ILPP2/443-1015/09-4/SJ - Koszt frachtu morskiego a podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Komandytowej, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2009 r. (data wpływu 6 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka sprowadza towar z Chin za pośrednictwem polskiej firmy spedycyjnej, która dokonuje:

Przedmiotową dostawę Zainteresowany traktuje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które należy udokumentować fakturą wewnętrzną.

Założenia:

Sposób rozliczenia faktury wewnątrzwspólnotowej VAT dokonanej przez Wnioskodawcę:

Wystawiona z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów faktura wewnętrzna została ujęta po stronie podatku należnego, jak i naliczonego w miesiącu dostawy towaru do firmy, tj. w dniu 13 października 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zaliczyć należy usługę frachtu morskiego i opłaty portowe, czy jest to import usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, do podstawy opodatkowania przyjąć należy cenę nabycia towaru (art. 31 ust. 5 ustawy), która obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów. Natomiast koszty wyrażone w walucie obcej przelicza się według kursu średniego NBP ustalonego na dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej (data wystawienia faktury na towar przez chińskiego kontrahenta, faktura zapłacona w 100 % w dacie wystawienia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Należy jednak zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski, będziemy mieli do czynienia z importem towarów (art. 36 ust. 1 ustawy). Jeśli natomiast procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. stanowił, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju - art. 11 ust. 1 ustawy.

Powyższy warunek oznacza, iż przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z cyt. wyżej przepisu wynika również, iż dotyczy on przemieszczenia towarów dokonywanego przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nabył towary od kontrahenta z Chin, co zostało udokumentowane wystawioną w dniu 8 września 2008 r. fakturą. Przedmiotowe towary zostały wprowadzone na terytorium Unii Europejskiej - w Niemczech, gdzie polska firma spedycyjna dopełniła formalności związanych z importem - dokonała w dniu 10 października 2008 r. odprawy towarów oraz uiściła należności celne. Następnie, zaimportowany towar z terytorium Niemiec został przywieziony przez polską firmę spedycyjną do magazynu w Polsce (w dniu 13 października 2008 r.).

Podkreślić należy, że Zainteresowany dla tej transakcji działał w innym państwie członkowskim (tj. na terytorium Niemiec) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie będzie zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto wystąpi jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów. Towary zostały zaimportowane przez Spółkę do Niemiec w ramach prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej). Dalsze przemieszczenie przez nią własnych towarów, uprzednio zaimportowanych i dopuszczonych do obrotu w Niemczech, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z art. 11 ustawy.

Wobec powyższego, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przemieszczenie własnych towarów z Niemiec do Polski zrównane jest z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w Niemczech, a na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie podlegające opodatkowaniu według właściwych stawek podatku od towarów i usług.

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Artykuł 31 ust. 2 stanowi, iż podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

Stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów określa się na podstawie ceny nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - kosztu wytworzenia przemieszczanych towarów. Poza zasadniczym elementem (cena nabycia, albo koszt wytworzenia), podstawa opodatkowania winna być powiększona o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku od towarów i usług (art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy). A zatem, do podstawy opodatkowania, czyli ceny nabycia lub kosztu wytworzenia, należy włączyć uiszczone cło w związku z importem towarów będących przedmiotem przemieszczenia, oraz winna ona być powiększona również o wydatki dodatkowe (w szczególności: prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia) pod warunkiem, że wydatki te są pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jako podstawę WNT przyjął wartość towaru, jaka znajduje się na fakturze wystawionej przez kontrahenta z Chin, powiększając ją o zapłacone na terenie Niemiec cło, fracht morski i pozostałe koszty poniesione przed wpłynięciem towaru do Hamburga. Natomiast, nie zwiększył podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia o pozostałe koszty, np. transport do swojego magazynu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, iż dla ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy, Spółka winna była przyjąć cenę nabycia towaru, tj. kwotę należną dostawcy z kraju trzeciego (Chiny), oraz winna była powiększyć ją o należne cło, kierując się przesłankami wynikającymi z art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca postąpił nieprawidłowo, wliczając do podstawy opodatkowania poniesione koszty frachtu morskiego i pozostałe koszty przed wpłynięciem do Hamburga, bowiem nie są one pobierane przez dostawcę towarów (art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Natomiast, Zainteresowany postąpił prawidłowo, nie wliczając do podstawy opodatkowania pozostałych kosztów, np. transportu z Niemiec do magazynu w Polsce.

Na mocy art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, iż koszty związane z usługą frachtu morskiego i opłatami portowymi, związane z zaimportowanym przez Wnioskodawcę towarem na terytorium Niemiec, płaci on polskiej firmie spedycyjnej.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę przedstawiony przez Zainteresowanego stan faktyczny oraz brzmienie powołanych przepisów stwierdzić należy, iż z tytułu czynności będących przedmiotem zapytania, nie występuje import usług.

Tutejszy Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie interpretacji dotyczącej stanu faktycznego w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 20 października 2009 r. nr ILPP2/443-1015/09-3/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.