ILPP2/443-1070/09-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 14 sierpnia 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 17 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania zwiększenia podatku VAT należnego w związku ze zbyciem wierzytelności odpisanej uprzednio jako nieściągalna - jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania zwiększenia podatku VAT należnego w związku ze zbyciem wierzytelności odpisanej uprzednio jako nieściągalna.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcy - czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług przysługiwała wierzytelność pieniężna (należność) wobec swojego kontrahenta krajowego (odbiorcy towarów dostarczanych przez niego) z tytułu dostawy towarów na terytorium Polski. Dłużnik Zainteresowanego jak i sama wierzytelność spełniały wszystkie warunki określone w art. 89a ustawy od towarów i usług, pozwalające na uznanie, że jej nieściągalność została uprawdopodobniona w rozumieniu przepisów ustawy od towarów i usług. Wnioskodawca po bezskutecznym wezwaniu dłużnika do uregulowania całej wierzytelności i wyznaczeniu dłużnikowi 14 dni do dokonania tej czynności. Po upływie tego terminu, w miesiącu czerwcu 2009 r. na podstawie art. 89a ust. 3 w zw. z art. 89a ust. 1 skorygował podatek należny o kwotę 93671,00 zł stanowiącą podatek VAT od opisanej wyżej wierzytelności. Następnie po dokonanej korekcie podatku VAT dokonał cesji (przelewu) całej swojej wierzytelności przysługującej mu wobec dłużnika, od której dokonał wskazanej wyżej korekty podatku VAT, na rzecz podmiotu trzeciego posiadającego siedzibę na terytorium Polski. Z tytułu dokonanej cesji wierzytelności otrzymał od cedenta wynagrodzenie w wysokości 30% przelanej na jego rzecz wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Zainteresowany, który zbył wierzytelność na rzecz podmiotu trzeciego będącego czynnym podatnikiem podatku VAT i otrzymał od niego wynagrodzenie z tytułu cesji wierzytelności w wysokości 30% jej wartości, która to wierzytelność uprzednio została objęta korektą podatku należnego jako wierzytelność, której nieściągalność została uprawdopodobniona, w myśl art. 89a ustawy o VAT, ma obowiązek dokonania zwiększenia podatku należnego w części, w której wierzytelność została uregulowana a więc w równowartości 30% jej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on obowiązek dokonania zwiększenia podatku należnego w części, w której wierzytelność została uregulowana, a więc w równowartości 30% jej wysokości.

Zgodnie z opinią Zainteresowanego, w opisanym wyżej stanie faktycznym, przysługująca mu wierzytelność pieniężna została uregulowana częściowo, albowiem cedent który ją nabył, nie uregulował jej w całości, a jedynie w wysokości 30% jej kwoty.

Na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności opisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona. Zgodnie z przepisem art. 89a ust. 2 ww. ustawy przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z powyższym zbycie należności pozbawia podatnika możliwości skorzystania z uprawnienia przewidzianego w przepisie art. 89a ust. 1 ww. ustawy. Tym samym zbycie wierzytelności oznacza, iż przestała być ona nieściągalna, co oznacza, iż podatnik otrzymał należność wynikającą z danej wierzytelności (nawet w takim wypadku, gdy otrzymał ją od podmiotu trzeciego - czyli od nabywcy wierzytelności). W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca zbył jednak przysługującą mu wierzytelność po dokonanej korekcie podatku należnego, co przesądza o prawidłowości i zgodności z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług dokonanej korekty podatku należnego.

Zdaniem Zainteresowanego, zbycie przez niego przysługującej mu wierzytelności pieniężnej nie jest obojętne prawnie i pociąga za sobą skutki wyrażone w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, a w szczególności w jej ust. 4.

Z tego też względu wobec zaistniałego stanu faktycznego zastosowanie ma art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi: "W przypadku, gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części".

Powyższy przepis również nie wprowadza wymogu, aby należność została uregulowana tylko i wyłącznie przez dłużnika. Tym samym uregulowanie należności lub części należności przez podmiot trzeci również spowoduje, iż u Zainteresowanego powstanie obowiązek rozliczenia podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność lub jej część zostanie uregulowana.

Skoro zatem wierzytelność przysługująca Wnioskodawcy została uregulowana w wysokości 30% jej kwoty, to powstało na nim zobowiązanie podatkowe rozliczenia podatku należnego od otrzymanej części wierzytelności w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał on przysługującą mu wierzytelność.

Taka interpretacja art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług znajduje ponadto swoje uzasadnienie w treści art. 89b ust. 4 tej ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 4 ww. ustawy w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części. Tym samym kontrahent po uregulowaniu należności na rzecz wierzyciela ponownie będzie mógł zwiększyć kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z uregulowanych faktur. Zwrócić należy uwagę, iż powyższy przepis nie wprowadza wymogu uregulowania należności na rzecz pierwotnego wierzyciela (Zainteresowanego) - istnieje wyłącznie wymóg uregulowania należności. Zatem uregulowanie przez kontrahenta należności na rzecz jego wierzyciela również upoważnia kontrahenta do skorzystania z możliwości przewidzianej w art. 89b ust. 4 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje także w całości uzasadnienie w interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 14 kwietnia 2009 r. w sprawie oznaczonej sygnaturą IPPP2/443-161/09-4/SAP. Interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dotyczyła stanu faktycznego bardzo zbliżonego do opisywanego powyżej, co także dodatkowo wskazuje słuszność stanowiska Zainteresowanego w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z powyższym zbycie należności pozbawia podatnika możliwości skorzystania z uprawnienia przewidzianego w przepisie art. 89a ust. 1 ustawy. Tym samym zbycie wierzytelności oznacza, iż przestała być ona nieściągalna, co oznacza, iż podatnik otrzymał należność wynikającą z danej wierzytelności (nawet w takim wypadku, gdy otrzymał ją od podmiotu trzeciego - czyli od nabywcy wierzytelności).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca po dokonanej korekcie podatku VAT dokonał cesji (przelewu) całej swojej wierzytelności przysługującej mu wobec dłużnika, od której dokonał wskazanej wyżej korekty podatku VAT, na rzecz podmiotu trzeciego posiadającego siedzibę na terytorium Polski. Z tytułu dokonanej cesji wierzytelności otrzymał od cedenta wynagrodzenie w wysokości 30% przelanej na jego rzecz wierzytelności.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Powyższy przepis nie wprowadza wymogu, aby należność została uregulowana tylko i wyłącznie przez dłużnika. Tym samym uregulowanie należności lub części należności przez podmiot trzeci również spowoduje, iż u Zainteresowanego powstanie obowiązek rozliczenia podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność lub jej część zostanie uregulowana.

Skoro zatem wierzytelność przysługująca Wnioskodawcy została uregulowana w wysokości 30% jej kwoty, to powstał wobec niego obowiązek rozliczenia podatku należnego od otrzymanej części wierzytelności w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał on część należności.

Reasumując Zainteresowany, który zbył wierzytelność na rzecz podmiotu trzeciego będącego czynnym podatnikiem podatku VAT i otrzymał od niego wynagrodzenie z tytułu cesji wierzytelności w wysokości 30% jej wartości, która to wierzytelność uprzednio została objęta korektą podatku należnego jako wierzytelność, której nieściągalność została uprawdopodobniona, w myśl art. 89a ustawy o VAT, ma obowiązek dokonania zwiększenia podatku należnego w części, w której wierzytelność została uregulowana a więc w równowartości 30% jej wysokości w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzyma daną część należności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.