ILPP2/443-102/08-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2008 r. (data wpływu 31 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W styczniu 2008 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość, która zgodnie z wpisem do Ksiąg Wieczystych jest nieruchomością niezabudowaną; w wypisie z rejestru gruntów jest sklasyfikowana jako "grunty orne". Dla przedmiotowej nieruchomości brak jest planu zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań - jednak znajduje się ona w obrębie miasta. Zainteresowany sprzedał ww. nieruchomość jako osoba fizyczna, z zaznaczeniem, iż jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Część tego gruntu Wnioskodawca wydzierżawiał pod działalność gospodarczą różnym podmiotom i z tego tytułu wystawiał faktury VAT oraz odprowadzał podatek do urzędu skarbowego. Powyższe firmy na tym gruncie postawiły 3 kontenery, utwardziły powierzchnię i doprowadziły wodę oraz telefon. W momencie sprzedaży, firmy nadal prowadziły działalność na tym terenie. Nieruchomość ta nie jest uzbrojona w sieć kanalizacyjną. Przedmiotową nieruchomość Zainteresowany nabył w 1998 r. od osoby fizycznej, w ramach umowy kupna. Wnioskodawca jednocześnie nadmienia, że oprócz dzierżaw prowadzi działalność gospodarczą oraz w ostatnim okresie sprzedawał już nieruchomości. Firma, która zakupiła przedmiotowy grunt będzie prowadziła na nim działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Sprzedawca słusznie zastosował 22% stawkę podatku VAT, czy należało skorzystać z art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług i zastosować zwolnienie.

Zdaniem Wnioskodawcy, grunt służył uzyskiwaniu przez niego dochodów, które były opodatkowane podatkiem VAT. Sprzedaż nieruchomości w ostatnim okresie może nosić znamiona częstotliwości. Zainteresowany jest nadal czynnym podatnikiem VAT, w momencie sprzedaży przedmiotowego gruntu inne podmioty prowadziły na nim działalność gospodarczą. Wszystkie te zdarzenia świadczą o prawidłowym zastosowaniu stawki 22% przy przeprowadzonej transakcji i odprowadzeniu podatku VAT do Urzędu Skarbowego w Kaliszu. Podmiot nabywający ten grunt będzie mógł podatek odliczyć.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że:

* przedmiotem zrealizowanej transakcji jest grunt, spełniający definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego dostawa jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1),

* przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana do odpłatnego świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

* osoba, która dokonała przedmiotowych transakcji, naliczyła i odprowadziła do urzędu skarbowego podatek VAT, który w cenie nieruchomości zapłacił nabywca,

* dokonywanie dostaw w sposób ciągły i w celach zarobkowych spełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy (Wnioskodawca oświadczył, iż w ostatnim okresie sprzedawał już nieruchomości).

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego powyżej artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu.

Ustalenie przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów zagospodarowania terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w styczniu 2008 r. dokonał sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Dla przedmiotowej nieruchomości brak jest planu zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań. W wypisie z rejestru gruntów teren ten sklasyfikowano jako "grunty orne". Cześć ww. nieruchomości Zainteresowany wydzierżawiał pod działalność gospodarczą różnym podmiotom i z tego tytułu wystawiał faktury VAT oraz odprowadzał podatek do urzędu skarbowego. Firma, która zakupiła ten grunt będzie prowadziła na nim działalność gospodarczą.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku jest częściowo uzbrojona (przyłączono sieć wodociągową i telefoniczną oraz utwardzono nawierzchnię). Wnioskodawca nabył tą nieruchomość od osoby fizycznej w 1998 r. w ramach umowy kupna. Jednocześnie oprócz osiągania przychodów z wyżej opisanych dzierżaw Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą i w ostatnim okresie sprzedawał już nieruchomości.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości została prawidłowo opodatkowana przez Wnioskodawcę stawką podatku w wysokości 22%, gdyż nieruchomość przeznaczona była i jest nadal do wykonywania na niej działalności gospodarczej, ponadto jest częściowo uzbrojona, a sprzedający jest czynnym podatnikiem VAT, który uprzednio dokonywał już dostaw nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.