ILPP2/443-1152/08-2/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług tłumaczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług tłumaczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, również podatnikiem unijnym, przedmiotem jej działalności jest: działalność związana z tłumaczeniem i usługami sekretarskimi (74.85.Z) oraz nauka języków obcych (80.42.A). Zainteresowana świadczy usługi tłumaczenia dla podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium wspólnoty, dla osób fizycznych zamieszkałych na terytorium wspólnoty, jak również dla osób fizycznych i firm spoza wspólnoty. Przedmiotowe usługi Wnioskodawczyni wykonuje najczęściej w siedzibie swojej firmy, czyli w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej.

Świadcząc ww. usługę dla podatnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium wspólnoty, w kraju innym niż Polska (niekoniecznie posiadającego unijny NIP) Zainteresowana nie opodatkowuje jej podatkiem należnym, gdyż usługa ta nie podlega VAT w Polsce (NP) - na fakturze wpisuje klauzulę "podatek VAT rozlicza nabywca usługi". Natomiast świadcząc usługę dla osoby fizycznej z Unii Europejskiej Wnioskodawczyni stosuje stawkę 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest stosowanie stawki 22% dla usług tłumaczenia wykonywanych dla osób fizycznych i firm spoza Unii Europejskiej, czy też zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy miejscem świadczenia tych usług, czyli ich opodatkowania, jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania.

Jeżeli ww. usługi nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, to czy na fakturze należy umieścić klauzulę "podatek VAT rozlicza nabywca usługi", czy sporządzić korekty faktur (z bieżącą datą wystawienia), czy złożyć korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których czynności zostały opodatkowane stawką VAT 22%.

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie usług tłumaczenia na rzecz osób fizycznych i firm spoza Unii Europejskiej należy opodatkować w Polsce wg stawki 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi.

Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Natomiast stosownie do art. 27 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

nbspnbsp - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 3a ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń.

Z powyższych unormowań wynika, że w przypadku świadczenia usług tłumaczenia na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Z przedłożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni świadczy usługi tłumaczenia dla podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium wspólnoty, dla osób fizycznych zamieszkałych na terytorium wspólnoty, jak również dla osób fizycznych i firm spoza wspólnoty. Przedmiotowe usługi Zainteresowana wykonuje w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy Wnioskodawczyni świadczy usługi tłumaczenia na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, to miejsce świadczenia tych usług (a tym samym opodatkowania), należy ustalać zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy. Oznacza to, iż ww. usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, lecz w miejscu gdzie nabywca (odbiorca) usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, a w przypadku braku tych miejsc, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 powołanego wyżej artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

W myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337), zwanego dalej rozporządzeniem, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 powołanego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4 (§ 25 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 25 ust. 4 rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Z powyższego przepisu wynika, iż informację o podmiocie zobowiązanym do rozliczenia podatku podaje się m.in. w sytuacji, gdy usługi wymienione w art. 27 ust. 4 ustawy, świadczone są na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę (art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy).

Zatem, w sytuacji gdy Zainteresowana świadczy usługi tłumaczenia na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego (art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy), zgodnie z wyżej cytowanym przepisem § 27 ust. 4 rozporządzenia - nie zawiera na wystawianych fakturach informacji kto zobowiązany jest do rozliczenia podatku.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Kwestię poprawności wystawienia faktur korygujących reguluje § 14 ust. 3 rozporządzenia, który stanowi, iż faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 4 rozporządzenia, do faktur korygujących stosuje się odpowiednio przepisy § 5 ust. 5-7 i § 7. Natomiast stosownie do § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "korekta" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że w przypadku gdy na fakturach dokumentujących sprzedaż usług tłumaczenia - na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego - Wnioskodawczyni zastosowała 22% stawkę podatku od towarów i usług, to zobowiązana jest do wystawienia faktur korygujących i obniżenia podatku należnego z tytułu dokonania korekt, w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym faktury korygujące zostały wystawione.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.