ILPP2/443-1113/09-4/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 24 sierpnia 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 27 sierpnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2009 r. (data wpływu 21 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania najmu lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania najmu lokalu mieszkalnego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 października 2009 r. (data wpływu 21 października 2009 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT wynajmuje podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą lokal mieszkalny, stanowiący jego majątek własny. Zgodnie z umową najmu, celem wynajmu jest udostępnienie lokalu na cele mieszkaniowe pracowników podmiotu gospodarczego, będącego najemcą. Wynajmowane mieszkanie służy pracownikom w czasie delegacji lub podróży służbowych - nie jest w nim prowadzona żadna działalność gospodarcza pracodawcy. Zainteresowany wystawia faktury ze stawką zwolnioną z VAT z tytułu osiągania czynszu najmu.

W uzupełnieniu do wniosku, Zainteresowany wskazał, że świadczone przez niego usługi wynajmu mieszczą się w grupowaniu PKWiU 68.20.11 "wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi" według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293). Powyższe grupowanie odpowiada grupowaniu ex 70.20.11 z poprzednio obowiązującej Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania stawki zwolnionej z podatku VAT na wystawianych fakturach za najem, w oparciu o załącznik nr 4 poz. 4 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Pod poz. 4 ww. załącznika, stanowiącego wykaz usług zwolnionych od podatku, wymienione zostały usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (symbol PKWiU ex 70.20.11). W ocenie Zainteresowanego, fakt iż wynajmuje on mieszkania podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą nie powoduje, iż taki wynajem nie stanowi wynajmu na cele mieszkaniowe. Jego zdaniem, zwolnienie z VAT, o którym mowa w załączniku nr 4 poz. 4 do ustawy o VAT, ma charakter przedmiotowy. Istotnym jest zatem nie komu mieszkania są wynajmowane, lecz do jakich celów te mieszkania faktycznie służą. W przypadku Wnioskodawcy, mieszkania służą celom mieszkaniowym pracownikom najemcy - podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Podobne stanowisko wyraził w interpretacji podatkowej z dnia 26 kwietnia 2007 r. Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego (sygn. RO/443-5/07). Wynajmująca spółka, która skierowała pytanie do urzędu, zajęła stanowisko, że nie może korzystać ona ze zwolnienia na mocy tego przepisu, ponieważ nie jest jednostką świadczącą usługi mieszkaniowe czy hotelarskie. Zdaniem urzędu skarbowego, przedmiot działalności spółki nie ma tutaj decydującego znaczenia. Wystarczy, że przedmiotem umowy najmu jest lokal mieszkalny stanowiący majątek własny spółki i że jest on przeznaczony na cele mieszkaniowe. Dlatego w opisanej sytuacji ma zastosowanie zwolnienie od podatku VAT. Inaczej wyglądałaby sytuacja, gdyby w mieszkaniu zostało urządzone np. biuro firmy. Wtedy najem musiałby zostać opodatkowany 22% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zauważyć należy, iż najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej wypełnia, określoną w art. 8 ustawy, definicję usług wobec czego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślenia wymaga, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Zaliczanie określonej usługi do właściwego grupowania należy jednak do obowiązków usługodawcy. Wynika to z faktu, że to właśnie on posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego sklasyfikowania wykonywanej usługi do odpowiedniego grupowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wynajmuje podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą lokal mieszkalny, stanowiący jego majątek własny. Celem wynajmu jest udostępnienie lokalu na cele mieszkaniowe pracownikom tego podmiotu. Wynajmowane mieszkanie służy pracownikom w czasie delegacji lub podróży służbowych - nie jest w nim prowadzona żadna działalność gospodarcza pracodawcy. W uzupełnieniu do wniosku, Zainteresowany wskazał, że świadczone przez niego usługi wynajmu mieszczą się w grupowaniu PKWiU 68.20.11 wymienionym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. Grupowanie to odpowiada grupowaniu ex 70.20.11 z poprzednio obowiązującej Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Należy zaznaczyć, że w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług - do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 4 tego załącznika, tj. w "wykazie usług zwolnionych od podatku" wymienione zostały usługi o symbolu PKWiU ex 70.20.11 - "usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe".

Wskazać należy, że użycie przez ustawodawcę "ex" przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 70.20.11 i co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* klasyfikacja pod symbolem PKWiU 70.20.11,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 22%. Przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Istotnym elementem, na który należy zwrócić uwagę jest cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez ostatecznego konsumenta. Tym samym bez znaczenia dla kwestii opodatkowania czy zwolnienia z podatku świadczonej usługi pozostają cele realizowane przez osoby uczestniczące pośrednio w świadczeniu usługi, bowiem dla tych osób cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy). I tak, w przypadku kiedy właściciel wynajmuje lokale mieszkalne podmiotowi, który najmuje je swoim pracownikom jako np. mieszkanie służbowe, należy uznać realizację celu mieszkaniowego. Zatem, podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu lub dzierżawy nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, korzysta ze zwolnienia wymienionego w poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadczący na własny rachunek usługi wynajmu lokalu mieszkalnego służącego celom mieszkaniowym pracownikom najemcy, które zostały sklasyfikowane zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.) w grupowaniu PKWiU 70.20.11 - korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usługi będącej przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.