ILPP2/443-1012/10-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2010 r. (data wpływu 2 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 września 2010 r. (data wpływu 9 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 września (data wpływu 9 września 2009 r.) o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 2 sierpnia 2002 r. Zainteresowany nabył wraz z żoną działkę rolną o powierzchni 1,05 ha. Do ubiegłego roku prowadził na niej działalność rolniczą, płacił podatek rolny. W związku z tym, że mają z żoną coraz mniej sił, a dzieci nie są zainteresowane kontynuacją działalności rolniczej na ww. działce postanowili ją podzielić, przekształcić na tereny do zabudowy i sprzedać jako działki budowlane. Powyższa działka stanowi majątek osobisty małżonków i przy jej zakupie nie brali oni pod uwagę dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca zaznaczył również, że w chwili obecnej prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych i z tego tytułu jest podatnikiem VAT, jednak przedmiotowa działka rolna nigdy nie stanowiła majątku firmy.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że przedmiotowy grunt rolny o powierzchni 1,05 ha nabył na cele rolnicze umową sprzedaży w 2002 r. Zakup tej działki stanowi majątek osobisty i nie był dokonany z zamiarem dalszej odsprzedaży. Z gruntu dokonywano zbioru płodów rolnych lecz nie prowadzono sprzedaży plonów (jest wykorzystywany wyłącznie dla własnych potrzeb). Wnioskodawca nigdy nie korzystał z dopłat bezpośrednich UE do gruntów rolnych. Nie posiadał ani nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Na dzień dzisiejszy wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy grunt przeznaczony jest pod strefę zabudowy mieszkalnej. Powyższą działkę rolną Zainteresowany zamierza podzielić na 6 działek, lecz nie podjął jeszcze decyzji co do ilości działek przeznaczonych na sprzedaż. W przeszłości nie sprzedawał ani nie dokonywał dostaw innych gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanej sytuacji, sprzedając działki budowlane otrzymane w wyniku podziału działki rolnej Wnioskodawca stanie się podatnikiem VAT zobowiązanym do zapłaty podatku VAT z tytułu zawartych transakcji sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, analizując treść art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie działa on w charakterze podatnika. Przedmiotowa działka nigdy nie stanowiła majątku firmy, nie jest więc sprzedawana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie jest też sprzedawana w ramach działalności rolniczej, która jest szczegółowo opisana w art. 2 pkt 15 ustawy (z definicji nie wynika by w jej zakres wchodziła działalność handlowa, a w szczególności obrót nieruchomościami). Dodatkowo biorąc pod uwagę fakt, że nabywając w 2002 r. działkę małżonkowie nie mieli zamiaru jej odsprzedawać i że przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek osobisty, Zainteresowany uważa, że zbycie działek budowlanych powstałych po przekształceniu i wydzieleniu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 2 sierpnia 2002 r. Zainteresowany nabył wraz z żoną działkę rolną o powierzchni 1,05 ha. Do ubiegłego roku prowadził na niej działalność rolniczą, płacił podatek rolny. W związku z tym, że mają z żoną coraz mniej sił, a dzieci nie są zainteresowane kontynuacją działalności rolniczej na ww. działce postanowił ją podzielić, przekształcić na tereny do zabudowy i sprzedać jako działki budowlane. Wnioskodawca zaznaczył również, że w chwili obecnej prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych i z tego tytułu jest podatnikiem VAT, jednak przedmiotowa działka rolna nigdy nie stanowiła majątku firmy.

Zainteresowany wskazał, że przedmiotowy grunt rolny nabył na cele rolnicze umową sprzedaży w 2002 r. Zakupiona działka stanowi majątek osobisty, a jej zakup nie był dokonany z zamiarem dalszej odsprzedaży. Z gruntu dokonywano zbioru płodów rolnych lecz nie prowadzono sprzedaży plonów (jest wykorzystywany wyłącznie dla własnych potrzeb). Wnioskodawca nigdy nie korzystał z dopłat bezpośrednich UE do gruntów rolnych. Nie posiadał ani nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Na dzień dzisiejszy wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy grunt przeznaczony jest pod strefę zabudowy mieszkalnej. Powyższą działkę rolną Zainteresowany zamierza podzielić na 6 działek, lecz nie podjął jeszcze decyzji co do ilości działek przeznaczonych na sprzedaż. W przeszłości nie sprzedawał ani nie dokonywał dostaw innych gruntów.

Z powyższego wynika, iż dostawę gruntów uznać należy za transakcję okazjonalną czyli taką, która nie jest czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy, w odniesieniu do dostawy działek, gdyż okoliczności sprawy nie wskazują na to, aby dokonując sprzedaży działek Zainteresowany działał w takim charakterze.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanego nie można uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, nie można stwierdzić bowiem, iż nabywając w roku 2002 grunt rolny działał on w charakterze handlowca. Mając na uwadze okres zakupu trudno uznać, że przedmiotowy grunt zakupiono w celu dalszej odsprzedaży. Ponadto, realizowane czynności nie przybrały formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie cechują się stałością (powtarzalnością i zamiarem kontynuacji) i nie mają zorganizowanego charakteru. Wnioskodawca wskazał także, że z gruntu dokonywano zbioru płodów rolnych lecz nie prowadzono sprzedaży plonów (grunt był wykorzystywany wyłącznie dla własnych potrzeb). Dodatkowo Zainteresowany zaznaczył, że przedmiotowa działka rolna nigdy nie stanowiła majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Podsumowując, sprzedając działki budowlane otrzymane w wyniku podziału działki rolnej, która nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT zobowiązanym do zapłaty tego podatku z tytułu zawartych transakcji sprzedaży.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego żony.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.