ILPP2/443-1047/08/10-S/TW - Możliwość uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów sprzedaży armatury instalacyjnej na rzecz kontrahentów z Rosji, zgłoszonej do wywozu w imieniu polskiej spółki przez litewską agencję celną w litewskim urzędzie celnym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 października 2009 r., sygn. akt I SA/Po 480/09 - stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2008 r. (data wpływu 18 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka zajmuje się sprzedażą hurtową armatury instalacyjnej. W dniu 10 września 2008 r. Zainteresowany dokonał sprzedaży towaru na rzecz kontrahenta z Rosji. Dostawa towarów odbyła się na zasadzie Ex Works XXX, tzn. wszystkie obowiązki związane z organizacją transportu, wynajęciem firmy transportowej, ubezpieczeniem towaru spoczęły na nabywcy.

Wywożony towar nie został zgłoszony do wywozu w polskim urzędzie celnym. Zgłoszenia wywozu dokonała w imieniu Spółki (posiadająca jej upoważnienie) litewska agencja celna w litewskim urzędzie celnym.

W dniu 2 października 2008 r. Wnioskodawca otrzymał od rosyjskiego kontrahenta e-mail z załączonym w pliku PDF dokumentem EAD. Na dokumencie, jako nadawca/eksporter wymieniona jest Spółka, natomiast jako odbiorca rosyjski kontrahent.

Ponieważ Zainteresowany nie otrzymał komunikatu IE-599 zwrócił się z pismem do litewskiego urzędu celnego o potwierdzenie wywozu towarów.

W dniu 31 października 2008 r. odebrał pismo, w którym urząd potwierdził zamknięcie eksportu w dniu 10 września 2008 r. Jednocześnie poinformował Wnioskodawcę o braku możliwości elektronicznego przesłania wiadomości IE-599 ze względu na specyficzną wersję Systemu Kontroli Eksportowej (ECS) na Litwie.

W miesiącu wrześniu Zainteresowany opodatkował powyższą transakcję 22 % stawką podatku VAT, właściwą dla sprzedaży w kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, pomimo nierozpoczęcia procedury wywozu w polskim urzędzie celnym, ale posiadając dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty z litewskiego urzędu celnego, może dokonać korekty deklaracji VAT-7 i wykazać ww. transakcję, jako eksport ze stawką podatku 0 %.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie z litewskiego urzędu celnego pisma informującego o zakończeniu eksportu, potwierdza w sposób jednoznaczny wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Zatem posiadany dokument wraz z dokumentem EAD oraz kopią faktury zezwalają na skorzystanie przez Spółkę z uprawnień wynikających z art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, w postaci możliwości zastosowania w eksporcie towarów stawki podatku w wysokości 0 %.

Zainteresowany wskazał, iż zgodnie z art. 146 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę (lub nabywcę mającego siedzibę poza danym państwem członkowskim) lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty.

Zwolnienie to stosuje się obowiązkowo do wszelkich wywozów towarów poza Wspólnotę, niezależnie od tego, w którym państwie członkowskim towary objęte zostaną procedurą eksportu.

Również przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego nie przewidują żadnych wymogów odnośnie urzędu celnego, w którym procedura eksportu winna się rozpocząć. Zgodnie z art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, przez eksport rozumie się wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Do takiego samego wniosku doszedł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który w wyroku z dnia 14 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 923/07, zezwolił podatnikowi na bezpośrednie oparcie się na przepisie Dyrektywy i uwzględnił znaczenie eksportu, jako wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

W dniu 5 lutego 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1047/08-2/TW stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2008 r. jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 18 lutego 2009 r. Odpowiedź na ww. wezwanie, w której organ podatkowy zmienił ww. interpretację, została udzielona pismem z dnia 18 marca 2009 r. znak ILPP2/443/W-24/09-2/SJ. W dniu 8 kwietnia 2009 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. pismo, w której wniesiono o jej uchylenie. Odpowiedź na przedmiotową skargę została udzielona pismem z dnia 6 maja 2009 r. znak ILPP2/4440-11/09-2/SJ. Wyrokiem z dnia 28 października 2009 r. sygn. akt I SA/Po 480/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację.

Dnia 25 stycznia 2010 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Po 480/09 w sprawie doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z uzasadnieniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 października 2009 r. sygn. akt I SA/Po 480/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

W myśl art. 19 ust. 6 ustawy o VAT, w eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium wspólnoty.

Wnioskodawca dokonał transakcji dostawy towarów na rzecz kontrahentów z Rosji. Dostawa towarów odbyła się na zasadzie Ex Works XXX, tzn. wszystkie obowiązki związane z organizacją transportu, wynajęciem firmy transportowej, ubezpieczeniem towaru spoczęły na nabywcy. Wywożony towar nie został zgłoszony do wywozu w polskim urzędzie celnym. Zgłoszenia wywozu dokonała jednak w imieniu Spółki (posiadająca jej upoważnienie) litewska agencja celna w litewskim urzędzie celnym.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W przedmiotowej sprawie, należy zwrócić uwagę na art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Stosownie do tego przepisu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Wskazany przepis art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, rozszerza zatem pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych, polegające na przemieszczeniu towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez nią czynnościom opodatkowanym. Przy czym zaznaczyć należy, iż przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Zatem zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, przemieszczenie towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż przemieszczenie z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego towarów, które mają być przedmiotem eksportu przez tego podatnika w sytuacji, gdy wywóz jest potwierdzany przez urząd celny na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego tylko wówczas jest uznawany za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, jeżeli podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium Polski. Zatem w przypadku braku powyższego dokumentu celnego, przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Przy czym zauważyć należy, iż zarówno eksport towarów jak i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów objęte są 0 % stawką podatku VAT (przy zachowaniu odpowiednich warunków), co w efekcie powoduje, że towary te są opodatkowane w państwie ich konsumpcji (przeznaczenia).

Biorąc pod uwagę fakt, iż Spółka ww. dokumentu nie posiada, stwierdzić należy, iż przepis art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Reasumując, transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę nie można uznać za eksport towarów, lecz za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Przemieszczenie należącego do Spółki towaru z terytorium Polski na terytorium Litwy, celem jego wywozu do Rosji, stanowić będzie w Polsce wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Powyższe regulacje zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług nie są sprzeczne z przepisami Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L. Nr 347 str. 1 z późn. zm.) odnoszącymi się do zwolnień w podatku w przypadku eksportu towarów. Zwolnienie to zostało oparte na zasadzie opodatkowania w miejscu przeznaczenia lub ostatecznej konsumpcji.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 lit. a) Dyrektywy Rady 2006/112/WE, państwa członkowskie zwalniają transakcję dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty.

Jednakże należy mieć na uwadze również postanowienia art. 131 Dyrektywy Rady 2006/112/WE, odnoszące się również do zwolnień w eksporcie. W myśl tych przepisów zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim przypadkom uchylania się od opodatkowania i nadużyć.

Przepisy Dyrektywy przyznają zatem krajom Wspólnoty pewną swobodę w kształtowaniu tych zwolnień poprzez wprowadzenie odpowiednich środków i procedur administracyjnych ukierunkowanych na osiągnięcie wymienionych celów. Tego rodzaju regulacje nie powinny jednak wykraczać poza tak zdefiniowane cele, aby nie prowadzić do systematycznego podważania przyjętych zwolnień, a tym samym założeń, które Wspólnota chce osiągnąć poprzez ich wprowadzenie. Cechą wspólna większości zwolnień przewidzianych w rozdziałach 2-9 jest odniesienie się do transakcji, w których wykorzystanie dostarczonych towarów lub efektu wyświadczonej usługi odbywa się poza terytorium Wspólnoty. Z tego względu opodatkowanie tych transakcji VAT byłoby sprzeczne z założeniami wspólnego systemu podatku VAT, gdyż co do zasady, podatkowi nie powinny podlegać transakcje, w których ostateczna konsumpcja ma miejsce poza Wspólnotą. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż cel określony przez dyrektywę w pełni realizują przytoczone wyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.