ILPP2/443-1047/13-3/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. w upadłości likwidacyjnej, przedstawione we wniosku z 14 października 2013 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 28 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z 13 stycznia 2014 r. (data wpływu 16 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zakupu przez syndyka w imieniu upadłego kasy rejestrującej i ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zakupu przez syndyka w imieniu upadłego kasy rejestrującej i ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. Wniosek uzupełniono w dniu 16 stycznia 2014 r. o doprecyzowanie własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jednostka od początku istnienia prowadziła sprzedaż usług wyłącznie na rzecz podmiotów gospodarczych, nie dokonywała ona sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ani rolników indywidualnych.

Dnia 20 grudnia 2012 r. ogłoszona została upadłość jednostki, a czynności zmierzające do likwidacji zostały powierzone syndykowi masy upadłości.

Syndyk w ramach przeprowadzanej likwidacji jednostki, dokonuje między innymi sprzedaży składników jej majątku, przy czym sprzedaż dokonywana jest również na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, zasadniczym zadaniem syndyka masy upadłości, w ramach przeprowadzanej likwidacji majątku dłużnika, jest spieniężenie masy upadłości, wyegzekwowanie wierzytelności upadłego oraz doprowadzenie do podziału uzyskanych środków pieniężnych pomiędzy wierzycieli, po sporządzeniu i zatwierdzeniu listy wierzytelności oraz uprawomocnieniu się planu podziału funduszów z masy upadłości (art. 306 i nast. p.u.n.).

Syndyk zobowiązany jest również, w ramach nadzoru prowadzonego przez sąd nad postępowaniem upadłościowym, do sporządzania i składania okresowych sprawozdań ze swej działalności sędziemu-komisarzowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy syndyk po przekroczeniu limitu, określonego w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia MF z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ma obowiązek zakupu w imieniu upadłego kasy fiskalnej i ewidencjonowania sprzedaży zgodnie z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu do wniosku), nie powinien on kupować kasy fiskalnej dla jednostki postawionej w stan upadłości likwidacyjnej, ponieważ zakup taki byłby sprzeczny z celem postępowania likwidacyjnego.

Głównym celem postępowania likwidacyjnego jest likwidacja masy upadłości poprzez jej sprzedaż oraz podział uzyskanych środków pomiędzy wierzycieli.

Dodatkowym argumentem, potwierdzającym, że zakup kasy fiskalnej przez upadłego byłby nieuzasadniony, jest fakt szczególnego nadzoru nad postępowaniem likwidacyjnym przez sędziego-komisarza, który otrzymuje sporządzane przez syndyka okresowe sprawozdania rachunkowe wraz ze szczegółowym opisem dokonanych w danym okresie rozrachunkowym wpływowi wydatków środków pieniężnych.

Wszystkie składniki majątkowe likwidowanej jednostki, jako składniki masy upadłości są zinwentaryzowane, a ich sprzedaż udokumentowana jest fakturami.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, syndyk nie jest zobowiązany do ewidencjonowania dokonywanych transakcji poprzez ich rejestrowanie na kasie fiskalnej, gdyż z uwagi na specyfikę postępowania upadłościowego wszelkie wpływy do masy z tytuły sprzedaży majątku upadłej spółki muszą być udokumentowane fakturami. Z przychodów (oraz wydatków) syndyk składa sprawozdanie sędziemu-komisarzowi, sprawującemu nadzór nad czynnościami syndyka. Syndyk nie ma więc możliwości zbywania majątku upadłej spółki bez potwierdzenia tego faktu stosowną fakturą.

Zakup kasy fiskalnej w sytuacji kończenia prowadzenia działalności gospodarczej przez upadłą spółkę, mógłby być uznany przez sąd za nieuzasadniony i sprzeczny z celem postępowania likwidacyjnego.

Ponadto sprzedaż majątku upadłej spółki nie jest dokonywana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Sprzedaż majątku upadłego przez syndyka, jest jedynie realizacją ustawowego obowiązku polegającego na likwidacji masy upadłości przez syndyka, będącej następstwem postawienia jednostki w stan upadłości likwidacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. I tak, w ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl § 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), obowiązującego do 31 grudnia 2013 r., organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Przy czym, fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów (§ 23 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Natomiast na podstawie art. 1 pkt 50 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.) od 1 stycznia 2014 r. dodano art. 106c ustawy zgodnie z którym, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2013 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. poz. 1382), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz ze względu na wysokość obrotu - do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do 31 grudnia 2014 r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Zwolnienie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Natomiast zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę treść powyżej powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących uzależniony jest od wystąpienia sprzedaży, która podlegać będzie obowiązkowi ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej, tj. na rzecz podmiotów wskazanych w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem jeżeli wystąpi sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub na rzecz rolników ryczałtowych, wystąpi również obowiązek ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej.

Z opisu sprawy wynika, że jednostka od początku istnienia prowadziła sprzedaż usług wyłącznie na rzecz podmiotów gospodarczych, nie dokonywała ona sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ani rolników indywidualnych. Dnia 20 grudnia 2012 r. ogłoszona została upadłość jednostki, a czynności zmierzające do likwidacji zostały powierzone syndykowi masy upadłości. Syndyk w ramach przeprowadzanej likwidacji jednostki, dokonuje między innymi sprzedaży składników jej majątku, przy czym sprzedaż dokonywana jest również na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Zgodnie z postanowieniami ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, zasadniczym zadaniem syndyka masy upadłości, w ramach przeprowadzanej likwidacji majątku dłużnika, jest spieniężenie masy upadłości, wyegzekwowanie wierzytelności upadłego oraz doprowadzenie do podziału uzyskanych środków pieniężnych pomiędzy wierzycieli, po sporządzeniu i zatwierdzeniu listy wierzytelności oraz uprawomocnieniu się planu podziału funduszów z masy upadłości (art. 306 i nast. p.u.n.). Syndyk zobowiązany jest również, w ramach nadzoru prowadzonego przez sąd nad postępowaniem upadłościowym, do sporządzania i składania okresowych sprawozdań ze swej działalności sędziemu-komisarzowi.

Wobec powyższego powstała wątpliwość, czy syndyk po przekroczeniu limitu, określonego w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia MF z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ma obowiązek zakupu w imieniu upadłego kasy fiskalnej i ewidencjonowania sprzedaży zgodnie z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1112 z późn. zm.) - wyznaczenie syndyka następuje w postanowieniu sądu o ogłoszeniu upadłości. Stosownym postanowieniem sąd powierza zatem syndykowi pełnienie określonych funkcji w postępowaniu upadłościowym, których zakres precyzuje ustawa.

Syndykowi przysługuje prawo do zwrotu wydatków koniecznych, poniesionych w związku z wykonywaniem czynności, jeżeli wydatki te zostały uznane przez sędziego-komisarza (art. 162 ust. 3 ww. ustawy).

W świetle bowiem art. 160 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym. Ryzyko gospodarcze wszelkich czynności prawnych (które jest jednym z podstawowych kryteriów ustalenia czy działalność ma charakter samodzielny czy nie), w tym także czynności zobowiązaniowych syndyka ponosi zatem zawsze masa upadłości. Syndyk nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości (art. 160 ust. 2 cyt. ustawy). Odpowiedzialności za ww. czynności nie ponosi również sąd. Sąd nie odpowiada też za szkodę wyrządzoną na skutek nienależytego wykonania obowiązków przez syndyka. Jak wynika z art. 160 ust. 3 cyt. ustawy, za ww. szkodę odpowiada bezpośrednio syndyk masy upadłościowej.

Natomiast z treści art. 306 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze wynika, że po ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego, syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym w terminie jednego miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości. Plan likwidacyjny powinien określać proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie zaś z art. 308 i art. 311 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości przez sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, sprzedaż nieruchomości i ruchomości, przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo ich zbycie.

Przyznać należy, że niewątpliwie przy wykonywaniu swojej funkcji syndyk podlega ustawie - Prawo upadłościowe i naprawcze i najważniejsze decyzje musi konsultować z sędzią komisarzem i radą wierzycieli, jednakże w podstawowym i zasadniczym zakresie wykonywania swoich obowiązków jest w pełni samodzielny. Poza tym nawet w takich przypadkach czynności wykonywane są na rachunek upadłego.

Odnośnie zatem wszelkich odpłatnych czynności dostaw towarów oraz świadczenia usług wykonywanych na rachunek upadłego w następstwie decyzji zarządczych syndyka, podatnikiem VAT - świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - pozostaje upadły, którego działalność gospodarcza jest prowadzona w szczególnym zakresie i formie. W postępowaniu upadłościowym syndyk w sensie materialnoprawnym działa w interesie wierzycieli, a także upadłego, co oznacza, że podejmuje w tym postępowaniu czynności, z których podmioty te uzyskują jakąś korzyść. Jednakże należy zauważyć, że syndyk nie wstępuje w prawa i obowiązki podatnika. Podatnikiem pozostaje przedsiębiorca, ale w związku z jego upadłością rozliczenia z organami podatkowymi są nadzorowane przez syndyka. Tym samym nie oznacza to, że upadły utracił status podatnika podatku od towarów i usług, gdyż syndyk działa jedynie w imieniu i na rachunek upadłego.

W związku z tym należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż poszczególnych składników majątkowych masy upadłości (jako towaru) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, dokonywana przez syndyka masy upadłości w ramach procesu upadłościowego, stanowi dostawę towaru, a czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym podatnikiem jest jednostka (upadły), który w tym zakresie prowadzi wciąż szeroko rozumianą działalność gospodarczą. Czynność ta wywołuje bezpośrednie skutki w zakresie prawnopodatkowych obowiązków podatnika i w tym znaczeniu sprzedaż taka jest równoznaczna ze sprzedażą dokonaną przez podatnika (upadłego). Tym samym do sprzedaży takiej mają również zastosowanie przepisy dotyczące obowiązku prowadzenia przez podatnika ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynikające z rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wobec powyższego, sprzedaż dokonywana przez syndyka - działającego w imieniu i na rachunek upadłego - w celu likwidacji masy upadłości jednostki (upadłego) dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej podlega ewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej. Zatem po przekroczeniu limitu, określonego w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, syndyk ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży zgodnie z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą kasy rejestrującej.

Wskazać należy również, że nietrafne są argumenty Wnioskodawcy, że zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących wynika z powołanych we wniosku przepisów ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze. Bowiem żaden z przepisów tej ustawy takiego zwolnienia nie przewiduje, zaś interpretowanie jego istnienia, czy to z ogólnych zasad postępowania upadłościowego, czy też niecelowości ekonomicznej zakupu kasy rejestrującej wobec szybkiego zakończenia postępowania upadłościowego przez wysprzedanie majątku upadłego, jest zabiegiem nieuprawnionym - prawnie niedopuszczalnym.

Ponadto zaznaczenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.