ILPP2/443-115/13-2/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2013 r. (data wpływu 12 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT w części dotyczącej kaucji gwarancyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT w części dotyczącej kaucji gwarancyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (zwana dalej "Spółką") podjęła decyzję o rozbudowie istniejącej hali produkcyjnej, rozbudowie budynku biurowo-socjalnego, przebudowie innego budynku biurowo-socjalnego oraz o budowie nowej multifunkcyjnej hali z infrastrukturą zewnętrzną.

W tym celu Spółka zawarła dwie Umowy o roboty budowlane (dalej: "Umowy") z dwoma Generalnymi Wykonawcami:

* z dnia 12 września 2011 r. dotyczącą rozbudowy istniejącej hali produkcyjnej, rozbudowy budynku, biurowo-socjalnego oraz przebudowy innego budynku biurowo-socjalnego,

* z dnia 7 września 2012 r. dotyczącą budowy nowej multifunkcyjnej hali z infrastrukturą zewnętrzną.

W każdej z Umów Generalny Wykonawca zobowiązał się do przedłożenia na okres wykonywania robót budowlanych Gwarancji dobrego wykonania w wysokości 10% wynagrodzenia netto.

Ponadto, po końcowym odbiorze przedmiotu Umowy Generalny Wykonawca przedłoży kaucję gwarancyjną prawidłowego wykonania Umowy:

* w wysokości 5% umówionego wynagrodzenia netto na okres 5 lat,

* po upływie 4,5-5 lat w wysokości 1% umówionego wynagrodzenia netto na okres następnych 5 lat.

Obie Umowy przewidują, iż w przypadku braku przedłożenia wspomnianych wyżej Gwarancji, Spółka jest uprawniona do:

* w okresie wykonywania robót budowlanych do zatrzymania 10% wynagrodzenia netto (10% wynagrodzenia netto od faktury wystawionej przez Generalnego Wykonawcę) do odbioru końcowego,

* w okresie 5 lat od ukończenia robót do zatrzymania 5% należnego Wynagrodzenia na ten okres,

* w okresie 5 lat następujących po 5 latach ukończenia prac do zatrzymania 1% należnego Wynagrodzenia na ten okres.

Obaj Generalni Wykonawcy nie przedstawili gwarancji, o których mowa powyżej, w związku, z czym Spółka otrzymując od Generalnych Wykonawców faktury za wykonane usługi (terminy płatności wynikające z faktur to 14 lub 21 dni) zatrzymuje określony procent wynagrodzenia jako kaucję gwarancyjną i wypłaca Generalnemu Wykonawcy pomniejszoną o kaucję kwotę należności wynikającą z faktury. Po końcowym odbiorze przedmiotu Umowy Spółka zwalnia część zatrzymanej kaucji, kolejne części kaucji zostaną zwolnione odpowiednio po upływie 5 i 10 lat od odbioru przedmiotu Umowy lub w momencie przedłożenia Gwarancji przez Generalnego Wykonawcę.

Spółka otrzymując faktury od Generalnych Wykonawców w całości odlicza VAT naliczony wynikający z tych faktur. Kwota wynagrodzenia bez VAT w całości powiększa wartość środków trwałych w budowie, oraz w chwili oddania środka trwałego do używania podlegają one amortyzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 2013 r. Spółka zatrzymując określony procent wynagrodzenia Generalnego Wykonawcy jako kaucję jest zobowiązana do korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego zgodnie z art. 89b ust. 1 i 2 Ustawy o VAT o upływie terminu wskazanego w tym przepisie o kwotę VAT przypadającą na kaucję.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym wyżej stanie faktycznym, art. 89b Ustawy o VAT nie znajduje zastosowania.

Artykuł 89b ust. 1 Ustawy o VAT stanowi, iż w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. W przypadku częściowego uregulowania należności we wspomnianym wyżej 150 dniowym terminie, korekta zgodnie z art. 89b ust. 2 Ustawy o VAT dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności.

Spółka otrzymuje faktury od Generalnych Wykonawców, wynikający z nich podatek naliczony w całości uwzględnia w deklaracjach VAT-7, mimo iż wypłacając należność wynikającą z faktury nie wypłaca jej w całości, lecz zatrzymuje określony procent jako kaucję gwarancyjną, którą zwraca po upływie określonych w umowie okresów.

Mimo braku fizycznego przelewu pełnej kwoty należności wynikającej z faktury, nie mamy tu do czynienia z nieuregulowaniem części należności, o której mowa w hipotezie art. 89b ust. 2 Ustawy o VAT. Mamy tutaj bowiem do czynienia z jednej strony z roszczeniem Generalnego Wykonawcy wobec Spółki z tytułu wykonanych usług, jak również z roszczeniem Spółki wobec Generalnego Wykonawcy dotyczącym zapewnienia gwarancji z tytułu wykonanych usług. Zaspokojenie tychże roszczeń może odbyć się poprzez przedłożenie przez Generalnego Wykonawcę Gwarancji oraz poprzez fizyczną zapłatę całości należności wynikającej z faktury. Dla uproszczenia rozliczeń między Spółką a Generalnym Wykonawcą Spółka może jednak sama pobrać kwotę stanowiącą kaucję gwarancji. W takim przypadku nie mamy do czynienia z częściową zapłatą należności, gdyż należność wynikająca z faktury zostaje zapłacona w całości, a zatrzymana kwota nie jest zatrzymaną częścią wynagrodzenia za usługę, lecz kaucją gwarancyjną z tytułu wykonania tej usługi.

Ta zmiana charakteru zatrzymanej kwoty z należności za usługę na kaucję gwarancyjną znajduje odzwierciedlenie w księgach rachunkowych Spółki, z których kwota wynikająca z faktury z konta "rozrachunki krajowe z dostawcami z tytułu dostaw i usług" zostaje w całości wyksięgowana w momencie dokonania przelewu i zatrzymania kaucji odpowiednio na konta: "rachunek bankowy" oraz "gwarancje i inne zabezpieczenia".

Spółka stoi na stanowisku, iż częściowa fizyczna zapłata faktury spowodowana pobraniem kaucji gwarancyjnej nie stanowi częściowego nieuregulowania należności, o którym mowa w art. 89b ust. 2 Ustawy o VAT. W związku z tym Spółka po upływie terminów określonych w art. 89b Ustawy o VAT nie jest zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na mocy art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Stosownie do art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z kolei, w myśl art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast w oparciu o art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

W świetle art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Jak stanowi art. 89b art. 6 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik naruszył obowiązek określony w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30% kwoty podatku wynikającego z nieuregulowanych faktur, który nie został skorygowany zgodnie z ust. 1. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z powyższych przepisów wynika, iż obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, która obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania będzie cała kwota należna wykonawcy za wykonanie usługi budowlanej, pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt potrącenia i zatrzymania przez Wnioskodawcę 10% wartości wynagrodzenia należnego wykonawcy tytułem kaucji gwarancyjnej.

Z opisu sprawy wnika, iż Spółka podjęła decyzję o rozbudowie istniejącej hali produkcyjnej, rozbudowie budynku biurowo-socjalnego, przebudowie innego budynku biurowo-socjalnego oraz o budowie nowej multifunkcyjnej hali z infrastrukturą zewnętrzną. W tym celu Spółka zawarła dwie Umowy o roboty budowlane (dalej: "Umowy") z dwoma Generalnymi Wykonawcami: z dnia 12 września 2011 r. dotyczącą rozbudowy istniejącej hali produkcyjnej, rozbudowy budynku, biurowo-socjalnego oraz przebudowy innego budynku biurowo-socjalnego i z dnia 7 września 2012 r. dotyczącą budowy nowej multifunkcyjnej hali z infrastrukturą zewnętrzną. W każdej z Umów Generalny Wykonawca zobowiązał się do przedłożenia na okres wykonywania robót budowlanych Gwarancji dobrego wykonania w wysokości 10% wynagrodzenia netto.

Ponadto, po końcowym odbiorze przedmiotu Umowy Generalny Wykonawca przedłoży kaucję gwarancyjną prawidłowego wykonania Umowy: w wysokości 5% umówionego wynagrodzenia netto na okres 5 lat, po upływie 4,5 -5 lat w wysokości 1% umówionego wynagrodzenia netto na okres następnych 5 lat.

Obie Umowy przewidują, iż w przypadku braku przedłożenia wspomnianych wyżej Gwarancji, Spółka jest uprawniona do:

* w okresie wykonywania robót budowlanych do zatrzymania 10% wynagrodzenia netto (10% wynagrodzenia netto od faktury wystawionej przez Generalnego Wykonawcę) do odbioru końcowego,

* w okresie 5 lat od ukończenia robót do zatrzymania 5% należnego Wynagrodzenia na ten okres,

* w okresie 5 lat następujących po 5 latach ukończenia prac do zatrzymania 1% należnego Wynagrodzenia na ten okres.

Obaj Generalni Wykonawcy nie przedstawili gwarancji, o których mowa powyżej, w związku, z czym Spółka otrzymując od Generalnych Wykonawców faktury za wykonane usługi (terminy płatności wynikające z faktur to 14 lub 21 dni) zatrzymuje określony procent wynagrodzenia jako kaucję gwarancyjną i wypłaca Generalnemu Wykonawcy pomniejszoną o kaucję kwotę należności wynikającą z faktury. Po końcowym odbiorze przedmiotu Umowy Spółka zwalnia część zatrzymanej kaucji, kolejne części kaucji zostaną zwolnione odpowiednio po upływie 5 i 10 lat od odbioru przedmiotu Umowy lub w momencie przedłożenia Gwarancji przez Generalnego Wykonawcę. Spółka otrzymując faktury od Generalnych Wykonawców w całości odlicza VAT naliczony wynikający z tych faktur. Kwota wynagrodzenia bez VAT w całości powiększa wartość środków trwałych w budowie, oraz w chwili oddania środka trwałego do używania podlegają one amortyzacji.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania korekty podatku naliczonego, w oparciu o przepisy art. 89b ustawy, w odniesieniu do kaucji gwarancyjnej potrąconej przez Spółkę.

Wskazać należy, iż z powyższych przepisów wynika, iż dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zatem, brzmienie art. 89b ustawy wskazuje, że dłużnik w sytuacji upływu 150 dni od dnia upływu terminu zapłaty za fakturę jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka w związku z wykonaniem na Jej rzecz robót budowlanych wypłaca, na podstawie wystawionych faktur VAT, wynagrodzenie wykonawcy ww. robót. W związku z brakiem przedstawienia przez Generalnych wykonawców Gwarancji dobrego wykonania, Wnioskodawca zatrzymał określony procent wynagrodzenia jako kaucję gwarancyjną. Ponadto, Zainteresowany wskazał, iż po końcowym odbiorze przedmiotu Umowy zwalnia część zatrzymanej kaucji, kolejne części kaucji zostaną zwolnione odpowiednio po upływie 5 i 10 lat od odbioru przedmiotu Umowy lub w momencie przedłożenia Gwarancji przez Generalnego Wykonawcę.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia kaucji. Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pl) - "kaucja" jest to: "suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania umowy; zastaw; zabezpieczenie; gwarancja".

Kaucja gwarancyjna w budownictwie to określana - z reguły procentowo - kwota należności wynikających z tytułu wykonanych robót, zatrzymana przez inwestora na określony okres do momentu ich zakończenia tytułem gwarancji. Stanowi ona formę zabezpieczenia należytego wykonania robót przez wykonawcę bądź też służy do pokrycia roszczeń wynikających z ich niewykonania czy też nienależytego wykonania. Co do zasady ma charakter zwrotny i pozostaje neutralna podatkowo. Zakres gwarancji, jej okres oraz zasady rozliczania się z pobranych kaucji są ustalane pomiędzy inwestorem i wykonawcą (bądź pomiędzy wykonawcą i podwykonawcą) w zawartej umowie.

W przypadku, gdy kaucje gwarancyjne są potrącane przez inwestora przy wypłacaniu należności wykonawcom za wykonane usługi budowlane, za zapłatę należy uznać również kwotę potrąconej kaucji. Kwoty objętej potrąceniem nie można więc uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług. Świadczy o tym fakt, że zgodnie z art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), gdy dwie strony są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Zgodnie z powyższym, potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia przez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Do wygaśnięcia zobowiązania przez potrącenie dochodzi w sytuacji, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej zarówno dłużnikiem, jak i wierzycielem. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w sytuacji objętej zapytaniem Wnioskodawcy (inwestora) na skutek potrącenia części wynagrodzenia tytułem kaucji gwarancyjnej dochodzi do częściowego umorzenia należności z wystawionej przez wykonawcę na rzecz inwestora faktury. W takiej sytuacji, nie można uznać że ww. część należności pozostała przez Wnioskodawcę nieuregulowana - została ona bowiem umorzona. Skutek w postaci wygaśnięcia wierzytelności objętej potrąceniem wyklucza uznanie, że należność pozostaje nieuregulowana - wierzytelność taka na skutek umorzenia przestała istnieć, więc nie może pozostawać nieuregulowana.

W analizowanej sytuacji strony zgodnie postanowiły, że Wnioskodawca ma prawo potrącić część wynagrodzenia w charakterze kaucji gwarantującej prawidłowe wykonanie usług budowlanych przez wykonawcę. Wobec powyższego nie można, w tym przypadku, dokonanego przez Wnioskodawcę potrącenia kaucji utożsamiać z sytuacją, w której nie wywiązuje się On ze swoich zobowiązań pieniężnych.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zastosowania korekty podatku naliczonego, w części dotyczącej potrąconej kaucji gwarancyjnej po upływie terminu, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być rozpatrzone - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej w podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w części dotyczącej kaucji gwarancyjnej. Natomiast, w kwestii dotyczącej podatku dochodowym od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.