ILPP2/443-1083/08-2/MR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 lutego 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-1083/08-2/MR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2008 r. (data wpływu 28 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług wulkanizacji oraz w zakresie uznania dostawy opakowań za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług wulkanizacji oraz w zakresie uznania dostawy opakowań za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca poinformował, iż opisane we wniosku zdarzenie przyszłe przebiegało będzie wg następującego schematu i przy następujących założeniach:

1.

kontrahent zagraniczny jest zidentyfikowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego,

2.

kontrahent zagraniczny dostarcza na własny koszt i ryzyko Spółce, stanowiący jego własność materiał (towar - mieszankę gumową) z terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska na terytorium kraju (do siedziby zakładu Spółki),

3.

po wykonaniu przez Wnioskodawcę usług na towarze określonym w pkt 2, kontrahent zagraniczny odbiera z magazynu Wnioskodawcy na własny koszt i ryzyko produkt gotowy i wywozi go z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

4.

usługa wykonywana przez Spółkę na rzecz kontrahenta zagranicznego polega na zgodnej z zamówieniem wulkanizacji dostarczonego przez kontrahenta zagranicznego materiału (towaru), w wyniku czego powstają gotowe towary dostarczane kontrahentowi zagranicznemu,

5.

Wnioskodawca produkuje ponadto niezwrotne opakowania, w których dostarczany jest gotowy produkt kontrahentowi zagranicznemu; opakowania te mogą być ponownie wykorzystane przez kontrahenta zagranicznego,

6.

kontrahent zagraniczny dla wykonywanej przez Spółkę usługi i dostawy opakowań podał numer pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska,

7.

usługa fizycznie wykonana jest przez Wnioskodawcę na terytorium kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy świadczona przez Spółkę usługa wulkanizacji stanowi usługę wykonaną poza terytorium kraju, wykazywaną w deklaracji VAT-7 w poz. 21.

2.

Czy dostawa przez kontrahenta zagranicznego materiałów stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

3.

Czy dostawa przetworzonego (zwulkanizowanego) towaru kontrahentowi zagranicznemu stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towaru.

4.

Czy dostawa opakowań, w które opakowany będzie przedmiot usługi (zwulkanizowane towary) stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Świadczona przez Spółkę usługa wulkanizacji na rzecz kontrahenta zagranicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, wykonana będzie poza granicami kraju - w kraju, w którym kontrahentowi zagranicznemu nadano numer identyfikacyjny podany przez niego Spółce na potrzeby tej usługi. Usługa ta podlegać będzie wykazaniu w poz. 21 deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7.

Zdaniem Spółki, w opisanej sytuacji bez wątpienia usługa wulkanizacji, stanowiących własność kontrahenta zagranicznego materiałów, stanowi usługę określoną w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż mieszanka gumowa stanowi ruchomy majątek rzeczowy. Stosownie więc do treści ww. przepisu, w tym przypadku przyjmuje się, że usługa jest świadczona w miejscu gdzie jest faktycznie świadczona, z zastrzeżeniem art. 28 ww. ustawy. Z kolei art. 28 ust. 6 ustawy, przyjmuje na potrzeby opodatkowania podatkiem od towarów i usług fikcję prawną, że w przypadku podania przez nabywcę usługi (kontrahenta zagranicznego) numeru identyfikacyjnego, nadanego mu na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa niż terytorium państwa, na którym usługa jest świadczona za miejsce świadczenia usługi przyjmuje się terytorium państwa członkowskiego, które nadało nabywcy usługi ten numer identyfikacyjny. Skoro usługa faktycznie świadczona jest na terytorium Polski, a nabywca usługi (kontrahent zagraniczny) podał na potrzeby tej transakcji numer nadany mu na terytorium innego państwa członkowskiego, spełniona została hipoteza art. 28 ust. 6 ustawy i tym samym należy przyjąć, że usługa ta na potrzeby opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykonana została przez Wnioskodawcę na terytorium państwa członkowskiego, które nadało nabywcy usługi numer identyfikacyjny podany Wnioskodawcy. W konsekwencji, Spółka zobowiązana będzie do wykazania kwot uzyskanych z tak świadczonej usługi w poz. 21 deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7.

Ad. 2

Dostarczenie Spółce przez kontrahenta zagranicznego mieszanki gumowej nie stanowi dla niej wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z faktu, że zasadniczo wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce w sytuacji, gdy podatnik w wyniku dostawy towaru otrzymuje prawo do dysponowania towarem jak właściciel towaru (art. 9 ust. 1 ustawy o VAT). W wyżej opisanej sytuacji Spółka nie nabywa takich uprawnień, gdyż wykonuje na dostarczonym jej towarze wyłącznie czynności ściśle zlecone przez kontrahenta zagranicznego. W stosunku do Wnioskodawcy nie ma także zastosowania przepis art. 12 ust. 1 pkt 5 i 6 w związku z art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, gdyż przepis ten ma zastosowanie wyłącznie dla podatnika podatku od wartości dodanej, którym Wnioskodawca nie jest. Wynika to z treści art. 2 pkt 11 ustawy, który spod definicji podatnika podatku od wartości dodanej wyłącza podatników podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czyli także Spółkę. Podmiotem, określonym w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy, może więc w opisanym zdarzeniu przyszłym być kontrahent zagraniczny. Z tych też powodów w razie niezachowanie terminów określonych w art. 12 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy, Wnioskodawca nie stanie się stroną wewnątrzwspółnotowego nabycia towarów na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy, gdyż w tym przypadku stroną będzie kontrahent zagraniczny.

Ad. 3

Dostawa efektu przetworzenia przez Wnioskodawcę materiałów kontrahenta zagranicznego nie stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru.

Stanowisko Spółki wynika z faktu, że zasadniczo wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce w sytuacji, gdy podatnik w wyniku dostawy towaru przenosi prawo do dysponowania towarem jak właściciel na inny podmiot (art. 7 ust. 1 ustawy w zw. z art. 13 ustawy). W opisanym, hipotetycznym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynność techniczną na polecenie właściciela towaru - kontrahenta zagranicznego - polegającą na wydaniu przetworzonego towaru z magazynu Wnioskodawcy jej właścicielowi, który dokonuje wywiezienia stanowiącego jego własność towaru poza terytorium kraju.

Ad. 4

Dostawa wytworzonych przez Spółkę opakowań kontrahentowi zagranicznemu stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z faktu, że produkuje on opakowania, których własność jest w wyniku dostawy przenoszona na kontrahenta zagranicznego, który na cele tej transakcji podał Wnioskodawcy numer pod którym jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym zaistniały przesłanki do uznania, że transakcja ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia dla takiej interpretacji pozostaje fakt, że w ramach dostawy w wyprodukowanych przez niego opakowaniach, dostarczany jest towar na którym Wnioskodawca dokonał usługi na rzecz kontrahenta zagranicznego. Zdaniem Spółki, fakt ten nie może przesądzać o zaliczeniu wartości opakowań do ceny usługi, gdyż opakowanie nie jest opakowaniem zwrotnym i może być przez kontrahenta zagranicznego wykorzystane wielokrotnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż Spółka będzie świadczyć dla kontrahenta zagranicznego usługę polegającą na wulkanizacji dostarczonego przez tego kontrahenta towaru (mieszanki gumowej).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od powyższej zasady wprowadzono szereg wyjątków, określających inne niż wynikające z zasady ogólnej, miejsce świadczenia usług, z uwagi na ich charakter.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi wulkanizacji dostarczonej przez kontrahenta zagranicznego mieszanki gumowej, stanowią usługi na ruchomym majątku rzeczowym, wymienione w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "usługi na ruchomym majątku rzeczowym". W związku z tym należy zwrot ten interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

Mając powyższe na uwadze w sytuacji, gdy Spółka świadczyć będzie na rzecz kontrahenta zagranicznego usługę wulkanizacji, polegającą na wytworzeniu produktu finalnego z materiału powierzonego tj. mieszanki gumowej, należy uznać, że wykonuje ona usługi na ruchomym majątku rzeczowym.

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Artykuł 28 ust. 7 ustawy stanowi, że w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c) i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

Zgodnie z ust. 8 wskazanego artykułu, w przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną w terminie 90 dni od wykonania na nich usług wywiezione poza terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 8a ustawy, wywiezienie towarów w terminie późniejszym niż określony w ust. 8 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym towary zostały wywiezione.

W myśl ww. regulacji prawa podatkowego stwierdzić należy, iż miejscem świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym jest miejsce gdzie usługi są faktycznie świadczone, jednakże z zastrzeżeniem art. 28 ustawy. W treści przywoływanego art. 28 ust. 7 i 8 ustawy, ustawodawca zawarł dwa warunki, uzależniając od ich spełnienia przeniesienie miejsca świadczenia usług na terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy numer identyfikacji na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka będzie świadczyła usługi na ruchomym majątku rzeczowym, polegające na zgodnej z zamówieniem wulkanizacji dostarczonego przez kontrahenta zagranicznego zidentyfikowanego na potrzeby podatku od wartości dodanej towaru (mieszanki gumowej). Stosownie do powyższego, w przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym, dotyczących wyrobów przetworzonych, które są przeznaczone dla kontrahenta zagranicznego, oba warunki zawarte w art. 28 ust. 7 i 8 ustawy będą spełnione, jeżeli Wnioskodawca świadczyć będzie usługi dla nabywcy, który podał mu numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane oraz gdy towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione poza terytorium kraju (w terminie 90 dni od wykonania na nich usług). W związku z powyższym, po spełnieniu wymienionych warunków, miejscem świadczenia przedmiotowych usług, będzie terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że świadczone usługi niepodlegąją opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju a Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania ich wartości w poz. 21 deklaracji VAT-7.

Ad. 2

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Biorąc pod uwagę, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji Wnioskodawca świadcząc usługi na dostarczonym mu towarze, wykonywać będzie czynności zlecone przez kontrahenta zagranicznego, wobec powyższego nie nabywa on uprawnień do dysponowania tym towarem jak właściciel. Tym samym, dostarczenie Spółce przez kontrahenta zagranicznego mieszanki gumowej nie stanowi dla niej wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Ad. 3

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 13 ust. 1 ustawy).

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca wykonywać będzie usługi wulkanizacji na towarze powierzonym przez kontrahenta zagranicznego, który odbiera z magazynu Spółki produkt gotowy i wywozi go z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż dostawę przetworzonego (zwulkanizowanego) towaru kontrahentowi zagranicznemu przez Zainteresowanego, nie można będzie uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Bowiem w przedmiotowej sprawie nie zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 13 ust. 1 ustawy.

Ad. 4

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka produkuje niezwrotne opakowania, w których dostarczany będzie gotowy produkt kontrahentowi zagranicznemu, opakowania te mogą być ponownie wykorzystane przez kontrahenta zagranicznego.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1.

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2.

osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3.

podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4.

podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów muszą zaistnieć następujące elementy: wywóz towarów musi nastąpić z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy (wymóg przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Ponadto, zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca produkuje opakowania, w które będą opakowane gotowe produkty powstałe w wyniku usług wulkanizacji. Gotowy produkt będzie dostarczony kontrahentowi zagranicznemu, który dla wykonywanej przez Spółkę usługi i dostawy opakowań podał numer pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

1.

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

2.

podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W świetle przedstawionych przepisów należy stwierdzić, iż Zainteresowany będzie mógł potraktować dostawę wytworzonych opakowań do kontrahenta zagranicznego, jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, oraz że będzie miał prawo do zastosowania dla tej transakcji stawki podatku w wysokości 0%, spełniając warunki zawarte w art. 42 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), w której zmieniono brzmienie art. 28 ust. 8, art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz dodano art. 28 ust. 8a.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl