ILPP2/443-1149/11-5/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.) uzupełnionym pismem sygnowanym datą 19 listopada 2011 r. (data wpływu 21 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania zakupu i sprzedaży towaru (miedzi) - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania zakupu i sprzedaży towaru (miedzi). Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem sygnowanym datą 19 listopada 2011 r. (data wpływu 21 października 2011 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Wniosdodawcy (dalej jako Spółka) jest handel miedzią (dalej jako towar). Komplementariuszem w Spółce jest podatnik podatku dochodowego od osób prawnych. Z kolei komandytariuszami w Spółce są podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej PIT). Towar, którym handluje Spółka nie jest złomem, wobec czego transakcje te nie są rozliczane w oparciu o mechanizm odwrotnego obciążenia (art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług). Spółka nabywa i będzie nabywać w przyszłości towar od różnych dostawców. Oznacza to, że miedź, będąca przedmiotem transakcji zawieranych przez Spółkę, pochodzi z łańcucha wielu dostaw. Spółka zakupiony przez siebie towar również sprzedaje do kolejnego nabywcy (w tym spółki z grupy "A"). Tak więc, Spółka jest zarówno odbiorcą towaru, jak i jego dostawcą do kolejnego nabywcy. Spółka nie jest ostatecznym odbiorcą towaru. Spółka oraz jej dostawcy i odbiorcy są czynnymi podatnikami podatku VAT. Spółka nabywając towar od bezpośredniego dostawcy dokumentuje jego dostawę w następujący sposób:

* wystawianymi dokumentami "P - Magazyn przyjmie", które określają nazwę dostawcy oraz odbiorcy towaru, nazwę, jednostkę miary oraz ilość towaru, nr rejestracyjny pojazdu, którym towar został przywieziony do Spółki, nr dowodu osobistego oraz imię i nazwisko kierowcy tego pojazdu, podpisy osób zdających oraz przyjmujących towar,

* dokumentami wagowymi, które określają ilość dostarczanego do Spółki towaru, jego nazwę, nr rejestracyjny pojazdu, którym towar został przywieziony do Spółki, imię i nazwisko kierowcy tego pojazdu, podpisy kierowcy oraz operatora wagi Spółki przyjmującego towar,

* dokumentacją fotograficzną, na której widoczny jest pojazd za pomocą którego dokonuje się dostawy, jego nr rejestracyjny oraz towar,

* oświadczeniami kontrahentów dostarczających towar do Spółki, że: dostarczany towar pochodzi z legalnego źródła, w dniu dostawy dostawca pozostaje czynnym podatnikiem VAT oraz, że dostawca składa we właściwym dla niego urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe VAT-7, rozliczając w nich dostawy towaru dla Spółki,

* potwierdzeniami wykonania przelewu bankowego, dokumentującymi zapłatę za dostarczony Spółce towar,

* otrzymanymi od dostawcy towaru fakturami VAT.

Sprzedaż towaru jest dokumentowana przez Spółkę w następujący sposób:

* dokumentami "WZ-Wydanie materiałów na zewnątrz", określającymi nazwę, ilość oraz jednostkę miary wydawanego towaru, nr rejestracyjny pojazdu, którym towar został dostarczony do odbiorcy, pieczątkę odbiorcy towaru, a także podpisy wystawcy oraz odbierającego towar,

* dokumentami wagowymi, wystawianymi przez odbiorcę towaru, określającymi iIość dostarczanego do kontrahenta Spółki towaru, jego nazwę, nr rejestracyjny pojazdu, którym towar został przywieziony do odbiorcy, imię i nazwisko kierowcy tego pojazdu, podpisy kierowcy oraz operatora przyjmującego towar,

* wystawianymi fakturami VAT.

Ponadto Spółka dysponuje dokumentami rejestrowymi dotyczącymi działalności gospodarczej swoich kontrahentów (dostawców), w tym m.in. zaświadczenia dotyczące nadania numerów NIP, REGON, dotyczące wpisów do ewidencji działalności gospodarczej, wypisy z Krajowego Rejestru Sądowego oraz zaświadczenia potwierdzające zarejestrowania ich jako podatników VAT wydane przez właściwe organy podatkowe.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, klasyfikację statystyczną sprzedawanych towarów według obowiązującej dla celów podatku VAT od dnia 1 stycznia 2011 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), tj.: PKWiU 24.44 - Miedź, a w szczególności:

* PKWiU 24.11.1 - "Miedź nieobrobiona plastycznie: kamienie miedziowe, miedź cementacyjna",

* PKWiU 24.44.12.0 - "Miedź nierafinowana: anody miedziane do rafinacji elektrolitycznej",

* PKWiU 24.44.13 - "Miedź rafinowana i stopy miedzi, nieobrobione plastycznie, stopy wstępne miedzi",

* PKWiU 24.44.2 - "Półprodukty z miedzi i stopów miedzi",

* PKWiU 24.44.24 - "Blachy grube, cienkie i taśma, o grubości >0,15 mm, z miedzi i jej stopów".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w celu skorzystania z uprawnień Spółka prawidłowo dokumentuje transakcje zakupu i sprzedaży towaru (miedzi) na potrzeby podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo dokumentuje on transakcje zakupu i sprzedaży towaru na potrzeby skorzystania z uprawnień w podatku VAT.

Spółka nabywa od swoich bezpośrednich dostawców towar, który następnie sprzedaje swoim bezpośrednim nabywcom. Spółka każdy zakup towaru dokumentuje otrzymaną od kontrahenta fakturą VAT, dokumentem "P-Magazyn przyjmie", dokumentem wagowym oraz wskazaną dokumentacją fotograficzną. Ponadto kontrahent Spółki składa jej oświadczenie o pochodzeniu towaru z legalnego źródła oraz o fakcie, iż jest czynnym podatnikiem i rozlicza podatek VAT z tytułu dokonanej na rzecz Spółki dostawy towaru. Spółka posiada także potwierdzenia dokonania przelewów bankowych, dokumentujących zapłatę za nabycie towaru.

Z kolei sprzedaż towaru Spółka dokumentuje wystawionymi fakturami VAT, dokumentami "WZ Wydanie na zewnątrz" oraz dokumentami wagowymi, otrzymywanymi od odbiorcy towaru.

Obowiązek wystawiania faktur VAT nakłada na Spółkę art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Ponadto, w myśl art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, Spółka prowadzi ewidencję zawierającą kwoty określone w art. 90 (częściowe odliczenie podatku), dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z kolei, Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

* określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,

* określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczych,

* opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,

* datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,

* podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,

* stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Z uwagi na powyższy przepis, Spółka dysponuje wszystkimi danymi, które powinien mieć dowód księgowy, tak więc w jej opinii prawidłowo dokumentuje transakcje zakupu i sprzedaży towaru na potrzeby podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zwrócić uwagę na to, iż postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnych jest postępowaniem szczególnym i w tym sensie ograniczonym np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego, bowiem nie może obejmować postępowania dowodowego. Powyższe wynika wprost z unormowania zawartego w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), który stanowi, iż w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. W powołanym przepisie ustawodawca nie wymienia postępowania dowodowego, które regulują przepisy rozdziału 11 działu IV Ordynacji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że przy zastosowaniu opisanych procedur dotyczących dokumentacji transakcji zakupu i sprzedaży towaru (miedzi) może skorzystać z uprawnień w podatku VAT (m.in. z prawa do odliczenia podatku naliczonego). Wnioskodawca żąda więc od Organu wydającego interpretację de facto potwierdzenia mocy dowodowej wymienionych kategorii dokumentów, do czego, jak wyżej wspomniano, Organ podatkowy w trybie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie jest ani zobowiązany ani uprawniony.

Z tego powodu odpowiedź na pytanie Wnioskodawcy może mieć jedynie charakter bardzo ogólny, zaś ocena czy w celu skorzystania z uprawnień w podatku VAT (m.in. z prawa do odliczenia podatku naliczonego) wystarczające jest udokumentowanie wydatku - zakupionego towaru (miedzi) w sposób opisany we wniosku może być dokonana tylko przez organ podatkowy prowadzący postępowanie dowodowe, w którym organ ten sprawdzi spełnienie wszystkich przesłanek warunkujących m.in. prawo do odliczenia podatku naliczonego na gruncie odpowiednich przepisów, w szczególności ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), a także ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Generalna zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy. W przepisie tym wskazano, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ze wskazanych przepisów wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy ponadto wskazać, iż pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, to przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują wiele sytuacji, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

Zgodnie z treścią art. 88 ust. 3a. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Z kolei w art. 90 ust. 1 ustawy postanowiono, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Dokonanie podziału, o którym mowa w ww. artykule powoduje, że podatnik odlicza podatek związany ze sprzedażą opodatkowaną i nie odlicza podatku związanego ze sprzedażą zwolnioną lub niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przytoczone przepisy pozwalają na stwierdzenie, iż podatnik prowadząc działalność gospodarczą powinien dążyć do bezpośredniego przypisania konkretnych wydatków i towarzyszących im kwot podatku naliczonego do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Dopiero w sytuacji, kiedy wyodrębnienie takie nie jest możliwe podatnik korzysta z uprawnienia zawartego w ust. 2 cytowanego art. 90, który stanowi, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Z treści wniosku wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest handel miedzią (PKWiU 24.44). Towar, którym handluje Spółka nie jest złomem, wobec czego transakcje te nie są rozliczane w oparciu o mechanizm odwrotnego obciążenia (art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług). Spółka nabywa towar od różnych dostawców. Oznacza to, że miedź, będąca przedmiotem transakcji zawieranych przez Spółkę, pochodzi z łańcucha wielu dostaw. Spółka zakupiony przez siebie towar również sprzedaje do kolejnego nabywcy. Tak więc, Spółka jest zarówno odbiorcą towaru, jak i jego dostawcą do kolejnego nabywcy. Spółka nie jest ostatecznym odbiorcą towaru. Spółka oraz jej dostawcy i odbiorcy są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Spółka nabywając towar od bezpośredniego dostawcy dokumentuje jego zakup (nabycie) w następujący sposób:

* wystawianymi dokumentami "P - Magazyn przyjmie", które określają nazwę dostawcy oraz odbiorcy towaru, nazwę, jednostkę miary oraz ilość towaru, nr rejestracyjny pojazdu, którym towar został przywieziony do Spółki, nr dowodu osobistego oraz imię i nazwisko kierowcy tego pojazdu, podpisy osób zdających oraz przyjmujących towar,

* dokumentami wagowymi, które określają ilość dostarczanego do Spółki towaru, jego nazwę, nr rejestracyjny pojazdu, którym towar został przywieziony do Spółki, imię i nazwisko kierowcy tego pojazdu, podpisy kierowcy oraz operatora wagi Spółki przyjmującego towar,

* dokumentacją fotograficzną, na której widoczny jest pojazd za pomocą którego dokonuje się dostawy, jego nr rejestracyjny oraz towar,

* oświadczeniami kontrahentów dostarczających towar do Spółki, że: dostarczany towar pochodzi z legalnego źródła, w dniu dostawy dostawca pozostaje czynnym podatnikiem VAT oraz, że dostawca składa we właściwym dla niego urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe VAT-7, rozliczając w nich dostawy towaru dla Spółki,

* potwierdzeniami wykonania przelewu bankowego, dokumentującymi zapłatę za dostarczony Spółce towar,

* otrzymanymi od dostawcy towaru fakturami VAT.

Ponadto Spółka dysponuje dokumentami rejestrowymi dotyczącymi działalności gospodarczej swoich kontrahentów (dostawców), w tym m.in. zaświadczenia dotyczące nadania numerów NIP, REGON, dotyczące wpisów do ewidencji działalności gospodarczej, wypisy z Krajowego Rejestru Sądowego oraz zaświadczenia potwierdzające zarejestrowania ich jako podatników VAT wydane przez właściwe organy podatkowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy prawidłowo dokumentuje transakcje zakupu towaru (miedzi) w celu skorzystania z uprawnień w podatku od towarów i usług (prawa do odliczenia podatku naliczonego).

Podkreślić należy, iż towar będący przedmiotem wniosku, nie został wymieniony w załączniku nr 11 do ustawy - zatem nie podlega regulacji, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 86 ustawy prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług od zakupów towarów wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia zostaną spełnione, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabywane towary (miedź) służą do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (służą do sprzedaży niekorzystającej ze zwolnienia od podatku).

Zatem, Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur dokumentujących nabycie towaru (miedzi), pod warunkiem, że w stosunku do tych transakcji nie będą miały zastosowania wyłączenia z prawa do odliczenia podatku, wskazane w art. 88 ustawy.

Odnosząc się do kwestii dokumentowania sprzedaży towaru tut. Organ wskazuje, że podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawienia faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy).

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosowanie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia - faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Na mocy § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż fakturę VAT wystawia sprzedawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, w celu udokumentowania dokonanej dostawy towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub świadczenia usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W opisie sprawy Spółka wskazała, iż sprzedaż towaru (miedzi) jest dokumentowana przez nią w następujący sposób:

* dokumentami "WZ-Wydanie materiałów na zewnątrz", określającymi nazwę, ilość oraz jednostkę miary wydawanego towaru, nr rejestracyjny pojazdu, którym towar został dostarczony do odbiorcy, pieczątkę odbiorcy towaru, a także podpisy wystawcy oraz odbierającego towar,

* dokumentami wagowymi, wystawianymi przez odbiorcę towaru, określającymi ilość dostarczanego do kontrahenta Spółki towaru, jego nazwę, nr rejestracyjny pojazdu, którym towar został przywieziony do odbiorcy, imię i nazwisko kierowcy tego pojazdu, podpisy kierowcy oraz operatora przyjmującego towar,

* wystawianymi fakturami VAT.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do powyższego opisu stwierdzić należy, że jeżeli wystawione przez Spółkę faktury VAT będą odzwierciedlać prawdziwe zdarzenia gospodarcze, czyli będą stwierdzać fakt sprzedaży towarów (miedzi) oraz będą zawierać wszystkie elementy formalne wskazane w art. 106 ust. 1 ustawy oraz w § 5 ust. 1 rozporządzenia, to uznać należy że Spółka prawidłowo dokumentuje transakcję dostawy miedzi.

Ponadto zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego, oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W powołanym wyżej przepisie ustawy ustawodawca wskazał, iż podatnik ma obowiązek prowadzić ewidencję dla celów podatku od towarów i usług oraz określił co taka ewidencja powinna zawierać. Przy czym nie jest to katalog zamknięty. Ustawodawca poza obowiązkowymi, wyszczególnionymi enumeratywnie elementami ewidencji, wskazał, iż ewidencja prowadzona dla celów podatku VAT może zawierać inne dane - jeżeli mają one na celu prawidłowe, zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym, sporządzenie deklaracji.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że jeżeli Spółka w prowadzonej dla celów podatku VAT ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, będzie rejestrować wszystkie zdarzenia gospodarcze, zgodnie z ich rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym, to taka ewidencja będzie spełniać wszystkie wymogi o których mowa w przepisach ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opisanego zdarzenia przyszłego. Natomiast w kwestii dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego została wydana odrębna interpretacja indywidualna nr ILPP2/443-1149/11-4/EN z dnia 31 października 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.