ILPP2/443-106/08-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2008 r. (data wpływu 1 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót budowlano montażowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót budowlano-montażowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie złożonego zamówienia wykonał przyłącze wodociągowe do hydroforni. Przedmiotowa usługa została w całości wykonana w 2007 r. i potwierdzona fakturą wystawioną w dniu 27 grudnia 2007 r. Na wspomnianym dokumencie wykazano podatek VAT w wysokości 7 % przyjmując za zasadną argumentację usługobiorcy, wskazującą na stawkę w wysokości 7 % jako właściwą w analizowanym stanie faktycznym. Obecnie jednak Zainteresowany ma wątpliwości co do prawidłowości zastosowanej stawki. Wynika to z faktu, iż opisana usługa, zaliczana do robót budowlano-montażowych związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu korzystać mogła z preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7 % jedynie do dnia 31 grudnia 2007 r.. Biorąc pod uwagę, iż ustawodawca przewidział szczególny moment powstania obowiązku podatkowego dla usług budowlanych i budowlano-montażowych, określony na moment otrzymania całości lub części zapłaty, jednak nie później niż 30. dnia licząc, od dnia wykonania usługi - Wnioskodawca stwierdza, że w opisanym stanie faktycznym obowiązek ten do dnia 31 grudnia 2007 r. nie powstał. Jest to konsekwencją tego, iż nabywca nie dokonał zapłaty do dnia 31 grudnia 2007 r. włącznie, ani też do ostatniego dnia 2007 r. nie upłynął 30 dzień od dnia wykonania usługi. Począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r. roboty budowlane i budowlano-montażowe związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu nie korzystają już z preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7 %. Od tego dnia do robót, o których mowa w zdaniu poprzednim stosować należy stawkę podstawową w wysokości 22 %.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien ustalić stawkę VAT w wysokości 22 %, tj. obowiązującą w dniu powstania obowiązku podatkowego, a w konsekwencji tego dokonać korekty wystawionej faktury VAT, czy może jednak stawka ustalona pierwotnie w wysokości 7 % jest prawidłowa i Zainteresowany nie musi podejmować żadnych czynności zmierzających do skorygowania podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, stawką właściwą w analizowanym przypadku będzie 22 %. Wynika to z tego, że kwotę podatku wyliczaną w oparciu o podstawę opodatkowania i stawkę podatku, w jego przekonaniu należy ustalić stosując stan prawny obowiązujący w dniu powstania obowiązku podatkowego. Nie istnieje żaden przepis, który stanowiłby o tym, że ustalenia co do wysokości opodatkowania dokonać należy stosując stan prawny z dnia wykonania usługi czy wydania towaru. Podobnie rzecz się ma w przypadku zaliczki uiszczonej przed dostawą towaru lub wykonaniem usługi. W tym przypadku, o zastosowanej stawce decyduje moment powstania obowiązku podatkowego, a nie moment wykonania usługi czy dostawy towaru, na poczet których zaliczkę uiszczono. Ograniczenie dyspozycji przepisu o momencie powstania obowiązku podatkowego jedynie do funkcji określającej w rozliczeniu, za który okres należy "technicznie" rozliczyć podatek należny, zdaje się być pozbawione podstawy prawnej. Choć podobna kwestia została już rozstrzygnięta przez Ministerstwo Finansów (pismo z dnia 24 czerwca 2004 r. nr PP3-812-458/2004/AK/1786, to jednak w opinii Zainteresowanego zaprezentowane tam stanowisko nie może zostać uznane za właściwe w opisanym stanie faktycznym. Wynika to z tego, że sprawa, która posłużyła za podstawę do wydania powołanej interpretacji związana była z derogacją wówczas obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym, a w konsekwencji brakiem kontynuacji jej przepisów. Kontynuacja ta miała miejsce w odniesieniu do ściśle określonych elementów tej ustawy i nastąpiła w oparciu o artykuły nowej ustawy o VAT, zamieszczone w jej dziale XIII. Zaprezentowane wówczas stanowisko Ministerstwa Finansów należy zaaprobować w ówczesnym stanie faktycznym, gdyż przyjęcie odmiennej interpretacji prowadziłoby do stanu, w którym ustawa z dnia 11 marca 2004 r. działałaby wstecz, bez wyraźnego zapisu zamieszczonego w jej treści. Jednakże Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku interpretacji nie można opierać o te same podstawy, wobec czego zasadnym jest w opisywanym stanie faktycznym zastosowanie stawki VAT w wysokości 22 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednocześnie w myśl art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Zaznaczyć należy, iż wykonanie przez podatnika czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powoduje obowiązek rozliczenia podatku według stawek obowiązujących w dniu wykonania tej czynności. Określony w przepisach moment powstania obowiązku podatkowego wskazuje na termin rozliczenia przez podatnika podatku z tytułu wykonanej czynności.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a), w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosowana była stawka w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Z powyższej analizy przepisów ustawy wynika, że w przypadku roboty budowlano-montażowej związanej z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, która wykonana została przez Spółkę i udokumentowana wystawioną fakturą VAT przed dniem 31 grudnia 2007 r., dla której obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstał po dniu 1 stycznia 2008 r. - czynność ta podlega opodatkowaniu według stawki obowiązującej dla tej czynności w momencie jej wykonania, tj. przed dniem 1 stycznia 2008 r.

W związku z powyższym Wnioskodawca zastosował prawidłową stawkę podatku i nie musi dokonywać jej korekty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.