ILPP2/443-1089/10-3/JKa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2010 r. (data wpływu 15 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 września 2010 r. (data wpływu 16 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 września 2010 r. (data wpływu 16 września 2010 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą F. W ramach ww. działalności zajmuje się kupnem i sprzedażą nieruchomości, w szczególności gruntów budowlanych. W lipcu bieżącego roku zakupił grunt rolny oznaczony w ewidencji gruntów jaką łąki o łącznej powierzchni ok. 5 ha. Dla ww. działki nie ma obowiązującego Planu Zagospodarowania. Grunt przeznaczony jest w studium pod tereny rolnicze. Zainteresowany planuje wystąpić o wydanie warunków zabudowy na siedlisko rolne dla tego gruntu, tj. dla domu jednorodzinnego o powierzchni zabudowy 250 m ² oraz budynku gospodarczego o powierzchni 100 m ^2. Po wydaniu Warunków Zabudowy będzie on chciał sprzedać ten grunt w całości. Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem złożonego wniosku jest jedna działka rolna, dla której mają być wydane warunki zabudowy na jeden budynek mieszkalny oraz jeden budynek gospodarczy. Działka ta ma być sprzedana w całości jednemu klientowi. Zainteresowany wyjaśnił, iż wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie będzie skutkować zmianą przeznaczenia działki w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT powinien zastosować przy sprzedaży ww. gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, grunty budowlane sprzedawane w ramach działalności gospodarczej opodatkowane są stawką 22% podatku VAT, natomiast dla gruntów rolnych obowiązuje zwolnienie. Zainteresowany uważa, iż dla części gruntu, który można zabudować (tekst jedn. tam gdzie będą wydane Warunki Zabudowy) należy zastosować stawkę 22%, a dla pozostałej części gruntu powinno zostać zastosowane zwolnienie. W związku z powyższym, w akcie notarialnym - umowie sprzedaży cena powinna zostać rozbita na dwie części: tą dotyczącą części gruntu, który można zabudować, oraz tą dotyczącą tej części gruntu, której nie będzie można zabudować. W ocenie Wnioskodawcy, pierwsza część ceny (dotycząca części, którą będzie można zabudować) powinna być opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 22%, a druga część (dotyczy części, której nie można zabudować) zwolniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustaw

ą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się kupnem i sprzedażą nieruchomości, w szczególności gruntów budowlanych. Zakupił on grunt rolny, oznaczony w ewidencji gruntów jaką łąki o łącznej powierzchni ok. 5 ha. Dla ww. działki nie ma obowiązującego planu zagospodarowania, a w studium przeznaczona ona jest pod tereny rolnicze. Zainteresowany planuje wystąpić o wydanie warunków zabudowy na siedlisko rolne dla tego gruntu, tj. dla domu jednorodzinnego o powierzchni zabudowy 250m2 oraz budynku gospodarczego o powierzchni 100 m ^2. Po wydaniu warunków zabudowy będzie on chciał sprzedać ten grunt w całości jednemu klientowi. Wnioskodawca wskazał, iż wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie będzie skutkować zmianą przeznaczenia działki w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22% (...). Zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, objęta jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług nie wskazał na postawie jakich kryteriów powinno się daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie, w związku z tym, ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z wszelkich aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

* lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

* sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, należy posłużyć się decyzją o warunkach zabudowy lub inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją, sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (...). Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z powyższych przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Na mocy art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, a jedynie obejmują dane - w przypadku gruntów - dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych (...).

Z opisu sprawy wnika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości dla której zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy. Ponadto wskazał on, iż przedmiotem złożonego wniosku jest jedna działka rolna, dla której mają być wydane warunki zabudowy na jeden budynek mieszkalny oraz jeden budynek gospodarczy. Działka ta ma być sprzedana w całości jednemu klientowi. Zainteresowany wyjaśnił, iż wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie będzie skutkować zmianą przeznaczenia działki w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż przedmiotem umowy sprzedaży będzie dostawa jednej działki, dla której wydano warunki zabudowy. Z warunków tych wynikać będzie, iż na gruncie tym będzie można wybudować siedlisko rolne, czyli dom jednorodzinny oraz budynek gospodarczy. Zatem, jeżeli istotą transakcji będzie dostawa nieruchomości, która zgodnie z warunkami zabudowy, przeznaczona będzie pod zabudowę siedliska rolnego, nie będzie ona korzystać ze zwolnienia od podatku zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki, dla której wydano warunki zabudowy, powinien zastosować 22% stawkę podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, dla całości gruntu objętego umową sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.