ILPP2/443-1013/10-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2010 r. (data wpływu 2 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania dostawy towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

L Polska Sp. z o.o. - Wnioskodawca, jest producentem wyrobów medycznych, który zatrudnia powyżej 100 osób. Wyroby te sprzedawane są do hurtowni medycznych w USA i do Spółki-matki w Danii. Spółka-matka, to L. w Danii, która zajmuje się oprócz produkcją wyrobów medycznych, ich sprzedażą do krajów na całym świecie, przy czym wysyłki odbywają się z magazynów w Polsce. Spółka-matka zatrudnia akwizytorów, którzy zajmują się promocją wyrobów i zbieraniem zamówień. Nie ma ona siedziby w Polsce, jednak jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług w Urzędzie Skarbowym.

W trakcie rejestracji jest trzecia spółka pod nazwą L. Polska Sp. z o.o., której jedynym udziałowcem będzie Zainteresowany. Będzie się ona zajmowała sprzedażą wyrobów medycznych w Polsce i do USA.

Zamiarem wymienionych trzech spółek jest to, aby Wnioskodawca nadal zajmował się produkcją wyrobów medycznych pod zamówienia otrzymywane z duńskiej spółki i ponosił wszelkie związane z tym koszty, takie jak: zakupy surowców, opakowań, środków czystości, telefonów, wynagrodzeń, ZUS, czynszów, energii elektrycznej i gazowej itp.

Jeden raz w miesiącu, wszystkie poniesione koszty zostaną przeniesione na spółkę w Danii z doliczeniem uzgodnionej marży. Spółka duńska stanie się tym samym właścicielem towaru, który nadal będzie znajdował się w magazynach, których dysponentem jest Zainteresowany.

L. w Danii nie zmieni swojego profilu działalności, jednak w przypadku uzyskania zamówień z USA będzie sprzedawała towary nowo powstającej spółce L. Polska Sp. z o.o., wykazując na fakturach polski podatek od towarów i usług i płacąc go w Polsce. Taka sama sytuacja dotyczyć będzie sprzedaży w Polsce. L. Polska Sp. z o.o. będzie dokonywała sprzedaży, jak na razie przede wszystkim do USA. Spółka ta będzie naliczała marżę do zakupów z L. - Dania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób należy prawidłowo obciążyć duńską spółkę poniesionymi kosztami - z VAT, czy bez, czy wystawić fakturę, czy notę obciążeniową.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinna to być nota bez VAT, ponieważ przeniesienie kosztów nie stanowi ani dostawy usług, ani dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Wskazać należy, iż na potrzeby podatku od towarów i usług dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Istotnymi elementami konstrukcji tej definicji są:

Z ekonomicznego aspektu transakcji ważne jest zatem czy w wyniku danego zdarzenia gospodarczego (dostawy towarów) dochodzi do przeniesienia na rzecz kontrahenta możliwości (prawa) dysponowania rzeczą w zakresie, jaki charakterystyczny jest dla właściciela. Jeśli możliwość korzystania z przedmiotu transakcji ma charakter trwały w momencie jej zawarcia, to uznać należy, że nastąpiła dostawa towaru. Warunek ten ujęto w sformułowaniu "przeniesienie", które rozumieć należy jako przekazanie uprawnień właścicielskich między dotychczasowym posiadaczem towaru a jego kontrahentem. Pamiętać przy tym należy, że "rozporządzanie jak właściciel" należy rozumieć w sensie ekonomicznym, czyli faktycznym.

Z przekazaniem praw do dysponowania towarem jak właściciel musi wiązać się odpłatność w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, która będzie stanowić o dokonaniu danej transakcji w sensie ekonomicznym.

Odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawę towarów musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być wyrażone w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi ono mieć postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie może przybrać również postać rzeczową (zapłatą za dostawę towarów może być inny towar lub usługa). Innymi słowy musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów. Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zidentyfikowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru oraz świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż po przeniesieniu przez Zainteresowanego poniesionych kosztów i doliczeniu uzgodnionej z firma duńską marży, stanie się ona właścicielem towarów, znajdujących się w magazynach, będących w jego dyspozycji.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia ze zdarzeniem gospodarczym, w wyniku którego dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel towarem Wnioskodawcy na rzecz kontrahenta duńskiego za wynagrodzeniem (odpłatnością).

Tym samym, w niniejszej sprawie dojdzie do odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższego, dla rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania przedmiotowej dostawy należy przeanalizować poniższe przepisy.

W myśl zasady, wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z kolei na mocy art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z opisu sprawy wynika, iż towary w momencie dostawy nie są wysyłane ani transportowane, dlatego też miejscem ich dostawy (opodatkowania) będzie miejsce, w którym towary znajdować się będą w momencie dostawy, tj. terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle powyższego, planowana przez Wnioskodawcę dostawa towarów na rzecz Spółki-matki podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, wg stawki podatku właściwej dla danego towaru na terytorium kraju.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zatem, Zainteresowany dostawę towarów na rzecz firmy duńskiej będzie zobowiązany udokumentować wystawiając fakturę VAT, zgodnie z cyt. powyżej przepisem art. 106 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania i dokumentowania dostawy towarów. Zakres dotyczący dokumentowania przez firmę duńską sprzedaży towarów do nowo powstającej spółki w Polsce został rozstrzygnięty odrębnym pismem z dnia 7 września 2010 r. Nr ILPP2/443 1013/10-3/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.