ILPP2/443-1083/14-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku - jest prawidłowe.

W dniu 29 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą od 22 września 2014 r. jednoosobową działalność gospodarczą (...).

Przedmiotem działalności jest działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (PKD 71.12.Z). Do chwili obecnej nie została wystawiona żadna faktura ani rachunek i Zainteresowany nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Pomimo, że wg PKD działalność Wnioskodawcy obejmuje doradztwo techniczne, w rzeczywistości wykonuje on projekty i rysunki związane z usługami projektowania obiektów budowlanych i inżynierskich (ich konstrukcji). W klasyfikacji PKWiU wykonywane usługi oznaczone są jako: 71.12.12, 71.12.20, 71.20.12.

Wnioskodawca oświadcza, że nie świadczy usług doradczych (wg PKWiU oznaczonych jako 71.12.11 oraz 71.12.11.0), a jego przychody nie przekroczą kwoty 150 000 PLN rocznie, a w roku bieżącym ich wysokość nie przekroczy wartości proporcjonalnej do okresu prowadzenia działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadząc biuro projektów nie świadczące usług doradczych, a jedynie usługi, oznaczone w PKWiU symbolami: 71.12.12, 71.12.20, 71.20.12, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, do momentu osiągnięcia kwoty 150 000 PLN rocznie (a w roku rozpoczęcia działalności proporcjonalnie do czasu jej prowadzenia).

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług pozwala w jego przypadku na zwolnienie od podatku VAT do momentu, gdy wielkość przychodu nie przekroczy kwoty 150 000 PLN rocznie (i kwoty proporcjonalnej w roku rozpoczęcia działalności), gdyż świadczone przez niego na terenie kraju usługi sklasyfikowane w PKWiU jako: 71.12.12, 71.12.20, 71.20.12, nie są usługami doradztwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, w niektórych przypadkach ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi jednak art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku, a także zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 z wyjątkiem jednakże m.in. transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 - art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają usługi: prawnicze, w zakresie doradztwa (z wyjątkami wskazanymi wprost w przepisie) i jubilerskie.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą od 22 września 2014 r. jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i związanym z nią doradztwem technicznym (PKD 71.12.Z). Do chwili obecnej nie została wystawiona żadna faktura ani rachunek i Zainteresowany nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Pomimo, że wg PKD działalność Wnioskodawcy obejmuje doradztwo techniczne, w rzeczywistości wykonuje on projekty i rysunki związane z usługami projektowania obiektów budowlanych i inżynierskich (ich konstrukcji). W klasyfikacji PKWiU wykonywane usługi oznaczone są jako: 71.12.12, 71.12.20, 71.20.12. Wnioskodawca oświadył, że nie świadczy usług doradczych (wg PKWiU oznaczonych jako 71.12.11 oraz 71.12.11.0), a jego przychody nie przekroczą kwoty 150 000 PLN rocznie, a w roku bieżącym ich wysokość nie przekroczy wartości proporcjonalnej do okresu prowadzenia działalności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku prowadzenia biura projektów nieświadczącego usług doradczych do momentu osiągnięcia przychodu w kwocie 150.000 zł rocznie (a w roku bieżącym proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności).

Jak wskazano wyżej zwolnienie podmiotowe od podatku - co do zasady - obejmuje podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł (art. 113 ust. 1 ustawy), a w przypadku, gdy rozpoczynają sprzedaż w trakcie roku podatkowego, jeżeli przewidywana i rzeczywista wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150.000 zł (art. 113 ust. 5 i ust. 9 ustawy).

W art. 113 ust. 13 ustawy ustawodawca określił jednak listę towarów i usług, do których nie ma zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy. Wśród usług wyłączonych ze stosowania zwolnienia wymienione zostały m.in. usługi w zakresie doradztwa, z nielicznymi wyjątkami wskazanymi wprost w przepisie (art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy).

Zainteresowany wskazał, że pomimo, że wg PKD prowadzona przez niego działalność obejmuje doradztwo techniczne, w rzeczywistości wykonuje on projekty i rysunki związane z usługami projektowania obiektów budowlanych i inżynierskich (ich konstrukcji). Świadczone przez Wnioskodawcę usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) mieszczą się:

* pod pozycją 71.12.12 - Usługi projektowania technicznego budynków;

* pod pozycją 71.12.20 - Usługi kierowania przedsięwzięciami związanymi z obiektami budowlanymi i inżynierii lądowej i wodnej;

* pod pozycją 71.20.12 - Usługi w zakresie badań i analiz właściwości fizycznych.

Jednocześnie Zainteresowany oświadczył, że nie świadczy usług doradczych sklasyfikowanych pod symbolami PKWiU 71.12.11 oraz 71.12.10. Wnioskodawca szacuje, że jego przychody nie przekroczą kwoty 150.000 zł rocznie, a w roku bieżącym ich wartość nie przekroczy wartości proporcjonalnej do okresu prowadzenia działalności.

Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie spełnione zostaną przesłanki do zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy. Zainteresowany szacuje bowiem, że wartość sprzedaży z tytułu wykonywanych usług nie przekroczy określonego w ww. przepisie limitu, a ponadto usługi, które świadczy nie stanowią tych wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy wyłączonych z prawa do zwolnienia od podatku.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w bieżącym roku podatkowym podstawę do zastosowania zwolnienia od podatku aktualnie stanowi przepis art. 113 ust. 9 ustawy, w kolejnym natomiast roku podatkowym będzie to art. 113 ust. 1 ustawy. Należy przy tym zauważyć, że zwolnienie od podatku, o którym mowa wyżej będzie obowiązywało Wnioskodawcę tylko do czasu przekroczenia kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, ustalonej z uwzględnieniem wyłączeń wskazanych w ust. 2 tego przepisu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.