dzierżawy ani użyczenia osobom trzecim. Poza sprzedażą wskazanych we wniosku działek Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości dostawy gruntów, nie przekształcił gruntu, nie grodził działek, nie dokonywał uzbrojenia terenu, grunt przed sprzedażą został podzielony na działki.

W 2008 r. Wnioskodawca postanowił sprzedać część gruntu. Pracownik urzędu skarbowego utwierdził go w przekonaniu, że powinien zarejestrować się do takiej transakcji jako płatnik VAT z tytułu sprzedaży działek. Zainteresowany zarejestrował się w roku 2008 jako płatnik VAT i od sprzedaży dwóch działek w roku 2008 oraz 2011 odprowadził VAT należny. Przed sprzedażą drugiej działki zamieścił jedno ogłoszenie o sprzedaży. Transakcje sprzedaży gruntu były udokumentowane fakturami VAT.

Zainteresowany planuje w przyszłości sprzedać kolejne działki. W momencie sprzedaży działek grunty sklasyfikowane były w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako działki przemysłowe. Jednak plan zagospodarowania nie został przyjęty przez Gminę i obecnie grunty w dalszym ciągu są gruntami rolnymi.

Z powyższego wynika, iż opisaną dostawę gruntów uznać należy za transakcję okazjonalną czyli taką, która nie jest czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy, w odniesieniu do dostawy działek, gdyż okoliczności sprawy nie wskazują na to, aby dokonując sprzedaży działek Zainteresowany działał w takim charakterze.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanego nie można uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, bowiem grunty te nigdy nie były środkiem trwałym i zawsze stanowiły majątek osobisty Podatnika i jego żony. Zainteresowany nie prowadził również na tych gruntach działalności rolniczej i nie sprzedawał płodów rolnych. Nie były one także przedmiotem dzierżawy ani użyczenia. Wnioskodawca nabył przedmiotowy grunt w celu budowy domu. Jednak Gmina nie zgodziła się na zmianę przeznaczenia gruntu. Dodatkowo grunt został nabyty w roku 1996 natomiast decyzja o sprzedaży zapadła w 2008 r. Mając na uwadze okres zakupu oraz jego cel trudno uznać, że przedmiotowy grunt zakupiono w celu dalszej odsprzedaży.

Podsumowując, sprzedając działki otrzymane w wyniku podziału działki rolnej, która została zakupiona do majątku osobistego w celu budowy domu i nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie stał się podatnikiem VAT zobowiązanym do zapłaty tego podatku z tytułu zawartych transakcji sprzedaży.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego małżonki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie wystawienia faktur korygujących w dniu 18 listopada 2011 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-1168/11-5/AD.

Dodatkowo, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.