ILPP2/443-1162/11-3/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 5 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą na własne nazwisko. Jest czynnym podatnikiem VAT. Działalność w całości jest opodatkowana podatkiem VAT.

Zainteresowany prowadzi działalność w mieszkaniu w wyodrębnionym w tym celu pokoju. Pozostałe pomieszczenia mieszkania służą do realizacji życia prywatnego wraz z rodziną.

Działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu usług informatycznych. W mieszkaniu utrzymuje telefon stacjonarny wyłącznie na potrzeby firmy, gdyż wielu klientów preferuje wykonywanie połączeń na telefon stacjonarny. Wiele z usług dla klientów Zainteresowany świadczy zdalnie, potrzebuje więc szerokopasmowego dostępu do Internetu. W związku z powyższym płaci abonament za telefon stacjonarny oraz zawarł umowę na dostawę Internetu. Faktura za energię elektryczną jest wystawiona na Zainteresowanego i jego żonę. Za usługi telekomunikacyjne i opłaty za Internet Wnioskodawca otrzymuje fakturę od jednego operatora wystawioną na niego i jego żonę. Usługi te stanowią pakiet usług, które są niezbędne Zainteresowanemu w wykonywaniu działalności gospodarczej. Z telefonu stacjonarnego, ani Wnioskodawca w zakresie prywatnych rozmów, ani członkowie jego rodziny nie korzystają. Wszyscy bowiem dysponują telefonami komórkowymi. Sporadycznie zdarza się, że członkowie rodziny korzystają natomiast z Internetu w celach prywatnych. Wnioskodawca szacuje, że wykorzystanie Internetu na sprawy prywatne nie przekracza miesięcznie 10% całkowitego wykorzystywania Internetu w jego mieszkaniu, co oznacza, że 90% wykorzystania Internetu przeznaczone jest na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Podobnie wygląda sytuacja z wykorzystaniem energii elektrycznej, ponieważ w pokoju, w którym Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą bez przerwy włączony jest serwer, dodatkowo po kilka komputerów, które naprawia, wykorzystanie energii na potrzeby działalności gospodarczej jest znacznie wyższe niż wykorzystywanie energii na cele prywatne. Zainteresowany nie ma możliwości zainstalowania odrębnych liczników, ale informacje o normatywnym zużyciu energii przez urządzenia wykorzystywane w działalności wskazują na to, że aż w 60% opłaty za energię elektryczną dotyczy wykorzystania energii na potrzeby realizacji usług w działalności gospodarczej.

Dotychczas Wnioskodawca nie ujmował w kosztach powyższych wydatków, a także nie odliczał od nich podatku VAT. Przez okres kilkuletni prowadził obserwacje zużycia i obliczeń normatywnego wykorzystania ww. mediów na cele prowadzonej działalności. Efekty normatywnego zużycia urządzeń Zainteresowany przedstawił w opisie zaistniałego stanu przyszłego. Kilkuletnia obserwacja i podane wyniki tej obserwacji są najbliższe rzeczywistości, inne rodzaje przybliżonych szacunków, jak np. udział powierzchni wykorzystanej na potrzeby działalności gospodarczej do powierzchni całkowitej mieszkania ze względu na charakter działalności jaka jest prowadzona nie odzwierciedla rzeczywistego zużycia ww. mediów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, potwierdzając, że wydatki na utrzymanie w mieszkaniu telefonu stacjonarnego, energii elektrycznej oraz łącza internetowego służą wykonywanej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej, podatek VAT od nabycia tych usług jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą podlega w odliczeniu w takiej części w jakiej służy do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Bez działającego łącza internetowego, energii elektrycznej i telefonu na który dzwonią klienci Zainteresowany nie mógłby sprawnie realizować czynności w ramach działalności gospodarczej. Ustawa o podatku VAT nie wyłącza wydatków na media z wydatków możliwych do zaliczenia w działalności gospodarczej odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących nabycie tych usług. Jak wyjaśnił Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - w interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2007 r., ITPP1/443-142B/07/RS ciężar rzetelnego podziału wydatków dotyczących jednocześnie potrzebom działalności gospodarczej i potrzebom osobistym spoczywa zawsze na podatniku. Sposób podziału winien odzwierciedlać rzeczywiste wykorzystanie mediów w działalności gospodarczej. Z kolei Naczelnik Urzędu Skarbowego we Włoszczowej w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 11 września 2007 r., PPK/443-5/2007, wskazał, że jeśli nie jest możliwe np. zainstalowanie odrębnych liczników energii, pozostaje metoda szacunkowa, która umożliwi podział zużycia energii i ustalenie części podatku VAT, która podlegać będzie odliczeniu od podatku należnego.

Podział zaproponowany przez Wnioskodawcę wynika z obserwacji stanu w okresie kilkuletniego prowadzenia działalności gospodarczej. Zainteresowany uważa, że odniesienie procentowe powierzchni wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni mieszkania nie odzwierciedlałby w jego sytuacji stanu rzeczywistego bowiem oznaczałoby, że znaczną część Internetu, energii elektrycznej wykorzystuje na potrzeby prywatne. Z charakteru prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, potrzeb jego klientów wynika jednak, że usługi Internetu w 90%, a energia elektryczna w 60% są potrzebne dla realizacji świadczonych usług dla klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zwrócić uwagę na to, iż postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnych jest postępowaniem szczególnym i w tym sensie ograniczonym np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego, bowiem nie może obejmować postępowania dowodowego. Powyższe wynika wprost z unormowania zawartego w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), który stanowi, iż w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. W powołanym przepisie ustawodawca nie wymienia postępowania dowodowego, które regulują przepisy rozdziału 11 działu IV Ordynacji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, czy zaproponowany podział wykorzystania energii przez używany sprzęt w działalności gospodarczej może stanowić właściwą metodę podziału celu wykorzystania energii elektrycznej oraz czy obserwacje związane z używaniem Internetu i podziałem na cele jego wykorzystania stanowi właściwą metodę stosowana dla potrzeb odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca żąda więc od Organu wydającego interpretację de facto potwierdzenia jego sposobu podziału wykorzystania energii elektrycznej oraz Internetu, do czego, jak wyżej wspomniano, Organ podatkowy w trybie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie jest ani zobowiązany ani uprawniony.

Z tego powodu odpowiedź na pytania Wnioskodawcy mogą mieć jedynie charakter bardzo ogólny, zaś ocena czy w celu skorzystania z uprawnień w podatku VAT - prawa do odliczenia podatku naliczonego - w sposób opisany we wniosku może być dokonana tylko przez organ podatkowy prowadzący postępowanie dowodowe, w którym organ ten sprawdzi spełnienie wszystkich przesłanek warunkujących m.in. prawo do odliczenia podatku naliczonego na gruncie odpowiednich przepisów, w szczególności ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), a także ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Przywołane regulacje wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jak wynika z cytowanych na wstępie przepisów, odliczenie podatku naliczonego w całości jest możliwe jedynie w sytuacji, gdy istnieje bezsporny związek dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie Wnioskodawca w momencie dokonania zakupu ma obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami opodatkowanymi, niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też zwolnionymi z tego podatku, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania wyłącznie czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktura będąca podstawą odliczenia, winna zawierać elementy wymienione w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

I tak, zgodnie z tym przepisem, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Stosownie do § 7 ust. 2 pkt 3 ww. rozporządzenia, faktury wystawiane nabywcom, na których rzecz dokonywana jest sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy - mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy.

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy stwierdzić, że ustawodawca nie wiąże możliwości odliczenia podatku od towarów i usług z danymi zawartymi na fakturze VAT wystawionej dla osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, lecz ze związkiem dokonywanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany prowadzi działalność w mieszkaniu, w wyodrębnionym w tym celu pokoju. Pozostałe pomieszczenia mieszkania służą do realizacji życia prywatnego wraz z rodziną. Do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy niezbędny jest telefon stacjonarny oraz dostęp do Internetu. Telefon stacjonarny wykorzystywany jest wyłącznie na potrzeby firmy. Zainteresowany szacuje, że wykorzystanie Internetu na sprawy prywatne nie przekracza miesięcznie 10% całkowitego wykorzystywania Internetu w jego mieszkaniu, co oznacza, że 90% wykorzystania Internetu przeznaczone jest na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie ma możliwości zainstalowania odrębnych liczników energii. Zainteresowany wskazał, że 60% opłaty za energię elektryczną dotyczy wykorzystania energii na potrzeby realizacji usług w działalności gospodarczej. Faktura za energię elektryczną jest wystawiona na Zainteresowanego i jego żonę. Za usługi telekomunikacyjne i opłaty za Internet Wnioskodawca otrzymuje fakturę od jednego operatora wystawioną na niego i jego żonę.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów ustawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących opłaty za energię elektryczną, telefon stacjonarny oraz Internet w części, w jakiej będą one wykorzystywane do działalności gospodarczej Zainteresowanego podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wysokość odliczenia podatku naliczonego uzależniona jest zatem od zużycia energii elektrycznej, wykorzystania Internetu oraz telefonu stacjonarnego do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ciężar rzetelnego podziału wydatków dotyczących zużycia energii elektrycznej, Internetu oraz telefonu stacjonarnego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i części wykorzystywanej dla potrzeb osobistych domowników spoczywa zawsze na podatniku.

Reasumując, w sytuacji gdy Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować wydatki na energię elektryczną, Internet oraz telefon stacjonarny dla celów wykonywanej działalności gospodarczej, będzie mógł odliczyć 90% podatku naliczonego wynikającego z faktury za Internet i 60% podatku VAT z faktury za energię elektryczną wystawioną na nazwisko Zainteresowanego oraz będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku od wydatków związanych z abonamentem za telefon stacjonarny, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Podkreśla się, iż prawidłowe określenie wysokości procentowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup energii elektrycznej, Internetu oraz telefonu stacjonarnego związanego z realizowanymi czynnościami należy do podatnika, natomiast ocena prawidłowości przyjętych przez Wnioskodawcę rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku.

Natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie wskazania metod podziału wykorzystania Internetu dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i dla celów prywatnych została rozstrzygnięta odrębnym pismem z dnia 4 listopada 2011 r. nr ILPP2/443-1162/11-4/AKr, ILPB1/415-968/11 -5/AG.

Ponadto, informuje się, że kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych została rozstrzygnięta odrębnymi pismami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.