ILPP2/443-1165/08-7/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. (data wpływu 29 grudnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 12 marca 2009 r.), pismem z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.) oraz pismem z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu 27 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 12 marca 2009 r.), pismem z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.) oraz pismem z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu 27 marca 2009 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawiera umowy w przedmiocie transportu i spedycji. W celu wykonania zobowiązań wynikających z powyższych umów wykorzystuje on zarówno własne środki transportu, jak i zawiera umowy z innymi podmiotami. Są to najczęściej właściciele lub dzierżawcy środków transportu rzecznego lub morskiego (np.: statki, barki itp.), z którymi osobisty kontakt jest utrudniony z uwagi na świadczenie usług.

Zainteresowany zamierza w przyszłości wystawiać w imieniu i na rzecz tych podmiotów faktury, działając na zlecenie powyższych podwykonawców. Spółka zamierza występować nie jako nabywca lub usługodawca tych usług, ale jako podmiot trzeci (tj. zleceniobiorca usługi polegającej na wystawieniu faktury w imieniu i na rzecz kontrahenta, zgodnie z jego wskazówkami).

Wnioskodawca zamierza zatem zawrzeć z powyższymi podmiotami umowy o świadczenie usług z zakresu księgowości, których przedmiotem będzie wystawianie faktur w formie pisemnej. W tym zakresie wystawiałby on faktury jako pełnomocnik. Za czynność wystawienia faktur będzie otrzymywał stosowne wynagrodzenie.

Wprawdzie świadczenie usług z zakresu księgowości nie stanowi głównego przedmiotu działalności gospodarczej Zainteresowanego, jednakże posiada on uprawnienia do profesjonalnego świadczenia usług z zakresu księgowości i zatrudnia osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje, które stawia prawo w tym zakresie. Wystawiane faktury będą spełniały wymogi wynikające z polskich przepisów, w tym m.in. w zakresie terminów i innych wymogów formalnych.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż będzie on zawierał umowy o świadczenie usług księgowości z podmiotami wykonującymi usługi transportowe. Na podstawie podpisanych umów będzie występował jako podmiot trzeci wystawiający faktury w imieniu swoich zleceniodawców na rzecz kontrahentów tychże zleceniodawców.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, iż w polskich przepisach nie ma zakazu wystawiania faktur przez osobę trzecią. Nie istnieje też żadne dokładne uregulowanie sposobu wystawiania faktur przez podmioty trzecie. Uprawnienie do wystawiania faktur w imieniu zleceniodawcy jego kontrahentom wynika jednak z art. 220 Dyrektywy 2006/112/WE Wspólnoty Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Przepis ten jest nadrzędny do przepisów polskiego prawa i jeśli nie istnieje jego odwzorowanie w polskim prawie możliwe jest zastosowanie bezpośrednie art. 220 Dyrektywy.

Zainteresowany nie wyklucza możliwości występowania jako kontrahent (nabywca usług) podmiotów świadczących usługi transportowe, z którymi będzie miał podpisane umowy o świadczenie usług księgowości. Jednakże w jego opinii do wystawiania tych faktur nie będzie miał zastosowania § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wnioskodawca będzie wystawiał faktury tylko jako podmiot działający na zasadach biura rachunkowego. Umowa między nim a poszczególnymi kontrahentami co do zasady nie będzie spełniała warunków wymienionych w ww. przepisie, w szczególności w zakresie:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy faktury wystawiane przez Wnioskodawcę w imieniu zleceniodawców usług księgowości na rzecz kontrahentów tych zleceniodawców będą uprawniały Zainteresowanego, jako usługobiorcę, do odliczenia wykazanego w tych fakturach podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawiane przez niego faktury w imieniu i na rzecz podwykonawców będą spełniały wymogi formalne wynikające z polskich regulacji podatku VAT. W związku z powyższym będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z ww. faktur na zasadach ogólnych (tj. w szczególności art. 86 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Zainteresowany będzie wystawiał (jako podmiot trzeci) faktury w imieniu swoich zleceniodawców, świadczących usługi transportu na rzecz ich kontrahentów. W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że nie wyklucza możliwości występowania również jako nabywca usług transportu, wystawiając faktury dokumentujące nabycie przedmiotowych usług.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Obowiązek dotyczący wystawiania faktur został doprecyzowany w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwanego dalej rozporządzeniem, wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W myśl § 6 ust. 1 powołanego rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

nbspnbsp - a) dane dotyczące dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, z którym zawarł tę umowę,

nbspnbsp - b) datę zawarcia umowy,

nbspnbsp - c) okres obowiązywania umowy.

Stosownie natomiast do § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

nbspnbsp a) upoważnia nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek,

nbspnbsp b) poinformuje nabywcę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;

nbspnbsp a) będzie wystawiał faktury, faktury korygujące i duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami,

nbspnbsp b) będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi; kopia faktury pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi,

nbspnbsp c) poinformuje drugą stronę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że do wystawianych przez niego faktur, w sytuacji gdy będzie on nabywcą tych usług, nie będą miały zastosowania przepisy § 6 ww. rozporządzenia.

Biorąc jednak pod uwagę analizę powołanych przepisów oraz opis zdarzenia przyszłego tut. Organ stwierdza, że faktury wystawione przez Zainteresowanego dokumentujące nabycie usług transportu, będą musiały spełniać warunki wynikające z przepisów § 6 cyt. rozporządzenia.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy).

Ze wskazanego przepisu wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 5 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, iż wystawiane przez Wnioskodawcę faktury dokumentujące nabycie usług transportu, których jest on nabywcą nie będą spełniać warunków określonych w § 6 powołanego wyżej rozporządzenia, tym samym nie będzie przysługiwać mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na tych fakturach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast w kwestii dotyczącej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie wystawiania faktur oraz w zakresie obowiązku poinformowania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o zawarciu umów dotyczących wystawiania faktur zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia nr ILPP2/443 -1165/08-6/EN i ILPP2/443-1165/08-8/EN z dnia 27 marca 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.