ILPP2/443-1015/13-3/MR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 stycznia 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-1015/13-3/MR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z 10 października 2013 r. (data wpływu 16 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług Kancelarii świadczonych nieodpłatnie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług Kancelarii świadczonych nieodpłatnie.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W październiku 2013 r. zostanie utworzona w K. filia Kancelarii Prawnej Radcy Prawnego z siedzibą główną w P. (dalej Kancelaria). Celem promocji Kancelarii na terenie Gminy, w związku z działalnością prowadzoną przez Kancelarię, w ramach pracy filii, ma być pełniony dyżur radcy prawnego podczas którego, radca prawny będzie udzielać porad prawnych i konsultacji prawnych mieszkańcom Gminy cywilnego (w tym spadkowego, prawa rzeczowego i zobowiązań), prawa rodzinnego, prawa pracy, prawa handlowego, prawa administracyjnego, z wyłączeniem prawa karnego i prawa podatkowego. Koszt godziny porady prawnej lub konsultacji prawnej to kwota 150 zł netto.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udzielanie nieodpłatnych porad i konsultacji prawnych przez pierwszą godzinę porady lub konsultacji prawnej przez Kancelarię, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mające na celu promocję Kancelarii i pozyskanie nowych potencjalnych klientów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy, udzielanie porad prawnych lub konsultacji w okolicznościach opisanych we wniosku pozostaje wyłączone spod działania ustawy o VAT, jeśli wpisuje się w cel działalności gospodarczej prowadzonej przez udzielającego jej podatnika. Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdza możliwość takich zwolnień. Orzecznictwo NSA, wskazuje, że wolne od VAT jest świadczenie porad prawnych m.in. w celu promocji jak również pozyskania nowych klientów, albowiem dotyczy to celów związanych z działalnością gospodarczą podatnika (Kancelarii).

Dokonując interpretacji ww. przepisów stanowisko Wnioskodawcy jest następujące: zgodnie z literalną wykładnią ww. przepisów udzielanie nieodpłatnych porad i konsultacji prawnych przez Kancelarię w okolicznościach powyżej opisanych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jasno wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1.

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2.

nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Podatnikami - zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w październiku 2013 r. została utworzona w K filia Kancelarii Prawnej Radcy Prawnego. Celem promocji Kancelarii na terenie Gminy, w związku z działalnością prowadzoną przez Kancelarię, w ramach pracy filii, ma być pełniony dyżur radcy prawnego podczas którego, radca prawny będzie udzielać porad prawnych i konsultacji prawnych mieszkańcom Gminy nieodpłatnie, za pierwszą godzinę porady lub konsultacji, w zakresie w szczególności prawa cywilnego (w tym spadkowego, prawa rzeczowego i zobowiązań), prawa rodzinnego, prawa pracy, prawa handlowego, prawa administracyjnego, z wyłączeniem prawa karnego i prawa podatkowego.

W związku z powyższym powstała wątpliwość w kwestii ustalenia, czy udzielanie nieodpłatnych porad i konsultacji prawnych przez pierwszą godzinę porady lub konsultacji prawnej przez Kancelarię, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mające na celu promocję Kancelarii i pozyskanie nowych potencjalnych klientów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, że przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (działalnością gospodarczą podatnika) należy rozumieć, że są one wykonywane w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. Z opisu sprawy wynika, że czynności dotyczące udzielania nieodpłatnych porad i konsultacji prawnych przez pierwszą godzinę porady lub konsultacji prawnej przez Kancelarię, mają na celu promocję Kancelarii i pozyskanie nowych potencjalnych klientów, a zatem związane są z prowadzoną przez Kancelarię działalnością gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania niewątpliwie przyczyniają się do budowania pozytywnego wizerunku Kancelarii, jej reklamy, zwiększenia świadomości potencjalnych klientów co do zakresu i jakości świadczonych usług, a w konsekwencji także przychodów Kancelarii.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w opisanej sprawie, świadczenie nieodpłatnych porad i konsultacji prawnych przez pierwszą godzinę porady lub konsultacji prawnej przez Kancelarię, mające na celu promocję Kancelarii i pozyskanie nowych potencjalnych klientów wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, czynności te - jako niespełniające dyspozycji art. 8 ust. 2 ustawy - nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl