ILPP2/443-1033/11-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia - brak daty sporządzenia (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 29 czerwca 2011 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 4 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu 20 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu odliczenia podatku VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu odliczenia podatku VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu 20 września 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma została poszkodowana w powodzi w sierpniu 2010. Przedsiębiorca złożył wniosek o pożyczkę na podstawie ustawy z dnia 12 sierpnia 2010 r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r. Została ona decyzją Komisji powołanej przez Fundusz Pożyczkowy umorzona w 100%. Zgodne z ustawą kwoty umorzonych pożyczek udzielanych przedsiębiorcom do 50 tys. zł na odbudowę majątku trwałego lub obrotowego, zniszczonego lub utraconego w wyniku klęski żywiołowej, w tym przypadku powodzi, są zwolnione z podatku dochodowego.

Pożyczkobiorca będący płatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) rozliczył otrzymaną pożyczkę w kwotach netto zgodnie z umową pożyczki.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług.

Dnia 17 grudnia 2010 r. zawarł umowę pożyczki z S.A. Pożyczka była finansowana ze środków rezerwy celowej budżetu państwa przeznaczonych na przeciwdziałanie i usuwanie skutków klęsk żywiołowych, która na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 sierpnia 2010 r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych powodzią z 2010 r. została w całości umorzona. Wydatki sfinansowane otrzymaną pożyczka zostały przeznaczone na cele związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wszystkie faktury zostały wystawione na firmę Wnioskodawcy. Faktury dotyczyły naprawy szkód wywołanych powodzią. Dokumentują one usługi budowlane wraz z zakupem materiałów budowlanych. Faktury dotyczą okresu od sierpnia 2010 r. do maja 2011 r. Pożyczka została umorzona w całości 3 czerwca 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek VAT wynikający z faktur rozliczonych z otrzymanej pożyczki w kwocie netto można odliczyć w miesiącu umorzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzona pożyczka w kwocie netto jest formą pomocy dla przedsiębiorców od Państwa, natomiast podatek VAT od kwoty umorzonej pożyczki został zapłacony. Zainteresowany uważa, że powinien zostać odliczony w miesiącu umorzenia pożyczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w rezultacie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków wskazanych w ustawie o VAT.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy ponadto zauważyć, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego nie ma znaczenia źródło finansowania wydatków na nabycie towarów i usług. Także pokrycie tych wydatków ze środków innych niż własne nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika m.in., że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług. Dnia 17 grudnia 2010 r. zawarł z S.A. umowę pożyczki. Pożyczka była finansowana ze środków rezerwy celowej budżetu państwa przeznaczonych na przeciwdziałanie i usuwanie skutków klęsk żywiołowych, która na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 sierpnia 2010 r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych powodzią z 2010 r. została w całości umorzona. Wydatki sfinansowane otrzymaną pożyczka zostały przeznaczone na cele związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wszystkie faktury zostały wystawione na firmę Wnioskodawcy. Faktury dotyczyły naprawy szkód wywołanych powodzią. Dokumentują one usługi budowlane wraz z zakupem materiałów budowlanych. Faktury dotyczą okresu od sierpnia 2010 r. do maja 2011 r. Pożyczka została umorzona w całości 3 czerwca 2011 r.

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Natomiast jak stanowi art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z cytowanych przepisów wynika zatem, iż podatnik, który nie skorzystał w przysługującym terminie z prawa do odliczenia może z tego prawa skorzystać również w późniejszym terminie, graniczny termin do skorzystania z tego uprawnienia w drodze złożenia korekty deklaracji został wskazany w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z naprawą szkód wywołanych powodzią. W celu zrealizowania prawa do odliczenia koniecznym jest złożenie korekty deklaracji podatkowych za okresy (miesiące), w których to prawo mu przysługiwało, a nie dokonanie odliczenia podatku w miesiącu umorzenia pożyczki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.